Arama
Edebiyatçıların parmak izleri
İmza, bir metnin en az içeriği kadar önemlidir. İmza yaratıcısı olan yazarlar, bazen ek gelir için bazen de özgürce yazmak için "mahlas" kullandı. Türk edebiyatının ünlü yazarları da bu yola sık sık başvurdu. Biz de edebiyatımıza yön veren yazarların, bir zamanlar kullandığı takma isimleri sizler derledik.
Bu takma isimlere edebiyatımızda müstear isim, mahlas, takma ad, iğreti ad, denir. Bunun kişisel siyasal ve sosyal pek çok sebebi vardır.
Mahlas kullanma ilk olarak aynı ismi taşıyan şairlerin şiirlerinin karışmaması için yaptıkları bir yöntemdir. En çok kullanılan isimleri taşıyan şairler, adaşlarıyla karıştırılmamak için bu yolu denemiştir. İkinci olarak şairler, Allah veya karşısında kul durumunda bulundukları için eserlerinde gerçek isimlerini kullanmanın saygısızlık olacağı düşüncesini taşıdıklarından mahlas kullandılar.
''Vatan için ölmekse kaderim, böyle kaderin ellerinden öperim.''
İstiklâl Marşımızın yazarı büyük şâir Mehmet Akif Ersoy, Osmanlı Devletinin son zamanlarında yetişen ve birbirinden güzel şiirleri ile gönüllerimizde taht kuran nâdir simalardan biridir. Mehmet Akif hakkında yapılan inceleme ve araştırmalar, daha çok onun şairlik tarafı üzerine olmuştur. Hâlbuki onun aynı zamanda nesir yazıları ve yabancı dillerden yaptığı tercümeleri de vardır. Başmuharrirliğini yapmış olduğu Sırât-ı Müstakim ve devamı olan Sebîlürreşâd mecmualarında seri yazıları çıkmıştır. Bu yazıların bir kısmı, bazı Kur'an âyetlerinin tefsiri konusundadır, diğer bir kısmı ise, yapmış olduğu tercümelerdir.
"İçim büyük sabırla haşlandı
İçim ey İçim bu yolculuk nereye
Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin.."
Türk şiirinin en "zarif" abisi olarak niteleyebileceğimiz eşsiz şair Cahit Zarifoğlu tüm hayatını yalnızlığın kıyısında, inandığı şeyler uğrunda savaşarak geçirmiştir. Daha çocuk yaşta babasıyla manevi bir kopuş yaşamış, gençliği oradan oraya savrularak geçmiştir. Henüz 47 yaşında hayata gözlerini yuman şair, etkili diliyle şiir sanatında saygıyla anılır.
Türk şiirinin en "zarif" abisi olarak niteleyebileceğimiz eşsiz şair Cahit Zarifoğlu tüm hayatını yalnızlığın kıyısında, inandığı şeyler uğrunda savaşarak geçirmiştir. Daha çocuk yaşta babasıyla manevi bir kopuş yaşamış, gençliği oradan oraya savrularak geçmiştir. Henüz 47 yaşında hayata gözlerini yuman şair, etkili diliyle şiir sanatında saygıyla anılır.
''Kendine dön. Kendine bak. Kendine gel.''
Türk klasiklerinin ilk psikolojik eserleri arasında yer alan "Dokuzuncu Hariciye Koğuşu"nun yazarı olan Peyami Safa 1918′de ağabeyi İlhami Safa'nın isteği doğrultusunda öğretmenlikten ayrılmış ve annesi Server Bedia Hanım'dan uyarladığı takma ad olan "Sever Bedi" ile gazetecilik yaşamında yüzlerce eser verdi. Peyami Safa'nın eserlerinde kullandığı diğer takma adlar:"Serazad", "Safiye", "Peyman" ve "Çömez"dir.
''O zamanlar çok şiir yayınlıyordum. Adımın her zaman görünmesi hem benim için hem de dergi için doğru değildi. Bir de şu var: Mehmet Ali Sel benim bazı tecrübelerime alet olmuş bir isimdir."
Türk şiirindeki eski yapıyı temelinden değiştirmeyi amaçlayarak sokaktaki adamın söyleyişini şiir diline taşıdı. Orhan Veli'nin "Mehmet Ali Sel" takma ismi ile pek çok şiiri Varlık Dergisi'nde yayınladı. Yanıtladı.
"Bir gün çay içelim seninle, çaylar benden manzara senden olsun…"
Asıl adı "Mehmet Raşit Öğütçü" olan Orhan Kemal İlk öykülerini "Bacaksız Orhan" takma adıyla yayımladı. İlk kez 1943'te İkdam Gazetesi'nde "Asma Çubuğu" öyküsünde Orhan Kemal adını kullandı. Orhan Kemal'in kullandığı diğer takma isimler ise; Hayrullah Güçlü, Raşit Kemali ve Yıldız Okur'du.