"Her insanın kendi hayatı üzerinde bir hakkı vardır ve savaş, sözlerle dolu olan yaşamları yok eder".
Einstein, "İnsanın zihnini, ona nefret ve zarar verme psikozuna karşı koruyacak şekilde kontrol etmek mümkün müdür?" sorusunu Freud'a yöneltti. İşte Freud'un Einstein'a yanıtı:
Sevgili Profesör Freud,
Soru şudur: insanlığı savaş tehlikesinden kurtarmanın bir yolu var mıdır?
Gerçeği bulma arayışı sizde başka bütün özlemleri nasıl bastırıyor, şaşılacak şey. Savaş ve yok etme güdülerinin insan ruhunda sevgi ve yaşama gücü ile nasıl iççice girmiş olduğunu su götürmez bir açıklıkla ortaya koyuyorsunuz. Ama inandırıcı açıklamalarınızdan bir de şu büyük amaca ulaşma özlemi çıkıyor ortaya: İnsanın iç ve dış bütün savaşlardan kurtulması. Bu büyük özlemde, çağlarının ve uluslarının üstüne çıkan, düşünce ve ahlâk alanında birer yol gösterici olarak saygı gören bütün büyük insanlar birleşir. İsa'dan Goethe'den Kant'a kadar hepsinde bu kurtuluş özlemi vardır. Her ne kadar insanlar arasındaki ilişkileri düzenleme istekleri pek gerçekleşmiş değilse de, yalnız bu türlü insanların bütün dünyaca birer önder sayılmış olmaları anlamlı bir gerçek değil mi?
Şuna inanıyorum ki, çalışmalarıyla yol göstericilik yapan üstün insanlar bir alanda da olsa aynı ülküyü büyük ölçüde paylaşmaktadırlar. Ne var ki, politik gelişim üzerinde pek etkileri olmuyor. Ulusların kaderini çizen bu alan hemen dizginsiz ve sorumsuz politika adamlarına bırakılmış görünüyor.
Politik önderler ve yönetimler yerlerini ya zorbalığa, ya da yığınların oyuna borçludurlar. Ulusların düşünce ve ahlâkça yüksek bölüklerinin temsilcisi sayılamazlar.
"Ben barış için mücadele etmek istiyorum. İnsan savaş hizmetini reddetmediği sürece hiçbir şeyin savaşları ortadan kaldırması mümkün olmayacaktır. İnsanın inandığı bir şey, örneğin barış uğruna ölmesi, inanmadığı, örneğin savaş gibi bir şey yüzünden acı çekmesinden daha iyi değil mi? Ders kitaplarımız savaşı yüceleştirmekte, dehşetlerini ise anlatmamaktadır. Bu yöntemlerle çocuklara nefret aşılanıyor. Ben onlara barışı öğretmek istiyorum, nefreti değil; sevgiyi öğretmek istiyorum, savaşı değil!"
Ama seçkin aydınlar, bugün halkların tarihi üzerinde doğrudan doğruya hiç bir etkide bulunamıyor; oraya buraya dağılmış bulunmaları günün sorunlarının çözümlenmesine doğrudan doğruya katılmalarına engel oluyor. Yaptıkları ve yarattıklarıyla yetilerini ve iyi niyetlerini göstermiş olanların kendiliklerinden bir araya gelmesi, dünyaya bir değişiklik getiremez mi dersiniz? Üyeleri birbirleriyle sürekli düşünce alışverişi içinde bulunacak olan bu uluslararası birleşme, tutumlarını basında ortaya koyarak, imzalarının sorumluluğunu yüklenerek, politik sorunların çözümü üzerinde önemli ve uyarıcı bir etki sağlayabilir.
29 Nisan 1931 tarihli bir mektupta ise şöyle dedi:
Hakikatinizi gerçeğe ulaştırmak için tutkunuzu heyecanla bekliyorum. Karşılıksız bir zarafetle, saldırgan ve yıkıcı içgüdülerin insan ruhu içinde ayrılıklarının ne kadar kopmaz olduğunu gösterdiniz. Aynı zamanda, inandırıcı argümanlarınıza derin bağlılığınızı, savaşın kötülüklerinden insanın iç ve dış kurtuluşunun en büyük hedefine açıklığa kavuşturdu.
Başarılarından dolayı küçük grupların bile liderleri olarak tanınan hemen hemen tüm büyük insanların aynı idealleri paylaştığına ikna oldum. Fakat politik olayların seyri üzerinde çok az etkisi var. Neredeyse, sorumsuzca politik yöneticilerin elinde, ulusların kaderi için en önemli insan faaliyet alanının kaçınılmaz olduğunu gördüm.
Siyasi liderler veya hükümetler güçlerini ya da kitleler tarafından seçilmelerine borçludurlar. Bir ulusun üstün ahlaki veya entelektüel unsurlarının temsilcisi olarak görülemezler. Zamanımızda, entelektüel elit dünyanın tarihi üzerinde hiçbir doğrudan etkide bulunmaz.
Bilim akademilerinde de rastlanan insan yaradılışının eksikliklerinden doğan sakıncalar burada da görülecektir şüphesiz. Ama yine de öyle bir çabaya girişmek yerinde olmaz mı? Doğrusu ben, böyle bir işe girişmeyi büyük bir ödev sayıyorum. Böyle bir yüksek aydın topluluğu kurulunca, sistemli olarak dinsel kurumları da savaşa karşı harekete geçirmeye çalışmalıdır. İyi niyetleri bugün acı bir boyun eğme ile felce uğrayan bir kişiye içten destek olurdu. Düşünce ürünleriyle yüksek bir saygınlığa ulaşmış olan kişilerin kurduğu böylesi bir topluluk, Milletler Cemiyetinin güçleri için değerli bir dayanak olacaktır.
Ertesi gün, Einstein, Freud'u kısa bir süre için Entelektüel İşbirliği Değişim Enstitüsü'ne katılmaya resmen davet etti:
Sorun şu ki: İnsanlık, savaş tehdidinden kurtarmanın bir yolu var mı? Modern bilimin ilerlemesiyle, bu meselenin, bildiğimiz şekliyle medeniyet için bir yaşam ve ölüm meselesi anlamına geldiği yaygın bir bilgidir; yine de, gösterilen tüm gayretler için, çözümdeki her girişim lamine edilebilir bir çöküşle sona ermiştir.
Freud'u neden aradığını açıklıyor:
Mesleki ve pratik olarak sorunu çözme görevi olan hortum, onunla başa çıkmadaki iktidarsızlıklarının çok farkındadır ve şimdi, bilimin peşinde koşan emellerin görüşlerini öğrenmek için çok canlı bir arzuya sahiptir. Benim düşünceme göre, benim düşüncemin normal amacı, insanın iradesinin ve hislerinin karanlık yerlerine dair bir anlayışa sahip değildir.
Günümüzün ateşli silah kontrolündeki tartışmalardan çok önce, Einstein bu yasama ütopyasının önünü kesmek için silahlı gruplara baş suçlu olarak işaret etti:
Her ulustaki yönetim sınıfını karakterize eden iktidar arzusu, ulusal egemenliğin herhangi bir sınırlamasına karşı düşmancadır. Bu siyasal iktidar açlığı, çoğu zaman arzuları yalnızca paralı askerlerin ekonomik çizgileri üzerinde olan başka bir grubun faaliyetleri tarafından desteklenir.
Sevgili Profesör Einstein,
Oysa siz soruyu insanlığı savaş belasından korumak için neler yapılabilir şeklinde sorarak beni şaşırttınız. Devlet adamlarını ilgilendiren pratik bir sorun gibi görünen bir sorunla uğraşmada yetersiz olacağımı – neredeyse "olacağımızı" yazacaktım - düşünerek başlangıçta ürktüm. Fakat daha sonra sorunu bir doğa bilimci ya da fizikçi olarak değil bir insan dostu olarak ortaya attığınızı anladım.
Ben sadece sizi kişisel olarak ilgilendiren değil aynı zamanda kamu yararına olan haklı göründüğüm bir konu üzerinde karşılıklı görüş alışverişine davet etme niyetinizi öğrendiğimde samimi olarak desteklendim. Bildiğim kadarıyla sınırların üzerinde yatan bir problem seçmenizi bekledim, bugün olduğu gibi, her birimiz, fizikçi ve psikoloğun, kendi açından yaklaşabileceği, en sonunda ortak zemin üzerinde buluşabilmemiz için bir tema seçmeliyiz.
Freud, daha sonra evrimsel şiddetin yörüngesine dair teorisini şöyle tanımladı:
Tüm gücünüzü, tüm gücünüzü, gerçekliği araştırmaya ve tüm hayatınız boyunca mahkûmiyetlerinizi gösterme konusundaki en cesur cesaretini gösterdiğine şükranlarımı ve minnettarlığımı kazandınız.
İnsan ve insan arasındaki çıkar çatışmaları, ilke olarak, şiddete başvurma yoluyla çözülür. Bu, insanın dışlanmayı talep edemeyeceği hayvan krallığında aynıdır; yine de, erkekler fikir çatışmasına eğilimlidirler, bu arada, başka bir yöntemle anlaşmaya varmak gibi görünen soyut düşüncenin en yüksek doruğuna değinirler. Bu terim için daha sert ve daha sert bir kelimeyi ikame edebilirim: şiddet. Hakkı ve şiddette bugün açık bir anatomiye sahibiz. Birinin diğerinden evrimleştiğini ispatlamak kolaydır ve kökenlere gidip ilkel koşulları incelediğimizde, sorunun çözümü yeterince kolay buluruz.
Kaynak : brainpickings