Mescid adabı ile ilgili hadisler

Yayınlanma Tarihi: 24.07.2020 09:52 Güncelleme Tarihi: 24.07.2020 09:52

Mescidler, Müslümanlar için secde edilen yer, namazgah yani namaz yerleridir. Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed, yeryüzünün bütün Müslümanlar için bir mescit olduğunu ve Allah nazarında her yerin bir olduğunu belirtmiştir. Mescidlerin temiz tutulması gerektiğini, dünyaya ait birtakım meselelerin mescidlerde konuşulmamasını öğütlemiş; vakit namazlarını mescidlerde cemaatle kılmanın önemine değinmiştir. Mescid adabı ile ilgili hadisleri derledik.

1/26

Enes'ten (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur:

Mescitte tükürmek günahtır. Bunun kefâreti de (zemin toprak-kum ise onu gömüp) yok etmektir.

Buhârî, Salât, 37; Müslim, Mesâcid, 55

Bu rivayetlerde anlatılanlar, mescit zeminlerinin kum veya toprak olduğu erken dönemle ilgilidir. Günümüzde ise, cami ve mescitler, zeminleri halı döşeli, temiz ve nezih ibadet mekanlarıdır.

2/26

Ebû Hüreyre'nin (ra) işittiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur:

Mescitte kayıp ilanı yaparak yitirdiği şeyi bulmaya çalışan birini işiten, "Allah, onu sana geri getirmesin!" desin. Çünkü mescitler bunun için yapılmamıştır.

Müslim, Mesâcid, 79

3/26

Yine Ebû Hüreyre'den rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur:

Mescitte alışveriş yapan birini gördüğünüzde "Allah ticaretine kazanç vermesin!" deyin. Mescitte kayıp ilanı yaparak yitirdiği şeyi bulmaya çalışan birini gördüğünüzde ise "Allah sana aradığını geri getirmesin!" deyin.

Tirmizî, Büyu', 76

Mealli Hatim dinlemek için tıklayın.

4/26

Büreyde'nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir:

Bir gün mescitte yitik arayan biri "Benim kırmızı devemi gören var mı?" diye soruyordu. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem: –Bulamaz ol, mescitler yalnız, asıl amaçları (olan ibadet) için yapılmıştır, buyurdu.

Müslim, Mesâcid, 80

5/26

Amr b. Şuayb'ın, babasından, onun da dedesinden rivayet ettiğine göre Resûlullah, mescitte alışveriş yapmayı, kayıp ilanı vermeyi, şiirler söylemeyi yasaklamıştır.

Ebû Dâvûd, Salât, 213, 214; Tirmizî, Salât, 123