Arama
Yabancı seyyahlar İstanbul'u nasıl anlattılar?
Seyahatnameler, bir beldenin geçmişine dair verdikleri bilgiler bakımından Osmanlı tarihçileri için başlıca kaynaklardan biri olarak kabul edilir. Dünyada, üç imparatorluğa başkentlik yapan tek şehir olan İstanbul, güzelliğiyle her dönem seyyahlar tarafından övgüyle söz edilen bir kent oldu. Doğu ile batının kesişim noktası olan İstanbul, yabancı seyyahların da gözde şehriydi ve hem hatıralarında hem kaleme aldıkları seyahatnamelerde hem de yolladıkları mektuplarda İstanbul'dan övgüyle söz ettiler. Peki, yabancı seyyahlar İstanbul'u nasıl anlattılar?
İtalyan romancı, öykü yazarı ve şair olan Edmondo de Amicis 1846-1908 yılları arasında yaşadı. Önce seyahatnameleri, daha sonra çocuk ve okul hayatını konu edinen eserleri ile tanındı.
1874 yılında ziyaret ettiği İstanbul'u anlatan iki ciltlik "Constantinopoli", İstanbul üzerine yazılmış seyahatnameler arasında oldukça önemli bir yere sahip.
Edmondo de Amicis'in 1886 tarihinde yayımladığı Çocuk Kalbi adlı çocuk romanı, dünya çocuk edebiyatının başyapıtlarından kabul edilir.
1874 yılında kaleme aldığı seyahatnamesinde ise ünlü yazar, İstanbul için şu sözlere yer vermişti:
"İstanbul'a bir bakışımı bile bir imparatorluğa değişmezdim."
Edmondo de Amicis, seyahatnamesinde Kapalı Çarşı'ya dair şu sözleri yazmıştı:
"Her sokak bir çarşıdır. Ve hemen hepsi de siyah, beyaz taştan kemerleri olan bir kubbeyle örtülü, cami sahını gibi arabesklerle süslü bir ana yola açılır. Yarı aydınlık bu sokakların içinden, dalgalanan kalabalığın arasından sağır edici bir gürültüyle arabalar, atlar ve süvariler geçer."
"Bununla beraber kargaşa ancak görünürdedir. Bu koca çarşı bir kışla kadar muntazamdır ve bir iki saat içinde, yol gösteren kimse olmadan, insan aradığı her şeyi bulabilecek hale gelir. Her türlü malın küçük bir mahallesi, küçük bir sokağı, küçük bir koridoru ve küçük bir meydanı vardır. Bunlar büyük bir evin salonları gibi birbirinden ötekine geçilen birçok küçük çarşıdır.
Ve her çarşı, içinde hiçbir şey almadan dolaşılan, kahve içilen, serin serin oturulan, on dilde konuşulan, Şark'ın en güzel kadınlarıyla gizlice göz göze gelinen bir müze, bir gezinti yeri, bir pazar ve bir tiyatrodur."
"Rastgele bir çarşıya dalın, günün yarısını farkına varmadan geçirirsiniz. Mesela kumaş ve esvap çarşısına girin.
İnsanın gözünü, aklını, kesesini kaybettirecek kadar zengin ve muhteşem bir çarşı, bir panayırdır; temkinli olmak gerekir. Zira ufacık bir heves yüzünden evden telgrafla yardım istemek zorunda kalabilirsiniz."