Arama
Kudüs’ün ilk kadısı: Ubade bin Samit
Medineli sahabelerden Ubade bin Samit, ashab-ı suffenin hocası, Filistin'in ilk kadısıydı. Birinci Akabe Biatı'ndan sonra gösterdiği ahde vefa ile ayetlerin nazil olmasına vesile oldu. İslam'ı öğretmek dışında görev kabul etmeyen Ubade bin Samit, Peygamber Efendimiz döneminde Kur'an-ı Kerim'in tamamını ezberleyen 5 sahabeden biriydi. Peki, hangi olay üzerine ayetler nazil oldu?
🔸 Bu biattan sonra Peygamber Efendimiz (SAV), kendilerine hitaben şöyle konuştu:
"Sizden, verdiği sözde duranın ücret ve mükâfatını Allah, tekeffül etmiş, onlara cenneti hazırlamıştır. Kim insanlık icabı, bunlardan birini işler de ondan dolayı dünyada cezaya uğratılırsa, bu ona kefaret olur. Kim de yine bunlardan, insanlık haliyle birini irtikâp eder de işlediği o şeyi Allah gizler, açığa vurmazsa, onun işi de Allah'a kalır. Dilerse onu bağışlar, dilerse azaba uğratır."
(X) (İbni Hişâm, Sîre: 2/75-76; İbni Sa'd, Tabakât: 1/220; Taberî, Tarih: 2/235)
🔸 Ayrıca, bu Medineli ilk Müslümanlar, Peygamber Efendimiz (SAV) ile aralarında şu şekilde bir anlaşma yaptılar:
"Gerek sıkıntı ve darlıkta ve gerekse refah ve sevinç halinde söz dinlemek ve itâat etmek başta gelir. Ve sen bizzat, bizim üstümüzde bir tercihe sahip olacaksın ve senin hiçbir iyi hareketinde sana karşı itâatsizlik etmeyeceğiz."
🔸 Ubade bin Samit (RA) de Peygamber Efendimiz'e (SAV) biat ederken: "Ya Resûlullah! Allah yolunda hiç bir kınayıcının kınaması beni yolumdan alıkoymamak üzere sana biat ediyorum." dedi.
(X) Peygamberimiz, başına gelen musibetlerde nasıl davranmıştı?
🔸 İlk Akabe Biatı olarak adlandırılan Medineli Müslümanların bu sözleri, huzurlu bir toplumun temelini oluşturuyordu.
🔸 Ubade bin Samit (RA) ile beraber şu sahabeler bulunuyordu: Es'ad bin Zürâre, Avf bin Hâris, Muâz bin Hâris, Râfî' bin Mâlik, Zekvan bin Kays, Yezid bin Sa'lebe, Abbas bin Ubâde, Kutbe bin Âmir, Ukbe bin Âmir, Uveym bin Sâîde, Ebü'l-Heysem Mâlik bin Teyyihân.
🔸 Medineli sahabe, doğruyu söylemekten çekinmez ve sözüne sadıktı. Ubade bin Samit'in (RA) ailesi ile Medine'deki Benî Kaynuka Yahudileri arasında eski bir anlaşma vardı. Allah Resulü (SAV), Medine'ye gelince Yahudiler sulh yapmış gibi gözükse de fitne çıkarmaya başladılar. Müslümanlara iftira atıp tehdit ettiler. Bunun üzerine Ubade bin Samit ahdine vefa göstererek Peygamberimize (SAV) "Ben Allah ile peygamberinin ve müminlerin dostuyum. Şu kafirlerle yaptığım anlaşma ve dostluktan vazgeçerim" dedi. Onun bu davranışı üzerine Maide suresinin 51- 56. âyetleri nazil oldu.
"Ey iman edenler! Yahudileri ve Hristiyanları veli edinmeyin. Onlar birbirlerinin velileridir. Sizden kim onları dost edinirse şüphesiz o da onlardandır. Allah zalimler topluluğunu hidayete erdirmez. Kalplerinde hastalık bulunanların "Başımıza bir felâketin gelmesinden korkuyoruz" diyerek onların dostluklarını kazanmaya çalıştıklarını görürsün. Belki de Allah müminlere katından bir fetih veya başka bir başarı getirir de onlar içlerinde gizledikleri şeyden dolayı pişman olurlar. İman edenler de "Sizinle beraber olduklarına dair bütün güçleriyle Allah'a yemin edenler bunlar mıydı?" derler. Onların bütün yaptıkları boşa gitmiş, sonuçta hüsrana uğramışlardır. Ey iman edenler! Sizden kim dininden dönerse bilsin ki Allah öyle bir kavim getirecektir ki Allah onları sever, onlar da Allah'ı severler; müminlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı vakarlıdırlar; Allah yolunda cihad ederler ve hiç kimsenin kınamasından korkmazlar. İşte bu Allah'ın dilediğine verdiği bir lutfudur. Allah'ın lutfu geniştir; O, her şeyi bilir. Sizin velîniz ancak Allah'tır, peygamberidir, bir de Allah'ın emrine boyun eğerek namazı dosdoğru kılan, zekâtı veren müminlerdir. Kim Allah'ı, peygamberini ve iman edenleri velî edinirse bilsin ki Allah'tan yana olanlar mutlaka galip geleceklerdir."
(Maide suresi 51-56. ayetler)