Arama
Başka dillerde yazmayı tercih eden yazarlar
Doğar doğmaz kulağımıza fısıldanan, annemizden ilk masallarımızı dinlediğimiz, nasıl öğrendiğimizi hatırlamadığımı anadilimiz, bir bakıma bizi biz yapan anavatanımızdır. Yazarlar en büyük enstrümanı olan kelimelerle bu vatan topraklarında gezerler. Fakat bazı yazarlar var ki onlar, konfor alanı olan anadilleri haricinde başka dilde yazmayı tercih eder. İşte başka dillerin topraklarında gezen yazarlardan bazılarını sizler için derledik.
Milan Kundera, 1929'da Çekoslovakya'da doğdu. Haliyle anadiliyle kulağına dolan ilk sözcükler de Çekçe idi. Ancak ünlü yazar İkinci Dünya Savaşı'yla birlikte Çekoslovakya'yı terk etti ve Fransa'ya yerleşti. Kundera adını dünyaya duyuran kitaplarının çoğunu da Fransızca yazdı.
Cumartesi ve pazar günleri, varolmanın tatlı hafifliğinin geleceğin derinliklerinden yükselip yanına vardığı duygusu içindeydi. Pazartesi, benzerini bundan önce hiç tanımadığı bir ağırlıkla çarpıldı. Rus tanklarının tonlarca çeliği bunun yanında hiç kalırdı. Çünkü sevecenlikten daha ağır bir şey yoktur dünyada.
Milan Kundera'nın en bilinen romanı Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği, yayımlanır yayımlanmaz çağdaş klasikler arasına girmiş, geçen yüzyılın en güçlü anlatılarından biri. Kundera, tepkiye karşı tepkisizliği, kararlılığa karşı kararsızlığın tutarlı ve erdemli yanlarını araştırdığı romanının başkişisi Tomas'la alışılmış, arkasında güçlü düşünce ve yaşam kurallarını taşıyan roman karakterlerini sorgular. Sovyetler'in Çekoslovakya'yı işgal günlerini de arka planda anlatır. Tıpkı kişiler gibi toplumsal önyargılar da eninde sonunda kararsızlığa ve "varolmanın dayanılmaz hafifliği"ne mahkûmdur ne de olsa.
Gülüşün ve Unutuşun Kitabı, ünlü Çek yazarı Milan Kundera'nın Fransa'ya göçtükten sonra orada yazdığı ilk roman. Bir kahvede servis yapan güzel göçmen kızı Tamina, hiçbir şeyin, hiç kimsenin yerini tutamayacağı ölmüş kocasının anısının giderek bulanıklaşmasına karşı umutsuz bir savaş veriyor. Onun öyküsü, bu kitabın iki temel gerçeğini yansıtıyor: Çekoslovakya'da yaşanan trajik deney ve Batı'daki yaşam. Kundera, Kuşkulu bir bakışla dolaşır bu gerçekler üzerinde. Kitabın, birbirinden bağımsız görünen yedi bölümü, bir yolculuğun aşamaları gibi birbirini izliyor. Aynı durumlar, aynı sorular, müzikteki Kreşendo gibi bir tek görüntüde birleşiyorlar. Mizah, yoğun bir hüzünle birlikte gelişiyor. Her an gülünç bir pantomime dönüşebilecek erotizmin incinebilirliği ve bunun getirdiği şaşkınlık. Ve sonuna doğru bir koşuya dönüşen tarih; unutuşun tanrılarına adanmış, yazarın ve ülkesinin kaderi konusunda düşünceler, düşünceler.
Amin Maalouf, Doğu'nun Batı'ya göçen ve Batı'ya Doğu'yu anlatan yazarlarından biri. 1949'da Lübnan'da doğan Maalouf Lübnan'da iç savaşın başladığı yıllara dek Lübnan'da yaşamayı sürdürmüş ve gazetecilik yapmıştı. Ancak iç savaşın ardından, 1975'te Fransa'ya göçtü. 1983'te ilk kitabı Arapların Gözüyle Haçlılar ve 1986'da ilk romanı Afrikalı Leo Fransızca yazıldı ve Maalouf'un yazı kariyeri o günden bugüne Fransızca ile sürüyor.
'Afrikalı Leo', gerçek bir yaşam öyküsünden çıkarılmış düşsel bir yaşamöyküsü: "Bir berberin sünnet ettiği, bir Papanın vaftiz ettiği" Hasan ibn Muhammed el-Vezzan ez-Zeyyati namı diğer Giovanni Leone de Medici'nin, Leo Africanus yani Afrikalı Leo'nun özyaşamöyküsü -yazmış olsaydı yazacağı gibi...Amin Maalouf, bu ilk romanında tarihten olağanüstü bir halı dokuyor. Bir uçan halı...