Mizofoni nedir? Tedavisi ve nedenleri nelerdir?
Mizofoni, pek çok kişinin yaşadığı ancak farkında olmadığı bir hastalık. Günümüz modern toplumunda görülme oranı her geçen gün biraz daha artan mizofoni, özellikle kulak hassasiyetine sahip kişilerde görülüyor. Yemek yerken çok fazla ses çıkaran birinden veya ayaklarını sürüyerek yürüyen birinden rahatsız olmak, en basit belirtilerden… Peki, mizofoninin tedavisi var mı? En yaygın belirtileri arasında hangi durumlar bulunuyor?
Mizofoni kelimesi tam anlamıyla sesten nefret etme biçimi. Dünya geneline bakıldığında her yüz kişiden 20'sinde görülmesi mümkün. Genellikle tek başına görülen hastalığa zaman zaman depresyon ve obsesif kompulsif bozukluk eşlik edebilir. 9 ile 13 yaşları arasında rahatsızlığa yakalanan hastaların genellikle az konuşan insanlar olduğu tespit edildi.
Sesten nefret etme olarak tanımlanan bu hastalığı ilk kez 2001 yılında Jastreboff isimli bir bilim adamı tanımladı. Genellikle vadeli seçici ses hassasiyetinin yerine kullanılır. Öksürük, televizyon sesi, ıslık, horlama, gülme, sakız çiğneme, yürüme, esneme, hapşırma, konuşma, koklama, nefes alma, yemek yeme, diş fırçalama ve tırnak kesme gibi günlük hayatta mutlaka karşılaşılan sıradan seslerden rahatsız olan hatta öfkelenen hastalar, yoğun kaygı yaşıyor ve kaçınma davranışı geliştiriyor.
Nörolojik ve psikolojik bir bozukluk olarak değerlendirilen hastalığın nedeninin, beynin frontal lobundaki farklılıklardan kaynaklandığı belirtilir. Hastalar çevresel seslerden o kadar rahatsız olur ki bir süre sonra sosyal hayattan uzaklaşmaya başlar ve yalnızlaşır. Halk arasında duyma bozukluğu olarak bilinse de duyma ile ilgili olarak algıda gelişen bozukluk olan mizofoni, yüksek sesli ve aritmik seslerin yanı sıra bazı hafif seslere karşı da rahatsızlık hissi gelişmesine neden olur.
Tırnak kesme, diş fırçalama, yemek yeme, nefes alma, koklama, konuşma, hapşırma, esneme, yürüme, sakız çiğneme, gülme, horlama, ıslık, televizyon sesi veya öksürük gibi sıradan sesler, mizofoni sahibi insanların en çok rahatsız olduğu, hatta öfkelendiği seslerdir. Hasta çekirdek, patlamış mısır, cips gibi yenme esnasında ses çıkartan yiyeceklerden nefret eder. Sabahları alarm sesi duyduğunda aşırı öfke hisseder.
Gündüz çevresel seslerden duyulan aşırı gerginlik hissi ve geceleri ise sessizlikten gelen huzur hissi vardır. Bebek ağlamalarına tahammül edemezler. Okulda, işte ya da herhangi bir mekânda ayağın ritmik bir şekilde yere ya da herhangi bir nesneye vurulmasından rahatsız olurlar. Seslerden rahatsızlık hissine katlanamamaktan dolayı evin dışına çıkmaktan ve sosyal ortamlarda bulunmaktan kaçınırlar.
