En çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz

Sizin hiç babanız öldü mü?

Benim bir kere öldü kör oldum

Yıkadılar aldılar götürdüler

Babamdan ummazdım bunu kör oldum

Siz hiç hamama gittiniz mi?

Ben gittim lambanın biri söndü

Gözümün biri söndü kör oldum

Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak

Şöylemesine maviydi kör oldum

Taşlara gelince hamam taşlarına

Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi

Taşlarda yüzümün yarısını gördüm

Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü

Yüzümden ummazdım bunu kör oldum

Siz hiç sabunluyken ağladınız mı

Eve dönmez bir akşam;

Ve gün yüzlü çocuğu,

Sorar: Nerede babam?

Bakarlar, oldu, bitti;

Gelir, derler çocuğa,

Baban attaya gitti

Uzar gider bu atta;

Ve neler neler olmaz

Ve kimbilir ve hatta;

Bir mahşer gerisinde;

Babası döner bir gün,

Oğlunun derisinde

Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!

Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!

Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!

Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!

Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!

Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!

Hiç bilmiyorum! Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor!

Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı!

Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı!

Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!

Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler!

Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz!

En çok baba yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını!

İnsan baba olunca anlıyormuş babasını!

her yılbaşında

sana söyleyecek

bir tek

sözüm var :

"Seni ne kadar çok seversem

o kadar

çok olsun ömründen geçen yıllar"

Baba!

Babam, ağabeyim, kardeşim, arkadaşım!

Ne zulüm, ne ölüm, ne korku

başımı eğemez!

Yalnız senin elini öpmek için

eğilir başım

Babam, ağabeyim, kardeşim, arkadaşım.

Zirve seni bekliyor

Dağın kıymetini bil

Sanma ki yükselmek zor

Çağın kıymetini bil

Üşenme emek için

Mutluyum demek için

Üzümü yemek için

Bağın kıymetini bil

Yokluk göründüğü an

Çabuk yıkılır insan

Azı beğenmiyorsan

Çoğun kıymetini bil

Elin, ayağın, başın

Annenin, arkadaşın

Suyun, toprağın, taşın

Göğün kıymetini bil

Oğlum benim, bir düşün

Değeri var mı dünün

Yarın çok geç ömrünün

Bugünün kıymetini bil.

Küçük işler peşinde harcadın

altmış üç yılını

mum sattın, kürek çektin

kul oldun sonunda bir kapıya

çıkarı olduğu halde işinin

kaplarını doldurmadın vaktinde

sessiz sedasız göçtün aramızdan

Gördüm babaların ağlamasını

Dalları düğüm düğüm

Gövdesi kahve falı

Bir zeytin ağacını köklemek var ya

Sökmek var ya sarp yamaçtan ardıcı

Kazma vurmak beş yüz yıllık meşeye

Acısı duymak var ya kopmanın

Babaların ağlaması işte o

Babaların ağlaması öyle zor