İskender Pala'nın Leyla ile Mecnun kitabından alıntılar

Leyla ve Mecnun'un hikayesi, gerek mecaz ve mazmunlar vasıtasıyla gerekse müstakil mesnevi konusu olarak edebiyatımızda oldukça ilgi gördü. Aşkın sembolü haline gelen bu hikayeyi edebiyatımızda ilk defa Gülşehri anlattı. Leyla ile Mecnun hikayesi, Doğu'nun en muhteşem aşk hikayesidir. Edebiyatımızın en güzel Leyla ve Mecnun mesnevisini ise Fuzuli yazdı. Ramazanlarda teravihten sonra ya da ikindi vakitleri Battalgazi cenkleri, Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslı bir de Muhammediye yahut da Ahmediye okunurdu. İskender Pala, bizde bir kültür taşıyıcı görevi de olan Leyla ile Mecnun mesnevi için şöyle der: 'Leyla ile Mecnun nesilleri birbirine bağlayan kuşaklar arasında bizim bir millet olduğumuzu hissettiren, fark ettiren ve bunu sonraki kuşaklara durmadan tekrarlayan, öğreten kitaptır.' İşte 'Doğu'nun gönül coğrafyasına açılan kapısı' olan, İskender Pala'nın Leyla ile Mecnun kitabından alıntılar... Leylâ güzellik şahikasında dolunay, Mecnun aşk ikliminde bir sultan. Biri belâ çemeninin gül fidanı, öbürü vefa göğünün hilali. Şu gülen, güzellik ordusunun şahı; bu sevinen gam ülkesinin dilencisi. Ey sevgili! En sevgili! Hani insaf, hani dostluk? Kimlerle berabersin acep ki beni anmazsın, aramazsın. Leylâ, 'geceye dair, gece gözlü, gece saçlı' demekti. Sonradan gece bahtlı da olacaktı. Kays'ın çığlıkları, işte bu 'gece renkli' güzel için idi. Velhâsıl söz çoktur, güzelliğin vasıflarını söylemek için; ama güzelliğin tatlılığına hiç söz yoktur. Mecnun'a, 'Neden Leyla'yı alıp kaçmadın' demişler. 'Annesi üzülürdü, ben içinde Leyla olan kalbi kıramam,' demiş. Kelimeler vardır, alın yazısı gibi; kelimeler vardır, halis gönüllerden sırlı dudaklara süzülüp gelen. Kendini bilmeyen bir zavallı, başkasını nasıl bilsin? Her kimse ki âşıktır, işi ah û figandır! Gönüller anlaşınca surette kıymet mi kalır? Ne garipti şu dünya. Her bir hadisede binlerce hikmet gizliydi besbelli. Yaşadıkça ne sınavlardan geçiyordu insan. Ben sırrımı sana versem ahım seni yakar, eritir. Sonra yola çıktı yeniden, yeni umutlara, yeni ufuklara doğru. Ertesi gün. Ertesi gün ve daha ertesi gün... Hep bir yolculuktu âlem. Sevdiğimiz insandan bizi sevmesini beklemek yahut yalnız bizi sevenleri sevmek; nihayet kuru bir alışveriş, hatta belki kaba bir değiş tokuştur. Ey sırrımı bilenler, hâlime şahitler! Aşk seli ben zavallıyı boğdu. O denizde vurgun yedim. Benimle bulunmaktan sakının artık. İstemem ki canıma düşen aşk odu, dil salıp sizi de yakmasın. Bir kor düşmesin yüreklerinize benden. Hayrım dokunmadı madem değerli bedenlerinize, şerrim de ilişmesin berrak gönüllerinize. Cihanda eski usuldür; fayda arayan, zararı da istemiş olur. Sevgili isteyen, eziyete hazırlanmalı; define arayan, yılanı göze almalıdır. Felek bir elvedayı da çok görmüştü. Vedalaşamadılar... Evet ama neden vedalaşsınlardı ki! Veda da ne demekti! Leylâ Mecnun'u kalbinden götürmemiş miydi? Mecnun'un Leylâsız olduğu mu vardı ki? Leylâ'nın Mecnun'a mektubu şöyle başlıyordu: 'Allah'ın adı ve selamından sonra, bu mektup bir gönlü yaralıdan, saygı ve sevgi sahibi bir yaralı gönledir.' Biliriz ki deliye hazine değil virane gerekir. Zaman! Ah zaman! Hem dost, hem düşman. Hem mazlum, hem zalim. Aktıkça köpüren bir nehir. Yiğide ayak bağı, namerde at meydanı. Sevdaya tuzak nefrete dost. Aktıkça, iyi ile kötünün; iyilik ile kötülüğün yolunu ayırıcı. Rahmette zahmet; zahmette rahmet madeni... Hayırda şer; şerde hayır gizleyen sır. Gönül çok önceleri sana koştu canım seninle gitti. Şimdiki canım Leylâ'ya değil, Mevlâ'ya yönelik. Söyleyin bana, var mı ki hiç âlemde Leylâ'dan gayrı? Bir başka doğar mehtap o akşamlarda; yıldızlar bir başka parlar. Nihayet damla denize karıştı; deniz damlayla taştı. Âleme meşhurdur, her yerde cevher varsa da uygun yakut nadir bulunur. Mecnun avcıya aile yadigârı tek mücevher künyesini verip kurtardı güvercini. Önce avucunda tuttu, okşadı, sevdi, öptü, kokladı. Kanlı gözyaşlarını güvercinin ayaklarına sürdü, bir işaret olsun diye. O günden sonradır ki güvercinlerin ayaklarında kan rengin de halhallar bulunur. Bir söz ki Leyla değil; duymakta fayda yoktur. Bir söz ki Leyla'dır; gönlüme ciladır, ruhuma şifadır. Gayrısını istemem ve istemeyi de istemem. İnsanlardan o denli ürkmüştü ki, kendi aksini düşman bilir, gölgesini yoldaş edinmekten kaçınır oldu. Dünya alâkası onu tiksindirmiş, hayat dağdağası bıktırmıştı.

İskender Pala'nın Leyla ile Mecnun kitabından alıntılar

"4. İstanbul Dijital Sanat Festivali" sona erdi

PODCAST I Ayasofya'nın büyük gizemi

"Zaman belirleyici" olarak bilinen muvakkithanelerin bir örneği de Selimiye'de

Hasret bitti: Kariye Camii'nde 79 yıl sonra ilk ezan

Kadim bir öncü: Nizamiye Medreseleri

Türk lehçelerinde Mayıs ayı

İslam’dan edebiyata kadar en özgün konuların podcastleri

PODCAST I Fergana Vadisi niçin önemli?

İslâmcılık siyaseti bitti mi, yeni mi başlıyor? -2-

Gönül frekansında buluşanlar

Ankara'da terör örgütü ASALA tarafından şehit edilen diplomatlar için anıt yapılacak

Somali’nin hürriyet kahramanı: Muhammed b. Abdullah Hasan

Sahabenin ümmete örnekliği

İslam sanatında zirve: Selçuklu çinileri

Kosova'nın 735 yıllık en eski camisi: Mlike

İnzivanın iktizası

Hasret bitti: Kariye Camii'nde 79 yıl sonra ilk ezan

İslâmcılık siyaseti bitti mi, yeni mi başlıyor? -2-

Kadim bir öncü: Nizamiye Medreseleri

Eşikte Duran İnsan'dan alıntılar

Gönül frekansında buluşanlar

Türk lehçelerinde Mayıs ayı

Arama

İskender Pala'nın Leyla ile Mecnun kitabından alıntılar