20 görsel ile Osmanlı'da ticaret hayatı

Osmanlı Devleti'nin kurulduğu topraklar, doğudan ve batıdan gelen ticaret yollarının birleştiği yerdi. Bu nedenle Osmanlılar, kuruluş yıllarından itibaren, ticaretin gelişmesine önem verdiler. Ticaret, devlet tarafından teşvik edildi. Bu amaçla, ticaret eşyasından alınan vergiler, son derece düşük tutuldu. Osmanlı Devleti içinde, Osmanlı vatandaşlarının yanı sıra, yabancı ülkelerin tüccarları da ticaret yapabiliyordu.

Ticaret yolları üzerindeki menziller arasında at, katır ve deve kervanlarının sefer yapmaları için gerekli imkan hazırlanmıştı.

Osmanlı İmparatorluğu'nuna devlet piyasa mekanizmaları üzerinde oldukça sıkı bir denetim yetkisi vardı. Bu gibi uygulamalar, Osmanlı toplumunda, yoğun sermaye birikimini engellemiş, dolayısıyla da kapitalizmin gerektirdiği sınıflar arası mücadele bilinci ve dolayısıyla burjuvazi hiç oluşamamıştı.

Osmanlı ticaretinin hizmet ettiği iktisadi prensipler,öncelikli olarak halkın ihtiyacının karşılanması, devletin işlerliğini ve etkinliğini sağlayacak olan geliri en çoklaştırma kaygısı son olarak kadimden beri uygulana gelen iktisadi politikaların ve rejimin devam ettirilmesidir.

Osmanlı tebaası olan gayrimüslimlerin ticarette üstünlüğü ele geçirmeleri, 18'inci yüzyılın ikinci yarısından itibaren Avrupalı devletlerin Osmanlı ticaretinde hâkim bir unsur haline gelmesiyle oluşmuştur.

İmparatorluğun büyük ticari merkezlerinde bedestenden sonra çeşitli malların satıldığı ticaret hanları da bulunurdu. Bu tür hanlar genellikle bir malın alınıp satıldığı yerler olurdu. Ticaret hacminin fazla büyük olmadığı şehirlerde ise alışverişler pazarlarda yapılırdı.

Kapalı pazar yerlerinin dışında, büyük şehirlerde, açık pazarlar da vardı. Yılın, ayın, haftanın belirli günlerinde kurulan bu açık pazarlar, bütün malların alıcı ve satıcılarını bir araya toplayan daha çok, geniş yer kaplayan maddelerin ve hayvanların satıldığı yerlerdi.

Kasaba, köy ve küçük şehirlerde ise hafta pazarları kurulurdu. Buralarda köylüler ürettikleri, şehirli esnaf da kendi ürettikleri malları satardı. Yılda bir veya birkaç kez de belirli zamanlarda bir hafta on gün süren panayır adı verilen büyük pazarlar olurdu.

Osmanlı İmparatorluğu'nda faaliyet gösteren her esnaf birliğinin bir piri vardı. Hz. İdris terzilerin, Hz. Yusuf saatçilerin, Hz. Davud demirci ve zırhçıların, Hz. Adem çiftçilerin, Hz. Muhammed ise tüccarların piri sayılırdı.