Arama
Italo Calvino’nun Görünmez Kentler’inden 20 alıntı
İtalyan yazar Italo Calvino'ya göre bir kenti kent yapan şey, kapladığı alanın ölçüleri ile geçmişinde olup bitenler arasındaki ilişkidir. Bu bağlamda kaleme aldığı çift katmanlı romanı Görünmez Kentler'de, yaşam ve ölüm gibi temaları büyük bir incelik ve şiirsellikle işledi. Sizler için, her daim algıyı canlı tutan, yanlışa mahal vermeyen, Marco Polo'nun gezdiği şehirleri 'hatırında kaldığı' kadarıyla görebildiğimiz Görünmez Kentler'den 20 alıntı derledik.
"Doğru yolu bulmak için kaybolmak gerekir… Labirent, içine giren kaybolsun ve dolaşsın diye yapılır. Ama labirent, o aynı kişiye, yeni bir plan çizmesi ve labirentin gücünü yok etmesi için bir başkaldırıyı da düşündürür. Bunu başardığı takdirde insan labirenti yıkacaktır; onu boydan boya geçen biri için labirent yoktur."
Calvino'nun kitaplarla ilk tanışması 12 yaşındayken olur. Bu onun fantastik serüvenlere olan tutkusunun başlangıcıdır. Aynı dönemde mizah dergileri okumaya başlaması Calvino'yu çizgi roman çizmeye yöneltir. 16 ve 20 yaşları arasında kısa hikâyeler, tiyatro oyunları ve şiirler yazar. 1941'de liseden mezun olduktan sonra Torino Üniversitesi Tarım Fakültesi'ne yazılır. 1943'te Floransa Üniversitesi'ne transfer olur.
"Etrafında ne kadar karanlık var bunu bilmek istiyorsan, gözlerini kısıp uzak, zayıf ışıklara bakmalısın."
1972'de Görünmez Kentler'i yayınlar. Bu kitabın kahramanı, çeşitli hayali kentleri anlatarak yaşlı Kubilay Han'ı eğlendiren efsanevi Marco Polo'dur.
Yaşanmamış gelecekler geçmişin dallarıdır yalnızca: kuru dalları. "Bütün bu yolculuklar geçmişini yeniden yaşamak için mi?" diye sordu bu noktada Han. Şöyle de sorabilirdi aslında:
"Bütün bu yolculuklar geleceğini yeniden bulmak için mi?" Şöyle cevap verdi Marco: "Başka yer, negatif bir aynadır. Yolcu sahip olduğu tenhayı tanır, sahip olmadığı ve olmayacağı kalabalığı keşfederek."
"Merdivenli yolların kaç basamaktan oluştuğundan, kemer kavislerinin açı derinliğinden, çatıların hangi kurşun levhalarla kaplandığından söz edebilirim sana; ama şimdiden biliyorum, hiçbir şey söylememiş olacağım sonunda. Zira bir kenti kent yapan şey bunlar değil, kapladığı alanın ölçüleri ile geçmişinde olup bitenler arasındaki ilişkidir."
19 Eylül 1985'te Calvino geçirdiği beyin kanaması nedeniyle Sinea'da yaşamını yitirir.
"Edebiyatın sınırsız evreninde, dünya imgemizi değiştirebilecek yepyeni veya çok eski yollar, üslup ve biçimler açılır önümüzde her zaman...
Ama edebiyat sadece düş peşinde koşmadığım güvencesini bana veremiyorsa, o zaman içinde her türlü ağırlığın çözülüp dağıldığı hayallerime gerekli besini bilimde ararım."