Arama
Yüzyıllar öncesinden günümüz gençlerine mesajlar
Her doğan büyür, aklının ya da gönlünün peşinden giderek kendisine bir yol çizer. Gençlik, her dönemde "deli çağlar" olarak nitelendirilen bir gerçek. Düşünmeden, korkmadan, sorgulamadan yaşanan bu dönemlere yüzyıllar öncesinden bırakılmış mesajlar var. Büyüklerimizin tecrübeleriyle sık sık bize hatırlattığı gerçekler, yüzyıllar öncesinde bir Abbasi şairi tarafından kaleme alınmış. İşte, yüzyıllar öncesinde gençliğini yaşamış ve tecrübelerini kaleme dökmüş şairden günümüz gençlerine öğütler…
"Dünya, Allah'tan gâfil olmaktır.
Yoksa para, kumaş, kadın ve evlât sahibi olmak değildir.
Seni oyalayıp Hak'tan gâfil kılan ne varsa, senin dünyan odur."
(Mevlânâ)
Emevîler döneminde özellikle saraya yakın bürokratik elitin ve üst komuta kademesinin aşırı gösterişli, israfkâr yaşamları dönemin en çok dile getirilen sorunları arasında yer alıyordu. Fetih hareketlerinin sürekli devam etmesi ve bu durumda İslam sancağının dünyanın dört bir tarafa taşınması olumlu bir gelişmeyken diğer taraftan hilafetin merkezde bulunmasıyla artan zenginlik, yönetimde bulunanların manevi coğrafyasını etkileyen neticelere sebep olmuştu.
Emevîler sonrası kurulan Abbasî Devleti döneminde de manevi yozlaşma devam etti. Eğlenceye düşkünlük dönemin çoğunluğunda görülen bir alışkanlık halini aldı. Özellikle de Kûfe'de yaygınlık kazandı. Arap edebiyat tarihi kaynaklarına göre, bu ahlaki yozlaşma "zühd" konulu şiirlerin ortaya çıkmasında temel etken olarak görüşünde.
Müslüman Arap vicdanını rencide eden suretine tepki olarak ortaya çıkan "zühd" şairleri seslerini yükselttiler. Zühd şiiri, özellikle sarayda zevkusefa süren yönetici sınıfı ve onların çevresinde bulunan çıkarcıların zevklerine hitap eden "hamriyyat" ve "macun" konulu şiir söyleyen şairleri odağına alarak eleştiriyor. Dolayısıyla hicri ilk yüzyıldan itibaren zühd şiiri ve şairlerinin ortaya çıkışını sosyal bir olguya tepkisel bir davranış olarak değerlendirmek mümkündür.
Zühd, dünyaya, maddeye ve menfaate hak ettiğinden fazla değer vermeme, rağbet etmeme, kanaatkâr olma, her türlü dünyevî ve nefsani zevke karşı koyarak kendini ibadete verme demektir.
Peygamber Efendimiz, "Dünyada zâhidlik, ne helâli haram bilmek ne de malı mülkü terk etmekledir. Dünyada zâhidlik, ancak Allâh'ın mülkünde olana kendi elindekinden daha fazla îtimâd etmen (yani rızka değil, Razzâkʼa güvenmen); başına bir musîbet geldiği ve yakanı bırakmadığı müddetçe, onun ecir ve mükâfâtından son derece ümitvâr olmandır." (Tirmizî, Zühd, 29/2340) demiştir.
Zühd şiirlerinin analizi aynı zamanda dönemin sosyal gerçekliğinin tersinden okunması anlamına gelir. Zühd şairinin dünyayı terk, ölüm, yaşlılık gerçeği, haram arzulara vurgusu o dönemde yaygınlık kazanan "dünya sevgisi, yaşama hırsı, ölüm korkusu, gençlik hevesi gibi olguların toplum içinde yaygınlaştığına işaret eder. O halde zühd konulu şiirin edebi bir ürün oluşu dönemin sosyal alışkanlıkları ve eğilimlerini tespit etmede ve veri sağlamada katkısının olacağı söylenebilir.
İlk dönem Abbâsî şairlerinden olan Mahmûd Verrâk, zühd konulu şiir söyleyen Arap şairleri arasında yer alır. Şiirleri ancak geçen yüzyılda divan haline getirilen şairin, Arap şiiri antolojisi kaynaklarında geçen şiirlerine hikemi içeriğinden dolayı vaaz ve irşat amaçlı telif edilen dini eserlerde de yer verildi. "Sünûhat ve Havâtır" kâbilinden söylemiş olduğu şiirleri ezberlenmesi gayet kolay, veciz, çarpıcı ve sade dilli olma niteliğinden dolayı nesiller boyu aktarıldı.
Verrâk'ın divanında sıklıkla gençlik ve gençlere vurgu yapıldığı edebiyat tarihçilerinin dikkatini çekti. Hayatı hakkında verilen bilgiler ışığında Verrâk, hayatının gençlik kısmını yaşadığı dönemin eğlence hayatı ile geçirmiş fakat sonra tövbekâr olarak edindiği hayat tecrübesini genç nesillerle paylaşmak istemiştir. Yaşadığı topluma karşı sorumluluk duygusuyla yazmış olduğu samimi şiirlerinde gençlere hitaben "uyanın" mesajı, hemen her dizesinde hissedilir.