Bilgi ve belge merkezi niteliğindeki Abdülmecid Efendi Kütüphanesi
Tüm dünyanın tarihinde yer alan bir imparatorluk. Yüzyıllarca üç kıtaya hükmetmiş bir medeniyet. Bu medeniyet içerisinde sultanlar, sadece yönetimle ilgilenmemiş; bunların yanında birçok zanaat ve sanatta isimlerini duyurmuşlardı. Osmanlı'nın son halifesi Abdülmecid Efendi de bunlardan bir tanesiydi. Abdülmecid'in kendi adını taşıyan kütüphanesi yerli ve yabancı kitap, süreli yayın ve görsel malzemenin dönemin tarihini çok yönlü ve açık bir biçimde yansıtması özelliği ile son dönem tarih ve saray araştırmaları için önemli bir bilgi ve belge merkezi niteliği taşıyor. Kütüphane adeta Osmanlı Devleti'nden Cumhuriyet devrine geçişi gözler önüne seriyor.
Dolmabahçe Sarayı Hünkâr Dairesi'nin sofasında bulunan Abdülmecid Kütüphanesi, barındırdığı 10 bin 867 adet eser ile önemli bir nadir eser kütüphanesidir. Kütüphane ismini Osmanlı İmparatorluğu'nun son veliahdı ve son halifesi olan Abdülmecid Efendi'den alır.
Kütüphanede, 40 kadar el yazması dışında geri kalan eserin matbu olup harita, süreli yayın, Abdülmecid ile ilgili gazete kupürlerinin yer aldığı defterler, fotoğraf albümleri dahil 15 bin civarında kitap ve dokümanın kayıtları bulunuyor.
Abdülmecid Efendi, Osmanlı İmparatorluğu'nun 32. Padişahı Sultan Abdülaziz ile Hayranıdil Kadın'ın oğlu olarak Dolmabahçe Sarayı'nda dünyaya geldi. 1924'e kadar son halife kalan ve Dolmabahçe'de çalışmalarını sürdüren Abdülmecid Efendi 3 Mart 1924'te, TBMM'den gelen emirle ülkeden o gece ayrılmak zorunda kalmıştı.
Abdülmecid Efendi, bu haberi kütüphanesinde aldı ve tüm Osmanlı hanedanlarıyla birlikte yurt dışına sürgüne gönderildi. Son Halife, 22 yıl Avrupa'da yaşadı, 1944'te Paris'te vefat etti. İstanbul'a gömülmek istediğini vasiyetinde belirttiği için tabutu 10 yıl boyunca Paris Camii'nde muhafaza edildi. Fakat ailesinin tüm uğraşlarına rağmen naaşı Türkiye'ye getirilemeyince 1954 yılında özel bir izinle Medine'de Cennetül Beka'ya gömüldü.
Abdülmecid Efendi (1868- 1944), sanatçı ve entelektüel kişiliği ile Türk kültür ve sanat tarihinde özel bir yere sahiptir. "Ressam Şehzade" olarak döneminde isimlendirilmiş Abdülmecid, saray ressamı Zonaro'dan resim dersleri aldı.
200'den fazla olduğu rivayet edilen tabloları ile yurt içinde ve yurt dışında çeşitli sergilere katıldı. Batı müziği ile de yakından ilgilendi, keman, viyolonsel, piyano ve klavsen çaldı. Sanata ve sanatçıya her zaman destek oldu; edebiyat, sanat ve siyaset çevrelerinin yanı sıra devrinin önde gelen yerli ve Avrupalı aydınları ile samimi dostluklar kurdu.
Ressam Zonaro, Claude Farrere, Abdülhak Hamit Tarhan, Tevfik Fikret, Recaizade Ekrem, Yahya Kemal, Şevket Dağ, İbrahim Çallı, Sami Boyar, Feyhaman Duran, Pierre Loti, Avni Lifij gibi fikir ve sanat adamlarıyla sıkı dostlukları olan Abdülmecid Efendi'nin kütüphanesinde bu dostlukların anısı olarak pek çok imzalı kitap bulunuyor.
Kütüphanede Pierre Loti'nin 13, Abdülhak Hamid'in 12, Dükakinzade Basri Bey ve Recaizade Mahmud Ekrem'in beşer adet kitabı kütüphaneye kayıtlı bulunuyor.
Sanatçı kimliğinin yanı sıra okumaya olan düşkünlüğü ve entelektüel kişiliği geniş bir kütüphane koleksiyonuna sahip olmasını sağladı. Abdülmecid Efendi için kütüphanesi her zaman çok önemli olmuş, şehzadeliği döneminde yaşadığı Feriye Sarayı'nda çok sevdiği babası Sultan Abdülaziz'in öldüğü odayı kütüphane olarak kullanmıştır. 1918 yılında Veliaht olduğu zaman, kütüphanesini Dolmabahçe Sarayı Veliaht Dairesi'nin Selamlık bölümünün üst katına, deniz tarafındaki baştan ikinci odasına taşıdı.
Abdülmecid Efendi bütün önemli görüşmelerini bu kütüphanede yapmış, okumuş, yazmış, Birinci Dünya Savaşı, Kurtuluş Savaşı gibi devrin önemli olaylarını kütüphane odasında takip etmiş ve en son Büyük Millet Meclisi tarafından halife seçilmesi üzerine saltanat feragatnamesini ve hilafet beyannamesini bu odada imzalamıştı.
1922 yılında halife seçildikten sonra Dolmabahçe Sarayı'na yerleşince, kütüphanesini de Mabeyn bölümündeki Hünkâr Dairesi'nin sofasına nakletti. Halifeliği döneminde de çalışmalarını ve önemli görüşmelerini kütüphanede gerçekleştirdi. Hatta 3 Mart 1924 akşamı halifeliğin kaldırıldığı ve ailesiyle birlikte yurt dışına çıkması gerektiği, kendisine yine kütüphanede bildirildi.
