Gül Yetiştiren Adam'dan alıntılar
Uzun bir hikayeden oluşan ve Rasim Özdenören'in yayımlanmış tek romanı olan Gül Yetiştiren Adam, Batı kültürünün baskısı ile çaresiz bırakılmış insanımızın bocalayışını, gizli protesto ve kabullenişlerini ele alır. Cumhuriyet dönemindeki değişime 'Gül Yetiştiren Adam'ın gözünden bakmak isteyenler için eserden kısa alıntılar derledik. "Bir şey yapmamanın da bir eylem olduğunu çoktan anlamıştı. Protesto için evinden dışarı çıkmıyordu. Kur'an okuyarak, ibadet ederek somut protestosunu sürdürüyordu."
Roman, Cahit Zarifoğlu'nun da deyişiyle; Milli Mücadele'nin gayesini ve sonunda olanları ve insanlarımızın günümüzdeki psikolojilerine açıklama getiren ilk romandır.
"İçinizdeki İslam'ı gösterin. Çünkü İslam sizin üzerinizde görünmek ister. İman gizlidir, İslam açık. İman kalptedir, İslam zahirde."
Rasim Özdenören, hikâyelerinin pek çoğunda Anadolu'daki toplumsal yaşayışı ele alır. Uzun bir hikâyeden oluşan Gül Yetiştiren Adam isimli romanında da taşrada yaptığı gözlem ve edindiği izlenimlere yer verir. Romanda bir iç hesaplaşma vardır. Gül metafor olarak eserde dirilişi ifade eder.
"Hep yalana inanmaya alışmış olanlar doğruya inanmakta güçlük çeker."
Gül Yetiştiren Adam'ın konusu, Batılı işgal kuvvetlerine karşı vatan savunmasında bulunanların Kurtuluş Savaşı sonrasında hayatlarını kurtardıkları insanlar tarafından asılmış olmaları ve bunun vicdanlarda yarattığı büyük acı ve şaşkınlık ile zihinlerde oluşturduğu hayal kırıklığıdır.
"Bizi aldatanlara karşı bir şeyler yapmamız gerekirdi, yapamadık. Bilmem, belki de bunun utancına katlanamadım, onun için eve kapandım."
Esere beklenmedik bu durumu protesto etmek için bir kasabadaki evine kapanarak elli yıl boyunca pasif direnişini sürdüren gelenekçi "Gül Yetiştiren Adam"ın hikâyesi damgasını vurur: "Bir şey yapmamanın da bir eylem olduğunu çoktan anlamıştı. Protesto için evinden dışarı çıkmıyordu. İnsanlar arasına katılmanın istemediği düzeni meşrulaştıracağı inancındaydı. Kur'an okuyarak, ibadet ederek yalvararak, havf ederek somut protestosunu sürdürüyordu."
"Ölümü göze almakla elde etmek istediğimiz bir şey vardı savaşırken. Savaştan sonra baktık ki, onlar için savaşmamışız. İşte insanın zoruna giden bu oluyor. Bizi aldatanlara karşı bir şeyler yapmamız gerekirdi, yapamadık. Belki de bu utanca katlanamadım, onun için eve kapandım (...) Eve kapanıp kalmakla insan değiştirmek istediği bir dünyayı değiştiremez. Ama bunu anlamam için elli yılın geçmesi gerekiyormuş."
