Arama
Kuzey Afrika’da işgale karşı direniş hareketi: Senûsîlik
19. yüzyılda Afrika'yı Müslümanlaştırmak hedefiyle yola çıkan Senûsîlik, Kuzey Afrika'nın tamamını etkileyen bir hareket oldu. Afrika'nın iç bölgelerindeki yerlilerin İslam'ı kabul etmeleri için büyük gayret sarf edildi; kurulan zaviyelerde halka birlik ve kardeşlik ruhu aşılandı. Öyle ki ilerleyen zamanda Senûsîlik, Kuzey Afrika'da Fransız ve İtalyan işgaline karşı mücadele eden ve Libya'da bir devletin kurulmasını sağlayan siyasi bir harekete dönüştü. Birinci Dünya Savaşı'ndan önce Osmanlı, bölgede Senûsîler ile birlikte hareket etmişti.
Bunun üzerine ulema, Mekke şerifleri ve Osmanlı idarecileri kendisine karşı mesafeli davranmaya başladılar. Onların bu tavırlarından rahatsız olan Senûsî, 29 Şubat 1840'ta Mekke'den ayrılıp Kahire'ye gitti. Ardından Libya sınırına yakın Sîve vahasında malarya hastalığına yakalandı; iyileşinceye kadar burada ikamet etti.
Mekke'ye hac için gelen Cezayirlileri Fransız işgaline karşı mücadeleye yönlendirdiği bilindiğinden Fransa onun doğup büyüdüğü topraklara geçmesine izin vermedi.
📌 Dönüş yolunda uğradığı Trablusgarp'ta Osmanlı Valisi Ali Asgar Paşa kendisine yakın ilgi gösterdi ve Bingazi ile Derne arasındaki bölgede zaviye inşa etmesine izin verdi.
Öncelikle bir eğitim merkezi olarak düşünülen Senûsî zaviyeleri genellikle ticaret ve hac yolu güzergâhlarında kurulduklarından aynı zamanda yolcular için bir konaklama yeri özelliğini taşımaktaydı.
Yine her zaviyenin etrafında ziraat yapılabilen bir arazisi mevcuttu. Bu durum zaviye çevresinin kısa zamanda genişleyerek kasaba haline gelmesini sağlamıştı. Bunun en güzel örnekleri Bingazi'deki Beyzâ, Cağbûb'da ve Kufra'daki Tâc zaviyeleridir.
Muhammed Mehdî, babasının Afrika'nın kuzeyinde yoğunlaştırdığı hareketi Büyük Sahrâ bölgesi ve güneyinde yaygınlaştırdı. Bu bölgede yapılan ticarette söz sahibi olan Senûsîler bir müddet sonra Fransa'nın istilâ girişimiyle karşılaştılar.
Tarikat bu dönemde Avrupalı sömürgeci güçlerle mücadeleyi örgütleyen bir kurum olarak ön plana çıktı. 20. yüzyıla girildiği sırada Fransa ile mücadele etmek için Osmanlı Devleti'yle beraber hareket etmenin tek çözüm yolu olduğunu gördüler.
Böylece Osmanlı tarihinde ilk defa Büyük Sahrâ'nın doğusundaki Tîbûlar'ın tamamı Osmanlı tebaası haline geldi.
Fransızların 20 Ocak 1902'de Çad gölüne 100 kilometre mesafedeki Senûsî Zâviyesi'ni ele geçirip yıkmaları harekete büyük bir darbe vurdu. Şeyh Muhammed Mehdî es-Senûsî'nin bu olay yüzünden vefat ettiği ileri sürülür.
Bunlardan birincisi Sudan Mehdîsi'nin ülkesinde başlatıp çevreye yaydığı direniş hareketi, diğeri yine Sudan asıllı Râbih bin Fazlullah'ın Çad gölü havzasındaki mahallî sultanlıkların topraklarını ele geçirip 1900 yılına kadar burada kendi düzenini kurmasıydı.
Her iki girişimin bölgede mevcut yerel savunma gücünü yok etmesi Afrika'nın bu bölgesinin sömürgeciler tarafından daha kolay ele geçirilmesine yol açtı.