Arama
Filmekimi'nde hangi film, neden izlenmeli?
Sinemaseverlerin merakla beklediği Filmekimi'nin bu yılki randevusu 5 Ekim'de başlayıp 14 Ekim'e kadar devam edecek. Programda, kendi ülkeleri tarafından Oscar adayı seçilen filmlerin yanı sıra Cannes, Locarno, San Sebastian ve Venedik'ten ödül almış filmler yer alıyor. Ayrıca son dönemdeki ekonomik çalkantı festivale de yansımış durumda. Bu yıl öğrenci fiyatı değişmese de gündüz seanslarına ve tam fiyatlara artış yapıldığı görülüyor. Vakti kısa olanların bu filmlerin hepsini izlemesi biraz zor. Sizin için Filmekimi'ni festivale dönüştüren ve izlemenizde faydası olacak filmleri kısaca derledik.
İran, 2018 - Renkli - 100'
Farsça, Azerice; İngilizce, Türkçe altyazılı
Yönetmen: Jafar Panahi
Oyuncular: Behnaz Jafari, Jafar Panahi, Marziyeh Rezai,
Narges Del Aram, Maedeh Erteghaei
ÜÇ KADIN ÜZERİNDEN İRAN TOPLUMU İRDELENİYOR
1988'de çektiği kısa belgesel Yaralı Başlar (The Wounded Heads) Panahi'nin ilk sinema macerasıdır. Berlin Film Festivali'nde Gümüş Ayı kazanan Ofsayt (Offside, 2006) ile bu macerasına devam eden Panahi'nin ilk uzun metrajlı filmi ise Beyaz Balon (Badkoneke sefid, 1995). Locarno Film Fesivali'nde Altın Leopar ödülü aldığı bir sonraki filmi Ayna. Ayna sadece İran sinemasının değil sinema tarihinin en deneysel örneklerinden biri. Panahi'nin tüm dünyada tanınmasının asıl müsebbibi olan Altın Ayı ödüllü Daire (Dayereh, 2000) Tahran'daki bir grup kadının hayatlarının kesişmesini, esasında hepsinin aynı kaderi paylaşmasını konu edinir. Kanlı Altın (Talaye sorkh, 2003), Panahi filmografisinde oldukça ilginç bir yerde durur. Filmin merkezine bu kez bir erkek karakteri, pizza dağıtan Hüseyin'i koyar. Kanlı Altın her ne kadar diğer Panahi filmlerine nazaran kişisel bir öykü gibi dursa da İran'daki toplumsal ve sınıfsal farklılıklara temas etmesi açısından diğer İran Sineması örneklerinden ayrılır. Ofsayt Panahi sinemasına ait bütün sinemasal kodların kullanıldığı, kadın kahramanları itibarıyla Daire'yi anımsatan bir filmdir.
İRAN TOPLUMUNUN OTOPSİSİ
İran sinemasının en yetkin isimlerinden Jafar Panahi'nin Cannes'da dünya prömiyerini yapan son filmi sosyal medyanın İran'daki popülerliğinden yola çıkıyor. Sanatçı, kendini ve ailesini bir sosyal medya olayının tam merkezine yerleştiriyor ve hem sanat dünyasını hem İran toplumunun huzursuzluğunu keskin gözlemciliğiyle mercek altına yatırıyor. 20 yıl film çekme ve ülke dışına çıkma yasağı bulunan usta yönetmen Panahi, esprili tonuyla ülkesinin yaşadığı sosyolojik sıkıntıları resmediyor. İran-Türkiye sınırında, ailesinin memleketi olan Azerice konuşulan köylerde çektiği Üç Hayat'ta film çekmesi yasaklandığı için intihar eden bir kızın mesajını instagram üzerinden alan ünlü yönetmen olarak kendini oynuyor. Filmde yer alan şiirler, devrim öncesinin en büyük sinema yıldızlarından, günümüzde film çekmesi yasak olan Shahrzad'a ait.
Filmin açılış sekansında, başı örtülü köylü bir genç kızın intihar etmeye kararlı olduğunu anlatan bir video çekimini izliyoruz. Kız bir mağaranın içinde yol alırken, tutucu insanlar olan babasıyla ağabeyinin tahsilini sürdürmesini engellediklerini ve istemediği bir erkekle evlenmeye zorlandığını anlatıyor. Bu video kaydını, ülkenin ünlü televizyon serileri kahramanı Behnaz Jafari'ye yollaması için en yakın arkadaşını görevlendiren genç kız, derdine çare bulamazsa intihar edeceği tehdidinde de bulunuyor.
Filmde kendi adıyla oynayan ve gerçek hayatında da ünlü bir TV starı olan Jafari, panik içinde tanıdığı bir yönetmen olan Jafar Panahi'den yardım istiyor. Zira genç kız sinema sanatında yer alma idealini ancak ailesinin yüksek tahsil yapmasına onay vermesiyle gerçekleştireceğini kararlılıkla söylüyor.