Arama
Yeryüzünün yüreğine ulaşan Füruğ’dan acının her halini anlatan satırlar
İran şiirinin önemli temsilcilerinden biri olan Füruğ Ferruhzad, acıların içinde sağlam kalabilmiş bir karakterdi. Kısacık hayatına, her şeyi doldurabilmişti. 1967 yılının 13 Şubat'ında geçirdiği bir trafik kazası sonucu yaşamını yitirdiğinde, 33 yaşındaydı. Geride, biri ölümünden sonra yayımlanmak üzere 5 şiir kitabı ve birçok kısa belgesel film bıraktı. Avuçları mürekkep lekeli Füruğ'u, ölüm yıl dönümünde acının her halini anlatan satırları ile hatırlıyoruz.
"Âh, bir güvercin gibi kanatlarım olsaydı
Uçar ve huzurlu olurdum
Çünkü şiddeti ve kavgaları gördüm
Bu dünyada çok acı çektim."
"Bahçeye dikeceğim ellerimi,
Çiçekleneceğim,
biliyorum, biliyorum, biliyorum
Ve bembeyaz yumurtalarını bırakacak
kırlangıçlar
Avuçlarımın mürekkep lekeli
çukurlarına."
"Bir pencere, bakmaya
Bir pencere, duymaya
Bir pencere, yeryüzünün yüreğine ulaşan tıpkı bir kuyu gibi."
Füruğ, babası Albay Muhammed Ferruhzad ile annesi Turan Veziriteber Hanımın yedi çocuğundan üçüncüsü. İlkokulunu 9'uncu sınıfa kadar devam ettirdikten sonra on beş yaşındayken ortaokuldan mezun oldu. Lisedeki ilk üç yılını bitirdikten sonra resmî öğrenimden vazgeçmedi ancak lise diploması alamadı.
"Söz konusu olan gümüş rengi türküsüdür yaşamın…"
Daha sonra Kamalolmolk Teknik Okulu'na geçerek kısa süre içerisinde resim ve kostüm çalışmalarını tamamladı. Füruğ, şiir yazıyordu; 16 yaşına geldiğinde eski ustalarının geleneklerinde gazeller bestelemeye başladı.
"Sessiz ve soğuk uykusuna ulaştık biz simurgların…"
"Düşler ne kadar safsalar o kadar yükseklikten düşer ve ölürler" dizeleri ile içinden kopanları, yere düşen, kırılan, dökülen her şeyi yazdı. Çocukluğundan beri dizginleyemediği kaçmak arzusu hiç bitmedi. Çünkü kaçabileceği her yer ondan bir şey istiyordu. Oysa o, sadece kendi olmak istiyordu.