Arama
Mücadelesi ve servet hakkında görüşleri ile tanınan sahabi: Ebu Zer el Gıfari
Ebû Zer, haram aylarda bile baskın yapmaktan, yağmacılıktan ve yol kesmekten çekinmeyen bir kabilenin mensubuydu. Putlara tapmayan ve onlardan nefret eden Ebu Zer, İslam'ın tebliğinden birkaç yıl önce Allah'a ibadet etmeye başlamış; Peygamber Efendimizin daveti ile ilk Müslüman olan sahabelerden olmuştu. Cesur, doğru ve açık kalpli bir kişiliğe sahip olan Ebu Zer için Peygamberimiz "Gökkubbenin altında ve yeryüzünün üstünde Ebû Zer'den daha doğru sözlü kimse yoktur" demiş; onun serveti Allah yolunda harcama gayreti içinse Efendimiz "Ebû Zer yeryüzünde Îsâ bin Meryem'in zühdüyle yürür" buyurmuştu.
Haram aylarda bile baskın yapmaktan, yağmacılıktan ve yol kesmekten çekinmeyen Gıfâr kabilesine mensuptur.
Müslüman olmadan önce Ebû Zer'in de yol kesip yağmacılık yaptığı, hatta kabilesinin en atılgan ve gözü pek yağmacılarından olduğu nakledilir. Ancak Gıfâr halkı gibi putlara tapmaz, onlardan nefret ederdi.
Hanîflerle yakın ilgisi olduğu anlaşılan Ebû Zer, Mekke'de Peygamber Efendimizin bir olan Allah'a inanmaya davet ettiğini duyunca oraya gitti ve birçok güçlükten sonra Resulullah'ı bularak Müslüman oldu.
Yine kendisinden nakledildiğine göre Peygamber Efendimiz Gıfâr kabilesinden birinin gelip Müslüman olmasına hayret etmiş, Allah Teâlâ'nın dilediğine hidayet nasip edeceğini söylemişti.
Kâbe'nin yanına giderek Müslümanlığını ilân eden Ebû Zer müşrikler tarafından kıyasıya dövülmüş; ancak Abbas bin Abdülmuttalib'in araya girmesiyle ölümden kurtulmuştu.
Ertesi gün yine aynı yerde Müslüman olduğunu söyleyip dövülünce Peygamber Efendimiz onu, kabilesinin halkını İslam'a davet etmek üzere geri gönderdi ve çağrılmadıkça Mekke'ye gelmemesini istedi. Ebû Zer aldığı emri aynen uyguladı ve gayretleri sayesinde kabile halkının yarısı İslam'ı kabul etti.
📌 Bu dönemde onun Kureyş kervanlarına baskınlar düzenlediği, bunlardan kelime-i şehâdet getirenlere mallarını geri verdiği, ele geçirdiği ganimetleri kabilesinden sadece Müslüman olanlara dağıttığı rivayet edilir.
Hatta ashâb-ı Suffe akşam yemeklerinde zengin sahâbîlerin evlerine dağıtıldığı zaman bile o hep Resûl-i Ekrem'in evine misafir olurdu.
Ebû Zer, Medine yakınlarında Gabe mevkiinde Peygamberimizin sağmal develerine çobanlık ederken Uyeyne bin Hısn'ın baskınına uğradı ve çıkan çatışmada oğlunu kaybetti.
Emirlik isteği Peygamberimiz tarafından uygun bulunmadı ve bu konuda yetersiz olduğu kendisine ifade edildi. O günden sonra Ebû Zer ölünceye kadar hiçbir devlet görevine talip olmadı, verilen görevleri de kabul etmedi.
Mekke fethinde ve Huneyn Gazvesi'nde kendi kabilesinin sancağını taşıdı. Peygamber Efendimiz onun hep yanında bulunmasını ister ve bazı konularda görüşünü alırdı. Resûl-i Ekrem son hastalığı sırasında da Ebû Zer'i yanına çağırtmış ve kendisini kucaklamıştı.