Arama
Düyun-ı Umumiye nedir?
Osmanlı Devleti, 19. yüzyılda askeri ve siyasi anlamda gerilemesinin en şiddetli yansımasını ekonomide yaşadı. Abdülhamid Han büyük meseleler karşısında bunalan Osmanlı Devleti'ni, dahiyane bir siyaset, adalet ve fevkalade bir kudretle yönetti. Düyun-ı Umumiye idaresini kurarak iki yüz elli iki milyon tutan devlet borçlarını yüz altı milyona indirdi. İşte Düyun-ı Umumiye tarihi…
Buna göre Osmanlı'nın borcu yarı yarıya indiriliyordu, fakat karşılığında da kurulacak Düyun-u Umumiye İdaresi'ne devlet gelirlerinin önemli bir kısmı teslim edilerek ödemeler teminat altına alınıyordu. "Devlet içinde devlet" gibi güçlü bir konuma gelen bu yeni kurumun sayesinde Osmanlı Bankası hazineye avanslarını önemli ölçüde azaltarak ticari bankacılık faaliyetlerini geliştirebilmişti. Osmanlı Devleti ise 1874'ten beri alamadığı dış borçlara 1886'dan itibaren tekrar başlayabilmiş, ihtiyacı olan istikraz operasyonlarını gerçekleştirebilmişti.
Osmanlı, sık sık ortaya çıkan para darlığına ve bütçe açıklarına rağmen dışarıdan borç para almaktan şiddetle kaçındı. Asırlarca kendine mahsus muntazam bir iktisadi sistem tatbik etti. Avrupa'da Sanayi Devrimi'nin yaşanmasıyla Osmanlı, ekonomik anlamda güçsüz düştü. 1838 yılında İngilizlerle imzaladığı Baltalimanı Antlaşması ile başlayan ekonomik gerileme 1854 yılında Kırım Savaşı ile zirve yaptı.
Maliye Nazırı Agop Paşa'nın ısrarıyla Osmanlı Bankası ve Düyun-ı Umumiye tarafından düzenlenen ve "Osmaniye 1890" adıyla bilinen %4 faizli istikrazın 22 liralık (20 sterlin, 500 frank, 400 mark) tahvili.
Osmanlı ilk dış borcunu bu savaşta aldı. Kırım Harbi'nin maliyeye getirdiği yük sebebiyle Reşid Paşa'nın sadrazamlığı sırasında 1854'te ilk defa bir hâricî istikraz (dış borçlanma) yapılarak devletin bazı gelirleri karşılık gösterilmek suretiyle İngiltere ve Fransa'dan borç alındı.
Kuruluşundan 1914'e kadar Osmanlı Bankası avansları içinde hazinenin payı (%).
Düyun-ı Umumiye'nin kuruluşuyla birlikte bu pay düşmeye başlamış, 1886'dan itibaren %20 ile %10 arasında seyretmiştir
20 Aralık 1881'de Osmanlı, Muharrem Kararnamesi olarak bilinen devletin dış borçlarını ödeyemeyeceğini beyan ettiği belgeyi yayımlamıştır. Avrupalı bono sahiplerinin temsilcileriyle görüşmele sonucunda varılan bir anlaşmaya dayanan bu kararnameyle bundan sonra Osmanlı borçlarıyla ilgili işleri yönetmek üzere Düyûn-ı Umumiye İdaresi kuruldu.
Abdülhamid Han büyük meseleler karşısında bunalan Osmanlı Devleti'ni, dâhiyane bir siyaset, adalet ve fevkalade bir kudretle yönetti. Düyun-u Umumiye idaresini kurarak iki yüz elli iki milyon tutan devlet borçlarını yüz altı milyona indirdi. Memlekette büyük bir imar faaliyeti ile eğitim ve öğretim seferberliği başlattı. 33 yıllık hükümdarlığı süresince, çoğu şahsi bütçesinden olmak üzere cami, mescit, mektep, medrese, hastane, çeşme, köprü gibi toplam bin 500'ü aşkın eser yaptırdı. Ülkenin dört bir yanını demiryolu ile döşedi. Abdülhamid, dış politikada başarılı bir diplomasi yürüttü; Batı'ya karşı dengeci, Doğu'ya karşı İslamcı politikalar izleyerek ülke içinde mutlakıyeti güçlendirdi.