Cahit Zarifoğlu Sözleri: Anlamlı, En Güzel Cahit Zarifoğlu Şiirleri ve Alıntıları

💠

İŞARET ÇOCUKLARI

Yasin okunan tütsü tüten çarşılardan

Geçerdi babam

Başında yağmur halkaları

Anam yeşil hırkalar görürdü düşünde

Daha ilk güzelliğinde

Alnını iki dağın arasına germiş

Bir devin göğsüne benzer

Göğsünden dualar geçermiş

Çarşılar ellerinde ekmek iğneleri

Cami avlularına açılan

Havuz sularına kapılan çocuklar

Görmeden güneşin bütün renklerini

Götürmezlerdi dükkandaki babalarına

Ocaktan akan kaynar yemekleri

Nenelerinin koyduğu avuç taslarına

Başı ve yüreği şahbaz

Kaleleri ağırlayan kadınların

Süslerini kemerlerini

Başlarını ağırlaştıran

Ağır siyah şelale saçlarını

Tutunca gençleşirdi erkekler

Sonra insan o ki denizde

Küçük ve büyük nehirde

Bedeni ıslatan afsunlu suda

Önce niyet sonra yıkanırdı

Zaman dert getirdi sulara

İçinde eski balıkların yattığı kayalar

Savaşan insanların elinde

İnce yontulup taşındı balta mızrak şeklinde

Anam kanları kuruyan

Kavga ayıran bir kargı elinde

Kara ocağın taşlarına

İşaret koydu çocuklarını

Belinde gezdiren babamın

Beyaz yazılarla kazandığı adları

Yüreği korkuyla kuvvetlendi babamın

Unutup genç gelen günleri

Zamanın sürerken çektiği günleri

Çetin bilmecelerle

Sürdü atını şehirlere

Yün ören at güden kadınlar

Ormanlara tepeden eğilen toprak evlerde

Küçük pencereli karanlık dar odalarda

Uzaktan uzayıp gelen kurt seslerinin

Uzağa çekilip giden

Ayazda donan gülmeler içinde

Ormanlara süt emziren anne

Unuttu gittikçe uzayan çocuğunu

Hep kaçarmış şehirlerin

Demir dağlarına

Uyunca toprak beşiğimde

Sahipsiz kalan

Ellerimden kayan aydınlık günlerim.

Cahit Zarifoğlu

💠

HIZLA AKAN MIZRAK

Sabahtır,

Alkışlar gecenin

Sıcak damları sükûn yapılarıyla

Aydınlatır bir ucundan

Kahvaltı sofrasında çay tasını.

Düzgün, uysal

Işıklı bir de ağız

Gizlice götürür hücreyi bütüne

Ve akla her gelen telgraf telinde,

Öpüşür iki güvercin,

İncelmiş ve yumuşamış gagalarıyla.

Bu geçen mızrak

Kalın kararlı

Atanın değer biçilmez atıyla

Kuşkusuz yolunda gerek.

Mızrak geçer ışığı,

Geçer geceyi dolduran karanlığı da.

Cahit Zarifoğlu

💠

KORKU VE YAKARIŞ

Yüklenip geliyor gökyüzü evimizden yeryüzümüze

Dilimize onur veren kelime

Güzel ticaret ettik

Çölü okuyabiliyoruz deveyi çözebiliyoruz

/ Delicesine yalnızlıktan yana reyi

Eller berrak ve dolu

Arındı soyu kurudu kinlerin sanki

Vuruyordu son bahtsız atılışında

Köpeklere yaslanarak bir avluda

Ve ayaklarının altında

Her kiminse doğranmış saç örgüleri /

Ve şimdi adam ey çocuk

Eline bir dudak inziva al göster onlara

Belgele sevişebildiğini aklın

Kuşların o hızlı oluş adına

Çalılardan uçurduğu baharla

Uzaktan kur düşleri ve başla binmeye

Gemiler gibi gelen günlere

Ve özenle seçilen söylenen kulaklara

Yeni yeni hecelediğin tattığın

/ İyice düşün ilk kez kim duyuyordu ayetleri /

Hatta o ısılı ve tamam edilmiş kelimeler yardımıyla

Nerdesin ne suçun var anlarsın

Gibi dostettiğin paha gerçek paha

Bilinir ki yolluyor yiyeceklerini senin katına

Sen çil çektirilen

Verdikçe alan kelime

Susuzluktan kalma bir sarhoş ağzın

Salt ona adımların

Yalpa yok elatışında boyuna sürdüğün o

Ve hadi artık. Konuş

Nasıl buldun yolunu

Ki akıyor her gece ruhun bütün gücü

Bir fırdönüyü saklıyor eşyalar

Sen ıssız tekbaşına ve mağrur

Batıyorken yatağında

Nasıl da ateş sıcak içova nabzı

Zamanlar indirir kaldırır limanları

Sanki bir kuş ağzı bir kadın ağzı

Su başlarında sel yollarında hayatın

Kuğu kanatları beyaz soluk alışları

/ Derken rahimlere kapandın

Dirilik harflerle çalkalandı

Boşaldı boş çanaklarına kavganın /

Kaynak yeniden yumulu parmaklarını açıyor

Biziz şimdi görünen artık salındayız aşkın

Yüz yüze koyulduğumuz sır vakti: Olgun ve hazır

Yine uyandım

Sabah

Yine büyük

İsmimle ancak

Aynı sarnıçta düş ve gerçek

Alıp veren sakınan etim

Soluduğum bakış

Can levham duvarlarım senin

Bana giysi verdin

Öyle biliyorum giyinmeyi

Beni doyurdun

Böyle biliyorum doymayı

Ve sayıyorum kimse yok

Öyle böyle bir doğa

Yalnız beni götürüyor kıyamete

Görüyorum ki farkediyor

Gülümserken korkuyorum

Elime açılıyor yüzün

Duyuyorum buzlar gibi

Sensin bana

Sanki kendimden bana

içimden tüten

Sensin doğduğum sabahları

Işıklarına uzandığım başları

Dünyaya bırakan

Sensin güden

Kanımın düşüncesini

Sen ince şavk toplam zaman saf hayat

Tek diri

Sensin yüzen geceye

Yeryüzü

Sen ayrılmadın hiç

Evimizden

Uyudum yine

Gece

Yine geniş.

Cahit Zarifoğlu

💠

KOŞU

Mağaralar taştan yolcu örüyor

Böyle üstünlük görülmemiştir bir

bebek

Göğü sevmeyi

Ve yerden korkmayı biliyor

Kendine bir ses bekliyor bir sarık

Aleme tanrı

Bir bebek susar nihayet

Sezer de ağaçların otların

Topraktan çıktığını

Bir bebek ağlar

Bir bebek mor ağzından

Bilinir söyleyince

Zerdüşt nereye gittiyse

Hep kartalı gördü

Ve güneş tek hüneriyle

Bir yaprağı kertenkeleyi çakıltaşını

Ve mor olduğunu suların

Beyin tırtıl

Taş taşlar taşların

Dipsiz süresiz seslerine tırmanır

Çünkü ses katlanır

Kazılır kayalara

Ses geçilir iki kaşın arasından

Sonsuz nefes alır

Ülkedir dudakta

Zerdüşt neredeyse

Kartal orada yığınak

O

Zincirli ayakların durmadan çıktığı

Tek bir basamak

Kaya gözlü ağaç saçlı

Taşın içindeki böcek

Bu ilk fırtına kapısında

Taşın içinde böcek

Taşır kendini yürür

Bedenini bir uçtan bir uca

Nabzı vurur dinler şaşırır

Çalışan eşyasını yakalar

Sorar fare kuş balık

her şey kendi yerinde

Taşın içindeki böcek

Ki inanır

Ve çatlar taş

Gök eğilir

O geçer kartalıyla

Yüreği büyülenir burkulur

Gözleri gerilir

Ağzından bir donanmayla bekler

Mermer yerine şahlanır

Çizilir kanar

Bardağa ilk düşen damlasında

Uyuyan güvercin

Ve ilk taşan damlasında

Bir azgın güvercin

Bulutları saçlarından sürükler

Bayram yerlerini geçer hızla

Bir sabah kartalın bembeyaz kadınıyla

Dağlardan düzlere nehirlerle

Çırpınarak çığlıklar atarak

O

Durmadan saratustra.

Cahit Zarifoğlu

💠

O ÇOCUK

Bahçeden çocuk sesleri geliyor

Hayatı dinliyorum

İçim yoruluyor, ruh yoruluyor

Büyük gözlü çocuk

İnsanın içine kadar bakıyor

Sorar gibi

- Nerede benim babam

Kendimi şöyle görürüm düşümde

İki ata birden binmişim

Biriyle kuzeye saldırıyorum

Ötekiyle

Alkan lalelerin

Kıpkızıl tutuştuğu sulara

Nerde babam

Karşısında yapayalnızsın

Duvar gibi dikilen

Bu sorunun

Okşuyorsun başını

Şehit çocuğunun

Bahçeden kuş sesleri geliyor

Sabahı dinliyorum

Bu sefer bezgin

Bir vakit

Darağaçları kurdum

Elimden fırlayıp gidiyor cellatlar

Silah olarak

Bir tek soru var elimde

Nerede babam, nerede.

Cahit Zarifoğlu