1. Dirimsel/biotique ırk esâslı kavmî özellikler, beşerin bedenine yansır^[i] saplantısı "her gördüğün sakallı baban değil" vecizemizi hatırlatmıyor mu? Sarışın ak pak tenli, renkli gözlü, uzunca boylu herkes ille Germen veya Kuzeyli makûlesinden sayılmaktaydı. Nitekim Türk'e benzetemediği sarışın, gök gözlü Mustafa Kemâl Paşa'yı da, Adolf Hitler ırak ellerde kaybolmuş bir Germen olarak görmüştür.
2. Kan, yirminci yüzyılda canlılar bilimi kisvesine büründürülmüş kadîm konargöçer boyların en eski çağlara değin geri giden aslî, esrârengîz, efsânevî itikâdıdır. Germenlerde savaşcı erkekler kan kardeşiydiler. Kan itikâdına bir de, yurt toprağına bağlanma tutkusunun eklenmesi, Ortaçağ Hırıstıyan Avrupasına hâkim idarî—iktisadî nizâm olarak, M.S. 476'da çöküşünün ardından Germen boylarının istilâsına uğrayan Roma ülkesinin her tarafında pıtrak gibi bitiveren derebeğliklerini de anlaşılır kılmıştır. Bunlar, Germen kavimciliğini Avrupa'nın her tarafına yayıp yerleştirmişlerdir. Germen asıllı derebeğleri aile efrâdını, yakın ile uzak akrabalarını gerek beden biçimince gerekse manevî—fikrî cihetten yerli halklardan üstün görmüşlerdir. "Kara börtü böcekler", "kara başlar" çeşidinden deyişler, Güney Avrupa ile kuzey batı Afrika'daki derebeğliklerden mirastır. Germen boylarından Visgotlar, ispanyada soylulukları ile avamdan üstünlüklerini kanıtlamak amacıyla kanlarının değişik renkte olduğunu öne sürmüşlerdir. Açık renkli aktenli Kuzeylilerin tenleri ince olduğundan, belirgince göze çarpan damarlar mâvî görünür. Buradan hareketle Ortaçağ Avrupasında soyluların mâvî kanlı (Isp sangre azul) olduğu efsânesi yayılmıştır. Soylu kumandanın dökülen kanının gerçeklikte al renkte olduğu yerli avam savaşcılarca görülmesin diye çatışmada yaralandığında, etrâfı adamları tarafından sarılarak gözlerden saklanırdı.

Visigotların izmihlâlinden yüzyıllar sonra Kuzey ile Güney Amerika kıtalarını keşfedip ele geçiren İspanyol soyluları (Isp hidalgo)^[ii] kandaşlık, demek ki kavmî ayırım temelleri üstünde sarsılmaz sınıflı toplum (kast) düzeni kurmuşlardır. Öncelikle ten rengi esâs alınarak yürütülmüş soya dayalı —buna pigmentocracia denmiş— söz konusu sınıflar şöyle sıralanmıştır:

1. Peninsular yahut Chapetones veya Gachupines (İber yarımadasından): Amerika'ya göçüp yerleşmiş Ispanya doğumlu İspanyol veya —en azından— Avrupalı.
2. Criollo (erkek [okunuş: Kriyoyo]) O criolla (kadın [kriyoya]): Ispanyol anne- babadan olma Amerika kıtasında doğup büyümüş kişi. Criollodan sonrakiler, toprak edinemez; mülkî ile dinî görevli yahut asker olamaz; yükseköğrenim de göremezler.
3. Mestizo O Mestiza: Ebeveyninden biri Ispanyol yahut Kuzey Avrupalı, öbürüyse Kızılderili; başka deyişle Ispanyol/Kuzey Avrupalı O Yerli (Kızılderili) kırması.

(ç) Pardo O Parda: Ispanyol/Avrupalı O Kızılderili O Zenci kırması; üçlü melez.

1. İndio (erkek) O İndia (kadın): Safkan Yerli (Kızılderili).
2. Mulato O Mulata: Ispanyol/Avrupalı O Zenci melezi.[iii]
3. Zambo O Zamba: Kızılderili O Zenci melezi.
4. Negro O Negra: Zenci —Isp Negro: Kara (ten rengi).

1. Millî toplumcu teoricilerce ırklar ile kavimlerin, en üstün olandan diptekine sıralanışları şöyle:

1. Aktenliler

I- Arî

1. Germen/Kuzeyli: Alman, İngiliz, İsveçli, Norveçli, Danimarkalı, İslandalı, Felemenk (Holandalı—Flaman) ile Yunanlı.[iv]
2. Latin: İtalyan, Ispanyol, Fransız, Portekiz, Romen
3. Kelt: İrlandalı, Galli, Iskoç

(ç) ve diğerleri: Rum, Arnavut, Ermeni v.s..

1. İranî: Fars, Kürt, Zaza ile Hint (Çingene hâriç).
2. Islav —düşükten yükseğe: Rus, Leh, Çek, Slovak, Sloven, Sırp, Hırvat, Bulgar

1. Kafkas boyları: Çerkes, Çeçen, Gürcü, Laz, Lezgit
2. Samî — Hamî: Arap, Berberî, Tuvarek

Yahudiler, Samî olmakla birlikte Araplarla asla aynı makûleden sayılmamış; şu durumda ırköğretisinden ziyâde, burada severlik (Fr sympathie) — sevmezlik (Fr antipathie) zıtlaşması geçerli olmalı; merâmımızı İslâmî ıstılahlara dökerek ifâde edersek: Arap mubah, Yahudi haram.

1. Moğolî (Fr Mongoloıde): Çinli ile Japon hâriç. Japon, Nazi Almanyasının müttefiki ve muteberi, o kadar ki, Japona 'fahrî Arî' (Alm Ehrenarier) lâkabı uygun görülmüş; Çin ise saygısını kazanmış olduğundan, ikisinin ırkî kavimlilikleri göz önüne alınmamış görünüyor.

Millî toplumculuk, ideoloji olması itibârıyla mantık tutarlılığım esâs alması beklenir. Genellikle öyle olmasına öyle de, kaidenin istisnâsı var. Moğolî kabul edilen Çinliler ile Japonlara beslenen takdir duygusu bir yana, yine üstün ırktan görülmemesi gereken Kafkas ile Orta Asyalı (Türk) budunlarla yakın dostluk ilişkileri kurulmuş; öyleki bunların erkekleri silâhlı kuvvetlerin seçkin SS birlikleri saflarında çarpışmalara katılmışlardır. Başka deyişle ilkece alt seviyede sayılmaları icâb ederken, Arî Islavlardan esirgenen saygı ile sevgiye mazhar olmuşlardır.^[v]

1. Amerika yerlisi Kızılderililer

1. Karatenliler:

• Afrika çıkışlı Zenciler

1. Hindin Dravitleri
2. Avusturalyanın, Andaman adalarının, Borneo ile Yeni Ginenin Yepyerlileri (İng Aborigines)^[vi]

1. Millî toplumculuk ideolojisinin ırk nazariyesi canlılar bilimi arkalı yahut destekli olma iddiasını taşımakla birlikte, önemli ölçüde efsânedir. Öncelikle ırk ile kavmin evrimsel—kalıtsal temelleri varmı sorusuna deney esâslı dirimsel (Fr biotique) cevap yok. Ne var ki gerçeklik, bilimden ibâret değil. Bilimin, gerçeklikte işgâl ettiği alan denizde damla kadar bir şey. Irk ile kavim özelliklerinin bilimsel tabanı bulunmasa bile, ne fark eder, önünde sonunda gerçeklik tarafı var. İmparatorluk değil de, az çok kavmî sayılır cinsten toplumlara baktığımızda göze çarpacak raddede şeklî, bedenî, fikrî, manevî hasletlerle karşılaşmak muhtemeldir. Çoğunlukla şu veya bu ten ve saç renginden, uzun yahut kısa boylu, yuvarlak yahut çekik gözlü olmaktan daha muammalı olan husus, yetiler ile yeteneklere, zihin—zekâ seviyesine ilişkin sergiledikleri has niteliklerdir. Görünür fizik özelliklerin (fenotip), bir dereceye dek, genetik etken (genotip) altyapılarını gözler önüne sermek mümkün. Gelgelelim bunun fikrî—manevî vechesine işâret etmek imkânsız. Meselâ musıkîde, mimarlıkta, edebiyatta niye belli milletler, gelmiş geçmiş ustaların en muazzamlarını, felsefe-bilim ile savaş sanatında dâhîler ortaya çıkarmış; başkalarıysa sâdece savaşmakta temâyüz etmiştir. Toplumların hemen hepsinde sokaktaki alelumum adam böndür. Yeryüzü çapında gözlemlerden edinilmiş izlenim sonucu sokaktaki adamı dahî nisbeten zeyrek dört istisnâî milletten bahsolunabilir. Nasıl, niye?

Bu bildirdiklerimizin daha da açık göstergesi, az çok tecrid olakalmış insan topluluklarının her birine mahsûs tip özelliğidir. Burada fizik-kimya bilimlerinin gerçekleştirdikleri ölçüde denel (Fr experimental) tesbitin becerilememesi olayın gerçekliğini ortadan kaldırmaz. Ne var ki millî toplumculuk, öteden beri bilinegelen söz konusu basmakalıp olayı alabildiğine mübâlağa ededurmuş, böylece kendine meşruluk zemini hazırlamağa koyulmuştur. Yine bilim kisvesiyle millî toplumculuk, üstün kavmin soyuna aşağılık ırklardan kavmî—kalıtsal (Fr ethnique- genetique) unsurların karışmasının yaratabileceği dirimsel—beşerbilimsel (Y—Fr biotique—anthropologique) sakıncalara aşırı raddedede dikkat çekmek istemiştir. Irk karışmadan da neslin kalıtsal işleyişi pekâlâ arızalanabilir. Bundan dolayı ırkın üstün niteliklerini yitirmesi ihtimâline karşı, millî toplumculuk, arızalı kalıtsal etken taşır bireylerin kısırlaştırılmaları yahut sancısızca öldürülmelerini buyurmuş; buna 'nesilıslahı' (Fr eugenisme)^[vii] demiştir.

(Ş. Teoman Duralı'nın, Dergah Yayınları'nca yayınlanan 'Hayatın Anatomisi – Canlılar Bilimi Felsefesi – Evrim ve Ötesi' isimli kitabından alıntılanmıştır.)

Prof. Dr. Ş. Teoman Duralı