Ala Suresi

Mekke döneminde nazil olan Ala Suresi, 19 ayettir. Sure, adını birinci âyette geçen “el Ala” kelimesinden almıştır. Ala, en yüce anlamına gelen bir sıfattır. Surede genel hatlarıyla Allah Teala'nın kudreti, vahiy kavramı, peygamberlik ve tebliğ görevleri konu edilmektedir.

➡ Mushaf sıralamasına göre seksen yedinci, nüzul sırasına göre sekizinci sure olan Ala, Mekke döneminde nazil olan ve insanların tebliğe karşı takındıkları tavırları öne çıkaran bir muhtevaya sahiptir.

➡ İbn Kesir'in rivayetine göre Resulullah (SAV) Ala Suresi'ni kıraat etmekten büyük keyif alırdı ve vitir, cuma ve bayram namazlarında bu sureyi okurdu. (İbn Kesir, VIII, 399-400)

Ala Suresi Tefsiri

◾ Tesbîh, Allah'ı kendisine lâyık olmayan isimlerden, niteliklerden ve eylemlerden tenzih etmek, O'nun böyle kusurlardan uzak olduğunu kabul ve ifade etmektir. "Uygun şekil verme" diye çevirdiğimiz 2. âyetteki tesviye kavramı, Kur'an'da genellikle Allah'ın, yarattığı varlığa, onun varlık türünün gerektirdiği yapıyı, şekli vermesi, uygun forma kavuşturması" anlamında kullanılmaktadır. Bu âyette ise "sevvâ" fiilini –nesnesi belirtilmediğinden– "her şeye uygun şeklini verme" olarak anlamak gerekir (ayrıca bk. Hicr 15/29). Allah'ın yol göstermesinden (3. âyet) maksat, yarattığı şeylerin tabiatını belirleyip onu hedefine doğru yöneltmesidir. Şevkânî âyeti şöyle yorumlar: "Allah varlıkların cinslerini, türlerini, niteliklerini, ne yapacaklarını, ne söyleyeceklerini, ecellerini takdir etmiştir; her birini yapabileceği, kendisine uygun olan davranışlara yöneltmiş ve yaratıldığı amaç istikametinde hareketini kolaylaştırmış, din ve dünya işlerinde yapması gerekeni ona ilham etmiştir" (bk. V, 493). 4 ve 5. âyetler, Allah'ın baharda yeşil bitkileri bitirip vakti gelince onları kapkara bitki kalıntısı haline getirmesi şeklinde açıklandığı gibi mecazen "canlı varlıklara hayat veren ve zamanı gelince onları öldüren" anlamında da yorumlanabilir. Bazı çağdaş yorumcular 5. âyetin, kömür madeninin teşekkülüne işaret ettiğini ileri sürmüşlerdir. Buna göre ilâhî kudret önceleri her türlü bitkileri, ağaçları yetiştirip uzun zaman sonra bunları kömür haline getirmiştir, âyet bu olayı ifade etmektedir.

◾ Hz. Peygamber ilk dönemlerde kendisine gelen Kur'an vahyini ezberleme konusunda oldukça aceleci davranıyor, bir kelime veya harfi kaçırma korkusuyla Cebrâil vahyi henüz tamamlamadan tekrar etmeye çalışıyordu. Bu sebeple Resûlullah'a Kur'an okurken acele etmemesini emreden ve onu unutmayacağı konusunda güvence veren Kıyâmet 75/16-19. âyetleriyle, "Sana Kur'an'ı okutacağız ve Allah dilemedikçe unutmayacaksın" meâlindeki bu sûrenin 6. âyeti inmiştir. Böylece bir taraftan Hz. Peygamber bu davranışından vazgeçirilmiş oluyor, diğer taraftan da vahyin korunmasının güvenceye alındığı bildiriliyordu (Şevkânî, V, 494). Hz. Peygamber'in unutmaktan korunmuş olması da Allah'ın kudretini gösteren delillerdendir. Peygamberin şahsında gerçekleşen bu ilâhî mûcizenin sırrı, Kur'an'ı okuma ve ezberleme tarzında ümmetin hafızalarında sürekli olarak tecelli etmektedir. 7. âyette unutturmama garantisine, "Allah dilemedikçe..." şeklinde yapılmış bulunan istisnâ hususunda müfessirler farklı görüşler ileri sürmüşlerdir.

◾ "...Öğüt fayda verirse öğüt ver" meâlindeki ilk âyetin lafzından, öğüt verilebilmesi için verilecek öğüdün muhataba fayda sağlamasının şart koşulduğu anlaşılırsa da müfessirler, öğüt fayda verse de vermese de peygamberin öğüt vermek zorunda olduğu, âyetin böyle anlaşılması gerektiği kanaatindedirler. Râzî, öğüt vermenin veya hakikati anlatmanın ilk etapta gerekli (vâcip) olduğunu, tekrarının gerekli olmasının ise öğüdün yarar sağlaması ve böylece amacın gerçekleşmesi durumuna bağlı bulunduğunu belirtmiştir (XXXI, 144). Buna göre Hz. Peygamber'in Allah'tan aldığı tâlimatı muhataplara duyurması onun misyonunun gereğidir.

Tefsirin devamını okumak için tıklayın