Arama
Dünya edebiyatının meşhur yemekleri
Edebiyatta yemeklerden bahsetme geleneğinin tarihi, oldukça eskilere dayanıyor. Yazarlar eserlerinde, kelimelerin yerine tatları, kahramanların yerine yemekleri koyarak tarifi mümkün olmayan lezzetleri hayal dünyamızda bize tattırıyor. Sizler için edebiyat dünyasının hafızalara kazınan meşhur yemeklerini listeledik.
"İyi bir yemek yememişseniz iyi düşünemez, iyi sevemez, iyi uyuyamazsınız."
Virginia Woolf
Edebi Ziyafeti, C.S. Lewis'ten şu alıntıyla açılıyor: "Yemek ve okumak, hayranlık uyandırıcı bütünlüğe sahip iki hazdır." Edebiyat ve mutfak kültürü arasında nüktedan koşutluklar kuran kitap, aynı anda hem bir yemek kitabı hem de yazarların alıntıları arasında dolanabileceğiniz bir derlemedir.
Mutfak kültürü ile edebiyatın buluşma noktasını buluşturan kitabın yazarı Jennifer Barclay, "Yemek pişirmek bizi diğer yüzyıllar ve kültürlere bağlayan bir zevktir" diyor.
Öncelikle şu noktaya dikkat çekmeyi görev biliriz: Bu kitapla birlikte 'değişmez' gözüyle baktığınız birtakım şeyler değişebilir. Hem de kolaylıkla! Mesela, bundan sonra eve geldiğinizde ortalığı saran muhteşem yiyecek kokularının hangi edebi eserden geldiğini bulmaya çalışabilirsiniz. Cezbedici çağrının kaynağı, Narnia Günlükleri Aslan, Cadı ve Dolap'ta zavallı Edmund'un aklını başından alan Türk lokumları mı, yoksa Shakespeare'in sevimli oburu Falstaff'tan alınan ilhamla hazırlanmış, salsa soslu ızgara somon mu? Belki de o çok meşhur, kızarmış yeşil domateslerdir sizi bekleyen?
Edebi Ziyafet, bir eliyle sos karıştırırken diğeriyle kitabının sayfasını çeviren, hem edebiyattan hem de mutfaktan keyif alanlar için özenle hazırlanmış, benzersiz bir tarif kitabı. Tariflerin asıl çeşnisi olan atmosferi yakalamak istiyorsanız, onlara ilham veren eserleri okumayı unutmayın.
Edebiyat tarihi birbirinden unutulmaz ve zengin yemek sahnesiyle ünlüdür. Ama bu konunun asıl virtüözü kuşkusuz çağdaş Latin Amerikalı kadın yazarlardır. Meksikalı Laura Esquivel Acı Çikolata'yla, Şili'li Isabelle Allende ise Afrodit'le, kadın dünyası ile mutfak arasındaki ilişkiyi adeta şiirselleştirirler.
"Annem, birini gönderip, Küçük madlen denilen, bir tarak midyesinin oluklu çenetleri arasında biçimlendirilmiş gibi görünen o kısa, tombul keklerden aldırdı. Az sonra, o kasvetli günün ve iç karartıcı bir yarının beklentisiyle bunalmış bir halde, yaptığım şeye dikkat etmeden, yumuşasın diye içine bir parça madlen attığım çaydan bir kaşık alıp ağzıma götürdüm."
Kayıp Zamanın İzinde, Marcel Proust
"Mademoiselle Albertine gitti!' Istırap, insan psikolojisine, psikoloji biliminden çok daha derinlemesine nüfuz eder. Daha bir dakika önce, hislerini tahlil ederken, Albertine'le son bir kez görüşmeden, bu şekilde ayrılmanın, en çok istediğim şey olduğuna kanaat getirmiş, Albertine'in bana verdiği hazların vasatlığıyla beni mahrum ettiği hazların bolluğunu karşılaştırıp kendimi çok zeki bulmuş, onu artık görmek istemediğim, sevmediğim sonucuna varmıştım. Oysa 'Mademoiselle Albertine gitti' sözleri, kalbime öyle bir acı saplamıştı ki, bu acıya pek uzun süre dayanamayacağımı hissediyordum. Benim nazarımda bir hiç olduğunu zannettiğim şey, demek ki aslında bütün hayatım, her şeyimdi."
Marcel Proust'un dev yapıtının altıncı cildi Albertine Kayıp, tam da Mahpus'un gittiği yerden başlıyor: "Mademoiselle Albertine gitti!" Hizmetçi Françoise'ın bu ünleminin yankısı, romanı genişleyen halkalarla kuşatıyor: Andree'yle yüzleşme, birbirini izleyen telgraflar, Boulogne Ormanı'ndaki sarışın, birbirini yankılayan Combray ve Venedik... Gelgitin ardından, bir gondol gezintisinde ağır ağır açılan yeni ufuklar.
Satın almak ve kitabı incelemek için tıklayınız.