Arama
Babıali'nin unutulmaz koleksiyoncusu; Reşid Halid Gönç
Keyifli olduğu gibi meşakkatli olan koleksiyonculukta kartpostallardan pullara, cam şişelerden mektup zarflarına, karton bardaklardan film afişlerine kadar her nesneye rastlanır. Fakat pek rastlanmayan bir koleksiyon vardır ki o da meşhur insanların fotoğraflarını ve el yazılarını biriktirmek… Reşid Halid Gönç de işte bu pek rastlanılmayan koleksiyonun sahibiydi.
Reşid Halid Gönç, aynı zamanda eşine pek rastlanılmayan bir koleksiyonun sahibiydi. Onun en büyük zevki, en az bir yazısı yayınlanmış yazarların imzalı ve ithaflı fotoğraflar toplamaktı. 16 Aralık 1929'dan itibaren imzalı vesikalıkları toplayan Gönç'ün bunun için geliştirdiği yöntem de ilginçtir.
Aynı boyda özel kesilmiş mavi kartonları posta yoluyla şair ve yazarlara gönderir ve onlardan kartonun ortasına bir vesikalık yapıştırmalarını, fotoğrafın alt ya da üstüne de birkaç satırlık hatıra yazısı yazmalarını rica ederdi. Fakat yazarların evine gittiği de olur böylece usta kalemlere kartonları elden verirdi.
Koleksiyonuna Yusuf Ziya Ortaç ile başladığını söyleyen Reşid Halid, Mülga Telefon Şirketi'nde çalışırken tanıştığı ya da bulabildiği gazeteci, yazar ve karikatürcülerden koleksiyonuna katılmalarını rica ederdi. O günlerde pek çok zorluk yaşıyordu. Bunlardan birini şöyle anlatır: "Resim ve yazısını almak üzere Ankara'da Dikmen'de oturan Aka Gündüz'ün evine gitmiştim. O günlerde Dikmen bomboş bir tarladan ibaretti. Bir bahçeden geçerken on-on beş kadar azılı köpeğin saldırısına uğradım. Elbiselerim paramparça olmasına rağmen süratle koşarak bir elektrik direğine tırmanmasa idim, büsbütün parça parça olacaktım."
Elbiselerini koruyamasa da Aka Gündüz'ün kartını korur: "İşte size iki satırlık bir yazı ki, hayatım gibi manası yok..." diye yazmıştır. Tarih ise 21.5.1931'dir.
Yeni Hayat dergisine verdiği röportajda "İlk yazıları kimlerden aldınız?" sorusuna "Bir kişiden değil, üç kişiden Yusuf Ziya, Selim Sırrı ve Nurettin Artam beylerden" cevabını veren Reşid Halid Bey, sohbetin devamında ise yaşadığı zorlukları şöyle dile getirmişti: "... bilmem takdir edebilir misiniz, çok zor bir iştir. Bir defa kimse kolaylıkla cevap vermiyor. Defalarca gidip gelmek mecburiyetinde kalıyorum. Bu gidip gelmeler de ekseriya boşuna çıkıyor. Ama bakın ecnebiler kat'iyyen böyle yapmıyor. Mesela buraya geldikleri zaman meşhur Profesör Nissen ve Claude Farrere derhal cevap verdiler. Galiba onlar koleksiyona bizden daha çok meraklı. Onun için hiç geciktirmeden hemen ricamı yerine getirdiler."