Nurullah Genç Şiirleri: Anlamlı, En Güzel Nurullah Genç Sözleri ve Alıntıları

Uzak Beyaz Bir Hayal Tutuyor Ellerini

Ellerin son gemiden artakalan bir hüzün
Bir vadiyi çoğaltan saf suyu sessizliğin
Erimeyi bir kalbin dergâhında öğrenmiş
Bir gecenin nabzında damlamıştır yerlere
Belki son meddücezir vaktidir denizlerin
O hangi aynalardan çıkıp gelmiş ansızın
Sen hangi dağ başında bırakmışsın ruhunu
Şimdi yalnızlık için kan döküyor gözlerin

Artık duymuyor seni fırtınalar, bulutlar
Sözlerin bin bir çeşit alevlerle yanıyor
Sen O'nda unutulan resimlerin matemi
O sende her çiçeğin yüzüyle uyanıyor

Uzak beyaz bir hayal tutuyor ellerini
Irmağı yatağından ayırdıysa karanlık
Su şimdi kahra giden yolların ayrımıdır
Bir fidan gülümsüyor; kökleri yüreğinde
Bu fidan o titreyen ruhundan gayrı mıdır

Bir fidan, dallarında asılı kirpiklerin
Bir fidan, gövdesine gözbebeğin gömülü
Bir fidan, kabuğunda gülbaharı taşıyor
Bir fidan, ardı sıra sefiller ağlaşıyor

İstenmeyen birisin şimdi doruklar kadar
Oyuncak bekleyip dur yetim çocuklar gibi
Bilmiyor ki, senin de görünmez bir günün var
Uzak beyaz bir hayal tutuyor ellerini

Nurullah Genç

Gözlerin Çağırıyor Beni

Sevdalı sular süzülüyor aynalardan
damlacıklarında hicranlı yüzün
ben kapıları aldatıyorum gün be gün
sen pencereleri
ben denizlerin koynunda martılara yalanlar söylüyorum
sen gemilere
sonra liman bilmez korsanlara terk edip
ıssız adalara sürüyorsun ellerimi
gitmek istiyorum çakıp da kaybolan şimşekler gibi
gel gör ki, önümde hatıralar mahzeni
parmak uçlarımda paslı çiviler
bütün zindanları yıkarak birer birer
gözlerin çağırıyor beni

gözlerin en soylu atların koştuğu bir bahar gezegeni
çeşmelerin bakınca gülümsediği
ırgatların göklere yöneldiği
Latince bilenlerin nergis akşamlarında
göllere meydan okuyup
kıyısında şarkılar dinlediği
tutkular değirmeni

inciterek aşk kitaplığındaki bütün harfleri
kirpiklerinde efsane şairlerin mağrur kalemleri
gözlerin çağırıyor beni
kaşlarının cilveli bir ahu gibi
ömrümüze düştüğü günden beri
köleleri ağlattın ey sevda semenderi

adı konulmamış yıldızlardan koparak
vadilerde biriken yalnızlığım
kalbimi avuçlarına almış
tutuyor sana doğru

çölde bir kuyuya mı bırakayım ellerimi
geceye otağ mı kurayım buzullar ortasında
ne yapayım bilmiyorum ey acılar bedesteni
biraz ateş ve hüzün
biraz köpük ve leylak
gözlerin çağırıyor beni

gittim son ışığından bakışlarının
kırdım kanatlarını bin bir gece masallarında
zümrüdüanka kuşlarının
şimdi nasıl da yürüyorum dağlara karşı farkında mısın
umursamıyorum boğazımda düğümlenen yolları
bulutları susturuyorsun söylemesinler diye
turnaların toprağa dökülen definelerini
damıt kalbini kuşkulu yokuşlardan
kurtul karanlığından fotoğrafların
her köşede o isyan, o intihar cinleri
her menzilde leylayı küçümseyen gölgeler
ne seni görüyorum hayatın boşluğunda
ne de son anlarında resmini büyütüyor
yokluğunla savaşan intihar temrinleri

gizlenme ardına fesleğenlerin
bahaneden bıkmıştır bezirganlar, mevsimler
unutulmuş sancılı haykırışlar uğruna
derinden ve telaşsız bir uyanıştır şiir
bu yüzden zehre batmış urganlar gül kokulu
bu yüzden gözlerine ayarlıdır saatler

o öpüp okşadığın yaprak düştüyse şimdi
kim bilir hangi zaman gönlüme uğramıştır
kollarına aldığın mutluluk servileri
bana dokunduğunda sessizce ağlamıştır
simyası bozulduysa dilimin, kelimeler
bir volkandan geriye kalan ırmaklar gibi
bilinmez ki nereden akmıştır yüreğime

geçerek en azılı köprülerden, duraksız
varmak için sevdanın tükendiği ülkeye
duygularına ölüm yüklüyorum ömrümün
yaklaştığım her sahil tutuyor ellerimi
mor bir yangın, hercai dalgalar, kum taneleri
haramiler iniyor dağlardan apansız
ardımsıra gölgeler, gökkuşağı
rengarenk uçurtmalar gibi kaplıyor göklerimi
gözlerin çağırıyor beni

oysa ben hiç görmedim dünyada gözlerini
takılmadım engellerine nilüfer bakışlarının
bir ses beklediysem yankılansın diye evrenimde
kalbinden benim adıma
sevdalı bir vuruşun özlemiydi süsleyen
sokaklarımı, şehirlerimi
gözlerin çağırsa da beni
çağırmadan kalbin çatlayan gözlerimi
görmeden ellerinde hangi toprakların yayılıp
hangi tohumların yeşerdiğini
tutunmayacağım zamana dilenci gibi
hala uzaklardan işaret parmağıyla
gözlerin çağırsa da beni
gidiyorum; adımlarım ölümlü güz kefeni

Nurullah Genç

15 TEMMUZ DESTANI

Selâm Fetih burcunda dirilen yiğitlere

Ölüm yine vîrândır ve ândır şimdi ölüm

Selâm, kıyam vaktinde vurulan yiğitlere

Şehâdet ufkunda kan revândır şimdi ölüm

Selâm, eğilmeyip de kırılan yiğitlere

Zâlimlere "Dur" diyen isyanımız bir bizim

"Ya Allah" nidâsıyla devirdik tiranları

Devlere mezar olan destânımız bir bizim

Bir ihtilâl gecesi meydanlara yürüdük

Gökyüzü alev alev yağınca üstümüzden

Tekbirlerle çoğalıp sonsuz yâre yürüdük

Yürüdük salâ vakti karadan ve denizden

Karanlığa kalbine âşikâre yürüdük

Bin bir çiçekten gelen dermânımız bir bizim

Bir hilâl bestesidir ruhumuza dokunan

Meş'alemiz, o kutlu fermânımız bir bizim

Şehîdler diyârında parlayan nûrdur vatan

Vardık mı üzerine, demirden dağ yıkılır

Yüzünde ay ışığı yine mağrurdur vatan

Târih tebessüm eder, bu vahşî çağ yıkılır

Bayrağı kanımızla yıkanmış surdur vatan

Derdimiz dîvânedir; ozanımız bir bizim

Düşlerimiz parlıyor mehtâbında ülkemin

Direnişe çağıran ezanımız bir bizim

Mekân bize mühürlü, zaman deryâdır bize

Suyundan içiyoruz ilâhî bir sebîlin

Mâverâ meftûnuyuz, hayat rüyâdır bize

Yine bir Kerbelâ'dır mazlumun kanı, bilin

Sanmayın, sultân olan fâni dünyâdır bize

Hangi denize varsak limanımız bir bizim

Kuyusunda Yûsuf'uz yeryüzü mahşerinin

Nemrutları deviren îmanımız bir bizim

İhânet en muammâ mihveridir Haçlı'nın

Zamana gül şerbeti içirmenin vaktidir

O esrarlı gölgeler neferidir Haçlı'nın

Yürekten ebâbiller uçurmanın vaktidir

Bu en derin, en kahpe seferidir Haçlı'nın

Nice bin yıldan gelir, dîvânımız bir bizim

Kardeşlik en mukaddes şânımızdır bu yerde

Sevincimiz leylâdır, şivanımız bir bizim

Onlar tuzak kurarlar Rabbim, bozar gideriz

Döner gibi düğünden, haykırır gibi toydan

Ne şüpheye düşeriz, ne ah-ü zâr gideriz

Gideriz, dağlar gider; dile gelir de meydan

Bin yılın destânını böyle yazar gideriz

Mesâfeler ne yapsın, her ânımız bir bizim

Serden geçeriz lâkin geçmeyiz ülkümüzden

Kitaplar kitâbıdır, Kur'ânımız bir bizim