Arama
Edebiyatımızdaki yazar ve şairlerin lakapları
Edebiyat tarihimize emek veren pek çok yazar, yazın yolculukları boyunca çeşitli lakaplarla anılmışlardır. Özellikle divan şairi ve halk ozanları mahlas isimle şiir yazma ya da söyleme geleneğinden dolayı lakap kullanmayı bir zorunluluk olarak görmüşlerdir. Kimi tek lakap ile bilinirdi kiminin lakap sayısı ise dörtten aşağı değildi. İşte edebiyatın önemli yazar ve şairlerinin lakapları...
Günümüzde insanların dilinde olup, sürekli okunan "Âvâzeyi bu âleme Davud gibi sal / Bâkî kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş" mısralarının şairi Bâkî, Osmanlı Divan Edebiyatı'nda şiire şekil ve muhteva açısından birçok yenilik getirdiği için, hayattayken "Şairlerin Sultanı" anlamına gelen "Sultanü'ş Şuarâ" unvanını aldı.
Nefî, 17. yüzyıl Türk şâirlerindendir. Kasidede gerçek bir varlık göstermiş ve gerek kendi zamanında, gerekse sonraki yüzyıllarda kaside yazan bütün şairlere etki eden şâir ve edebiyatçıdır. Çok genç yaşlarda şiir yazmaya başlayan Nefi gelmiş geçmiş en yetkin kaside üstadı olarak kabul edilir. Ayrıca bir kaside türü olan hiciv konusunda oldukça önemli bir isim olup, en güzel ve önemli hicivleri yazan da yine Nefi'dir.
18. yüzyılda, mahallileşme akımının temsilcilerinden olan Osmanlı dönemindeki Lale Devri'nin en ünlü şairi Nedim'dir. Nedîm Osmanlı'nın en meşhur divan edebiyatı şairlerinden birinin mahlası. Şöhretini Osmanlı Devleti'nin 1718 – 1730 yılları arasındaki Lâle Devri'nde kazanmıştır. Yaşamı ve eserleri ile o devrin ruhunun temsilcisi olarak kabul görmektedir.
Kâtip Çelebi ya da Hacı Halife, tarih, coğrafya, bibliyografya ve biyografya ile ilgili çalışmalar yapmış Türk-Osmanlı bilim insanı ve aydınıdır. 17. yüzyılda yaşamış ünlü Türk bilim ve fikir adamlarından biri olan Katip Çelebi, Hacı Halife (Hacı Kalfa) adıyla bilinir. Asıl adı Mustafa'dır.
Recaizade Mahmud Ekrem, Türk şair ve yazar. 19. yüzyıl Osmanlı dönemi Türk edebiyatının önde gelen isimlerindendir. Recaizade Mahmut Ekrem'i en çok etkileyen olaylardan biri üç oğlunu da genç yaşta kaybetmesi oldu. 1870lerden sonra kendini tamamen yazmaya verdi, batı edebiyatından çeviriler yaptı. "Sanat için sanat" görüşünü savunan yazar, sanatta güzellik ilkesine bağlı kaldı. Eserlerinde genellikle aşk ve ölüm temalarını işledi.