Arama
Osmanlı’dan kalan Ramazan geleneği: Enderun usulü teravih
Enderun usulü teravih namazı, Osmanlı döneminde sultanların saray içindeki eğitim mekanları olan Enderun mekteplerinde eda edilirdi. Zamanla İstanbul'un neredeyse tüm camilerinde kılınmaya başlandı. Osmanlı Sarayının kadim Ramazan geleneği, günümüze kadar kimi camilerde yaşatılan bir gelenekti. Peki, Enderun usulü teravih nedir? Enderun usulü teravih nasıl kılınır?
Tüm Müslüman dünyası, İslam tarihi boyunca teravih namazına oldukça önem verdi. Ancak, Osmanlı döneminde bu namaz, farklı bir usule sahip oldu: Enderun usulü teravih.
1831 yılının Ramazan ayında, musikişinas padişahlardan Sultan II. Mahmud'un da bulunduğu, saray baş imamı üstün kıraat sahibi Zeynel Abidin Efendi tarafından bir teravih namazı kıldırıldı.
Müezzinliğini Türk musikisinin dahi ismi, Hamamizade İsmail Dede Efendi'nin yaptığı teravih namazı, Enderun usulü teravihin ilk örneğiydi.
Enderun usulü teravih, Osmanlı döneminde padişahların eğitim yerleri dediğimiz saray içindeki Enderun mekteplerinde ve saray içindeki camide; daha sonra da selâtin cami dediğimiz sultanların yaptırdığı büyük camilerde bir şölen gibi kılınmaya başlandı.
Her rekâtında Türk Musikisinin değişik makamlarında eda edilen Enderun usulü teravih, bu makamlarda bestelenen ilahiler ile süslenirdi.
Enderun usulü teravih namazı, Osmanlı iç teşkilatında sarayda, saray cami ve mescitlerinde, Hırka-i Saadet'te, başta selatin camiler olmak üzere büyük cami ve dergâhlarda uygulanan bir ibadet geleneğiydi.
Enderun usulü teravihin makamları, Klasik Türk musikisinin en önemli ismi olan Itrî'ye dayanıyordu.
Yüzyıllardır başta saray olmak üzere, İstanbul camilerinde, dergâhlarında, konaklarında, iyi eğitim almış güzel sesli musikişinas hafızlar tarafından kıldırılırdı. Teravih namazının her dört rekâtı, Türk musikisinin teamül haline gelmiş farklı makamlarında eda edilirdi.
Enderun'da başlayan bu tertipte, farklı makamların nağmelerinin insan ruhu üzerindeki tesirleri düşünülerek sıralama yapılırdı.
Böylelikle ibadetteki coşku, ferahlık; okumalardaki ahenk, dualardaki samimiyet ve ihlas sürdürülerek, otuz üç rekât olan teravih bitimine kadar sıkılmadan, zevk ve huşu içinde eda edilmiş oluyordu.
İmamın takip edeceği makamlar, her dört rekâtta bir Ramazan'ın ruhuna uygun, namazın huşusunu artırmak amacıyla değişiyor. Dinlenme anlamına gelen tervihalarda ise, eğitimli ve güzel sesli müezzinler topluluğunca ilahilerin okunması âdetine "Cumhur Müezzinliği" deniyor.
Osmanlı sarayında doğan ve günümüze kadar sürdürülen köklü geleneklerden Enderun usulü teravih, öncelikle müezzinin namaz öncesi getirdiği kamet ile yatsı namazının hicaz veya uşşak makamında kılınacağı belirleniyor.