Şark’ın duygu topografyasına uzanan bir damar

"Fotoğraf, zamanın dikkat ve harmonisi, ışık ve gölgenin kombinasyonudur."

Sanat, üreten ile izleyen iki kişinin arasında da olsa, aslında bir ittifak işidir. Burada esas olan varoluşa ve üretime duyulan saygıdır. Anlaşmak için o konuya ait ortak özelliklerin üzerinde birleşmek gerekir. Sevmenin kavramaya ve anlamaya bağlı geliştiğini kabul edersek, sevemediğimiz birçok şeyin aslında bize hitap etmediğini, algıda seçicilik mekanizmamızı çalıştırmadığını ve bize ulaşacak yolu bulamadığını görürüz. Bu asla yapıtın başarısız olduğu anlamına gelmemelidir.

Zamanında ilk kez karşılaştığımız, başlangıçta bize amaçsız ve gereksiz gelen birçok bilgi, aslında günü geldiğinde bizi kurtaracak birer hazineye dönüşebilir. Çünkü yaşamımıza ait bir yol çizmeye çalıştığımızda -ilgi alanlarımızı ana hatlarıyla belirlemiş de olsak- aslında her şeyin detaylarda gizli olduğunu, sistemli çalışmanın yanında yeni ve özgün yaklaşımlara gereksinimimiz olduğunu da kavrarız.

Bir yapıtı okumak, onu teknik ve estetik olarak bileşenlerine ayırmak, sonra da sözcükler üzerinden yeniden kurgulayarak elde edilen verileri farklı bir söylemde yeniden bir araya getirmektir.Sanat yapıtlarının okunması için bilginin depolanması, kategorize edilmesi ve yeri geldiğinde saklandığı alandan ustalıkla çıkarılarak kullanılması gerekir. Yapıtın koordinatlarını belirlemek için, öncüllerin ve ardılların doğru bir biçimde saptanması gerekir.

Bir fotoğraf yapıtının üzerine konuşmak için, akımlardan yararlanarak fotoğrafın biçem özelliklerini ortaya koymak, sanatçının niyetini anlamak, konu ile biçim, kompozisyon ile yaklaşım arasındaki bağlantıları yakalamak gerekir. Bir sanat eleştirmeninin en önemli görevi bunları titizlikle saptamak ve dil düzleminde paylaşmaktır. Sanat izleyicisi, sanat yapıtı karşısında kendini yalnız hissetmemesi için izlenimlerine ortak olacak yazılı ya da sözlü değerlendirmelere gereksinimi vardır.