Nurullah Genç Şiirleri: Anlamlı, En Güzel Nurullah Genç Sözleri ve Alıntıları

UNUTTUĞUMDA SENİ

gelip döndün ya yokluğun kapısından

sönmeyen ateşine düştüm yalnızlığının

kuşlar biliyorsa çiçeklerin derdini

bulutlar içini döküyorsa gölgeler toprağına

ben neden uzaktayım

avunmalıyım biliyorum vefalı gözlerinle

rüzgârı ağlatan saçlarınla yanmalıyım

bir fanusun içinden nasıl alırım seni

sen nasıl geçersin yorgun bir rüya için

yıldızlara gönül verme çağından

ne kadar güzeldi oysa gireceğini bilmek

bir kapının yürek aralığından

şimdi soruyor bana kelebekler, kumrular

kimdir o can kalesi, dağları bağlayan kim

oysa bilmiyorlar seni unuttuğumda

ürkek bir ceylan gibiydi kalbim

Nurullah Genç

GÜLÜMSE

Gözyaşlarına gülümse

Çünkü onlar

İçinden parçalar indirirler yeryüzüne

Dudaklarına gülümse

Kelâmın kirlendiği vakitlerde

Sessizliğin durağı

Erdemin kapısıdır onlar

Avuçlarına gülümse

Çizgilerinde kaderin kardelen tohumları

Adımlarına gülümse

Gülümse ki, ayakların

Varmasın bir ömrün cüzamlı

Küf kokan topraklarına

Ansızın yıkılan evler gibi

Yalnızlığın üzerine çökmeyen

Yüzünün cilâsı, insanlığının yurdu

Onuruna gülümse

Gülümse, gülümsediğin

Bil ki seni de bulur

O müntehâ mahşerinin rahminde

Somurtanlara gülümse

Acı çekenlere, âvârelere

Yetimlerin umutlarına gülümse

Hastalığa dûçâr olup, gündüzü

Gece olanlara, uykusuzlara

Susuzlara su ver tebessümünle

Ekmeğin kokusuyla yoğur merhametini

Sevgi kıtlığından bîçarelere

Yoksullara gülümse

Bir de gülümse, gülümsemeyi bilmeyen

Kavga nadanlarına

Bakarsın bir dolunay

Mahbûb olmuş ağlayan düşlerine

Bazen de kendi gökkubbesini

Göremeyenlere gülümse

Belki bir yağmur

Eriterek evhamlı perdeleri

Damla damla süzülür gözlerine

Bazen de bana gülümse sevdiğim

Bakarsın kanadı kırılan kuşlar

Uçmaya başlar yeniden

Kayan yıldızların çığlığı düşmez

Gün ortasında ruhumun üzerine

Bakarsın ki çiçekler

Aramızda yükselen kayaların kalbinde

Birer birer açıyorlar yeniden

Bakarsın yolunu kaybeden yolcu

Son durağına yürüyor hasretinin

Bu kadar mı zordu bir mumun alevine

Dokunmak ve sevmek ıstırabımı

Bir dalın çürüyen yaprağı mıydı hayat

Güneşi arayan gölge kimindi

Bağışla, incinen bahar

Yanan mektuplar benimse

Gel, yeniden buluşalım derinde

Çeşmelerden gökyüzüne akalım

Tut ellerimden, hadi gülümse

Nurullah Genç

PENRECEM

Beni gördüğünde yanar yürekten
Sırlarında nihân olur pencerem
Bir gün dökülünce yıldızlar gökten
Kaybolan yüzünü bulur pencerem

Kırık bir hayalden duyulur feryat
Ne çöl Mecnun şimdi, ne dağlar Ferhat
Kalbin hatırı da kalmadı, heyhat
Geceyi gündüzden bilir pencerem

Gönül gözü âmâ, sîneler vîran
Şimdi yüzyıllara bedeldir her an
Lâleyi Leylâ'da kurutur devran
Yalnız ve çâresiz kalır pencerem

Sarsıldı, kırıldı seneler boyu
Camlarına vurdu ateşi, suyu
Ecel ki bir oktur, gerilir yayı
Ben ölürüm, bir gün ölür pencerem

Nurullah Genç

İHANET ETMEDİM EYLÜL

Yanılgıydın rüya denizlerinde

gözlerinden karanlığıma yayılan

Mehtabını düşledim

Mehtabını son defa anıyorum eylül

İhanete uğramış bahar gibisin

Gülüyorsun; kokusunu alıyorum yıldırımların

İhanet etmedim eylül

Ellerindi beni böyle dağıtan

Zindana süren muamma gözlerindi

İsyan ve korku darağacında

Ölüm renkli çamurlara bulandım

Yakamda bir karanfil olmalı bakışların

Kapındayım, çaresizlik devşiren

Münzevinin yorgun avuçlarında

Nurullah Genç