Arama
Modern bir illüzyon: Bilgi çağı
İnsanoğlu olarak bilgi merkezli, yoruma kapalı bir çağda yaşamaya çalışıyoruz. Herkesin her konuyu ekranlar ölçüsünde bildiği ama hassasiyetlerin ve yaşantının sıfıra yaklaştığı bir sona doğru usulca yaklaşıyoruz. Hafızamızı gereksiz bilgiler, gözümüzü ise kalabalık görseller ile doldurarak gönlümüzü daima boş bırakıyoruz. Modern bir illüzyon olarak ortaya çıkan bilgi çağında kendimizi arıyoruz.
◾ İçinde bulunduğumuz dönem insanoğlunun bilgiye, malumata ve ilmi meselelere en hızlı ulaştığı ama pratiğe dökme konusunda en geri kaldığı devir oldu.
◾ Ekranların yönlendirdiği modern çağ, artık her şeyi bilmemizi ama bunları hafızamızda yahut hayatımızda tutmayarak ekranlara bağımlı olmamızı istiyor.
KAPİTALİZM KLASİK ÜRETEBİLİR Mİ?
DİL MESELESİ
◾ Kendi kavramlarımızı kaybettiğimiz bir dönemde yaşıyoruz. Yüzyıllardır kullandığımız ve kökü bizim olan kavramlar yerine tamamen ithal mefhumları hayatımızın merkezine alıyoruz.
◾ Dilimizdeki bu bozulma zamanla hayatımıza da yansıyor. Kendi kavramlarıyla düşünemeyen milletler ithal ettikleri kavramların sahiplerinin zihinleriyle düşünürler.
◾ Bugün dünya üzerinde en çok kullanılan dil olan İngilizce, bu başarısını yıllar önce binbir zulüm ile kurduğu sömürge, emperyalizm düzenine borçlu.
◾ Günümüzde dünyanın bir köy gibi olması, benzer düşüncelerin bu denli yaygınlaşmasının şifresi esasında burada. İngilizce konuşan, bu dilin imkan verdiği mefhumları kullananlar zamanla farkında bile olmadan onlara benzediler.
◾ Dil meselesinin bir yansıması olarak zuhur eden bilim anlayışı da esasında din kavramı ve akislerinin etkisini kırmak için asırlardır profesyonel şekilde kullanılıyor.
◾ Günümüzde şeksiz, şüphesiz bilim üstünlüğü vurgulanırken dini terim ve kavramların yavaş yavaş dilimizden, hayatımızdan çıkışına şahitlik ediyoruz.
◾ Bu mesele beraberinde hayatımızdan rahmet ve bereketin çıkışını da yanında getiriyor. Zamanın yetmemesinden şikayet ediyor, saygısızlıktan dem vuruyoruz.
◾ Oysa bu bitmeyen koşuşturmaca, her gün dalgalanan keşmekeşin tam merkezinde olduğumuzu hayat telaşemiz içinde çok kolay biçimde unutuyoruz.