Cahit Zarifoğlu Sözleri: Anlamlı, En Güzel Cahit Zarifoğlu Şiirleri ve Alıntıları

💠

ARZUHAL

Çiledinmi

Dünya tutar inilemen

Ne saltanatı dünya pahada

Ne kalbi altın mezarı şöhret

Yer şahit

Alevli hüzünlerdin mevla için

Ne altın yıllar verdin hep

Dirilsin diyordun ve yöneliyordu binlerle

Kapkara parlak ışıklı ve ışıtan göz

Kıvırcık utangaç ve uçurumlardan güvenlere götüren

Ve yalın

Henüz gelmiş gibi kınından

Ve altın yıllar verdiğin hep

Ve ağır ağır çeviriyordun

O dalgın ve ağır yüzünü devrin

Yuya yuya o güzel Elçiye

Ne altın yıllar verdiğin hep

Biriki bronz kişi konabilseydi önüne

Ve ne altın yıllar daha çiledin

Artık yalnız değil adımların

Şimdi daha iri doğuyor sabahları

Horantası bir hayli arttı güneşin

Kişinin güzelliği ağa ustalarına göre güzeldir

senin köylü olayım

o uzak iklimleri erişilmez beldeye

bakabilemezdik senin götürmen olmasa

şu küçücük kalbte

(yaman halimiz helal ettiremezsek)

nice hakkın yüklü.

Cahit Zarifoğlu

💠

AŞKA DAİR

Öyle sofralar gördüm ki

İnsan kasları vardı tabaklarda

O eğik gövdeler önünde yalnızlık

Herşeyi birbirinden uzağa çarpıyordu

Bir kadın

Bir erkek

Gizlice soluyordu

Bir erkek av arkadaşından

Av durgunluğu gibi gösterip saklıyarak

Kamışlıktaki sazların arasından

Ilık ve yapışkan fısıltıları

Ayırarak alarak

Urgan gibi bedenine doluyordu

Herşeye benzeyebilirken o

Hiçbirşey benzemezken ona

O ünlü borazan

Başlarsa saçlarımızın diplerinden

Üfürmeye. - Yırtıcı bir hayvan

Kimliği yapışır yakamıza

Bir erkek mi o

Göle yatmış bir güneş demetinde

O mor ışında

Bir köpek ölüsü gibi yatan

Hızla kayan

Yoksa bir yaban ördeği gölgesi mi.

Cahit Zarifoğlu

💠

AYLAK GÖZ

Erkenden aşındırır aşkını

Odaların köşelerine zamansız oturur

Duyarsa bir çocuğun

Oyundan çağrıldığını

Başının her seferinde döndüğü kumarı

Gönlünü bir tarzla kurularken kazanır

Anlarsa yenilen bir kadının

Darda kaldığını

Kendi kendine ardaşak kaçağı

Arada bir bakınır ne yaptığına

Süresiz kapılır tablolara yangelir

Ve oturdu mu bir masaya

Hakkını verir çay içmenin

Bu adam kitapların uçlarına

Çizilmiş itilmiş resim

Korkmadan yaşar tebessüm gösterir

Ağır başıyla nöbet alır

Dağdan kaçar şehri çevirir

Ve bırakır gönlünü bir tazı sıçramasına

Erkenden aşındırır aşkını

Anlamaz bir kadının

Süresiz kapılıp yangeldiği tablolara

Severek tebessüm attığını

Ağır başıyla kopar dağdan

Nöbet alır şehri devirir.

Cahit Zarifoğlu

💠

BABA

Sendin,

Doğduğum gün

Bana ezan okuyan.

Boyun kocaman,

Kolların güçlü,

Bir hamlede kaldırıyorsun

Üçümüzü.

Her sabah gidersin

Ekmeğimiz için.

Her akşam,

Yorgun

Ama yüzün güleç,

Dönüşün bir düğün.

Biraz büyüsem,

Şöyle diyeceğim:

Yoo baba,

Bu sabah bende sıra,

Sen otur evde,

Annemle

Dinlen.

Ben

Koşacağım sokakları,

Rızkımız için.

Akşam,

Elimde kocaman

Bir somun,

Sevineceksin,

Kimbilir nasıl..

Yoo,

Teşekkür etme.

Dedim ya,

Sıra bende...

Cahit Zarifoğlu

💠

BU İZLENİM ASIRLIK

Kim bilebilir

Evler nerelerden geçer hangi düzlükler

Ay doğarken kararır

Gezdin çarşı pazar

Şurada bir dolunay

Seç al

Bir sıra gümüş bilezik

Küçük küçük halkalar

Genç bir kız durdu şavkında

Hülya dolu bakışlar

Ve bir çocuk birkaç ihtiyar

Bir çeşme tasından

Aynı teselliden paylaştılar

Ömür doyumlarla ballanmış yine

Toprakla çevrilmiş ayaklar

Bir kamyon geçiyor

Ah ve inleme dolu

Işıldıyor bir an

Şehre bakan bir köylü ağzı

Altın kaplama bir diş ve ölesiye

Şaşkın çok derin suskunluğu

Kim bilebilir

Hangi rüzgâra eğildi

Kıvrımını çoktan almış bu yaman ezgi

Dolandın

Büyük camilerin avlusunu

Ağaçlar gözünden kaçırıyor türbeleri

Başını eğmiş saklanır gibi

Mezar taşları.

Cahit Zarifoğlu