Nurullah Genç Şiirleri: Anlamlı, En Güzel Nurullah Genç Sözleri ve Alıntıları

Kırmızı bir kurdele bağlayarak alnına

Duydun mu orkideye duâ eden birini

Bu ısmarlama yüzler yok mu Rüveyda

Bu yapmacık bebekler

Gözyaşı akıtırken gülenler yok mu

Beni kahrediyor geceler boyu

Hangi çağın gelişidir bilmem, gülüşün

Soluk bir dünyanın mezarlarına

Gömerek gurbetimi

Kapadı karanlığa Yesrib, kapılarını

Meydan okuyuşun çağın ordularına

Bilmem hangi mevsimin başlangıcıdır

Doruklardan öte hevese doğru

Alaca bir at koşar içimde

Zamansız, mekânsız nefese doğru

Yasını tutuyorum kararttığım düşlerin

Yıpranmış divaneler gibiyim sokaklarda

Amansız bir yalnızlık üfleyen pencereler

Lif lif yoluyor kahır seyyahı bedenimi

Önümde, haksızlığın hesaba çekildiği

Siyahın simsiyahı tanımadığı mahşer

Arkamda, kare kare ömrümü belirleyen

Hatırladıkça yanıp tutuştuğum resimler

Söyle, nasıl aşarım pişmanlık dağlarını

Yeniden bir Nil olup taşar mıyım çöllere

Kim giydirir başıma tacını nihayetin

Kim takar bileğime hürriyet künyesini

Karada balık gibi nasıl yaşarım, söyle.

Rüveyda, seziyorum; tahammülün kalmadı

Ama dur, boşaltayım bütün çığlıklarımı

Asırlardır köhne barınaklarda

Küflenen, çürüyen çığlıklarımı

At vuruldu; içim paramparça Rüveyda

Gölgelerin ardına sakladım kusurumu

Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin

Ben burda damla damla eriyip akıyorum

Yine de, bırakamam yerlere gururumu

İstenmediğim yeri usulca terk ederim

Hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu

Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim

Denizin Son Martıları

Hayat hece hece öğretti bana

Sevginin açtığı kör kapıları

Ne zaman döndüysem hülyalarıma

Damladı içime kahır suları

Kalsın istiyorum kulaklarımda

Umut saatinin tıkırtıları

Mehtab neden böyle kanlı ve mağrur

Nerede ışıklı çöl atlıları

Uysal zamanlara kanatlanıyor

Rüya denizinin son martıları

Nurullah Genç

Ey Mona Lisa'nın Kıskandığı El

Bu kaçıncı yalnızlık trenlerin ardında

Bin pare olduğum kaçıncı bozgun

Bir gün bu esrarlı hikâye biter

Erzurum garında, banklar üstünde

Kalem bana kızgın, kitaplar kızgın

Hasret katar katar uzayıp gider

İçimde bir figân her düdük sesi

Her vagon efkârlı bir uzun hava

Göçmen kuşlar hâlâ dönmedi geri

Kurumuş, evlerin karanfilleri

Ey Mona Lisa'nınkıskandığı el

Sihrine bir defa dokunmak için

Hep aynı şarkıyı söyleyip durdum

Başımı umutsuz taşlara vurdum

Vermedin bir siyah fotoğrafını

Ya da bir hatıra parmaklarından

Beni bir kaygısız kral mı sandın

Hangi düşmanımın sözüne kandın

Götür, senin olsun bütün ihtişam

Gece mahkûmuna kalır mı akşam

Erzurum garından ayrılıyorum

Banklar mütereddit bakıyor ardım sıra

Abdurrahman Gazi yokuşlarında

Mecnun'la, Kerem'le buluşacağız

Bu çaresiz derdi konuşacağız

Yollar kıvrım kıvrım, çetin ve uzun

Dağlar malihulya, dereler hüzün

Takvimleri görmek istemiyorum

Karanlığa dönmek istemiyorum

Ey Mona Lisa'nınkıskandığı el

Bu kar yığınları cehennemden mi

Bu sokaklar mahşerden mi geliyor

Gürcükapı ihtirası bilmezdi

Altın kalpli zambakların

Filizlendiği Taşmağazalar

İlmek ilmek bileklerine

Geçirmezdi nefret urganlarını

Nerede dadaşın gür bıyıkları

Aziziye neden böyle derbeder

Solan renkler kimin, kaldırımlarda

Ya bu Erzurum Erzurum değil

Ya ben başkasıyım bu Erzurum'da

Ey Mona Lisa'nın kıskandığı el

Belki de o eski sinemalarda

Hâlâ bir çin filmi oynamaktadır

Çifteminareler mum ışığında

Sonsuzluğa geçit aramaktadır

Küskün çinileri Yâkutiye'nin

Yine sessiz sessiz ağlamaktadır

Issızlığa kurşun sıkan tabyalar

Başına karalar bağlamaktadır

Abdurrahman gazi yokuşlarında

Ne Mecnun ve Kerem, Leyla ve Aslı

Ne de Çin filminden kalan görüntü

Alevli bir köpük sadece dünya

Erzurum garına, banklar üstüne

Dönüyorum çıplak ayaklarımla

Yine kuşlar, yine rüzgâr ve yağmur

Zavallı gözlerim kırmızı, mahmur

Unutuyor sevda resimlerini

Ey Mona Lisa'nın kıskandığı el

O eşsiz, ebedî sıladan mahrum

Şarkıları sana bırakıyorum

Nurullah Genç

Son Bir Karanfil Gibi

Nazlı filiz, esrarlı beddualar evinden

Çıkıyor sahnesine âmâ sarmaşıkların

Kapı aralığında büyüyen yaslı ebrû

Çekiyor bağrındaki zifirî hançerini

Ölümün mihverine yürüyen âşıkların

Yine mi bir yanardağ içinde kalacağım

Şuh bir karanfil midir bulutlardan ansızın

Ölü bir serçe gibi yüreğime dokunan

Ah yine mi sonbahar, sararıp solacağım

Çöllerde yalnız benim şiirimdir okunan

Ey ipek gülüşlerle bahtıma düşen hayal

Sen de mi koyacaksın beni karanlığımda

Yalnızlığım tutuştu alev alev yanımda

Ya bir süreyya gibi parlayıp yurdumda kal

Ya da intiharıma mahkûm olma, kanımda

Gönül kırıklığıdır, yine sessiz, ruhumu

Siyah bir kedi gibi bekliyor, köşelerde

İnerken cihanşümûl aydınlıklara perde

Neden hâlâ tütüyor ocağı gariplerin

Hekim de yakalanır biliyorum, bu derde

Semender, avucuna köz taşır atlıların

Rahminde kıyâmetin muamma ıssızlığı

Ufukları mahkûmdur mecnun karartıların

Nerede o cezbe ki, anlasın martıların

Bir kalbin denizinde çektiği yalnızlığı

Çilekeş ve sitemkâr dualarla beraber

Bir haber bekliyorum ötelerden, bir haber

Yanardağ tohumları yeşeriyor ahımdan

Kapısına divane olduğum her muamma

Son bir karanfil gibi düşüyor günahımdan

Nurullah Genç

Aşk İpek Bir Karanlıktır

Düşer kirpikleri kınalı bakışlardan

Yedi renkli yağmur damlası gibi

Yıldızlar ki, ıslanmamıştır onlar

Kuğuları aldatılan göllerde

Unutulmuş dünyaları arayan

Bulutlar ki, uslanmamıştır onlar

Aşk ipek bir karanlıktır; gözleri

Işıldar yolların kıvrımlarında

Umutlar ki, paslanmamıştır onlar

Çeker uzakları yakına rüzgâr

Çiçekler, toprakta mutluluk kokar

Gölgelere yaslanmamıştır onlar

Yüreğinde deniz taşıyanların

Destanı okunur kaldırımlarda

Sevdiğine nazlanmamıştır onlar

Nurullah Genç