Kar ile ilgili şiirler

"Kar yağıyor dışarda
sokak lambasına düşüyor
ve serçeler
üşüyor
kenarları hafifçe yanmış
sayfalarına kan
sıçramış
bir kitapta
nazım hikmet
okuyorum.
dışarda kar yağıyor
ve dağ lokantasına
gidiyor
zengin
kasabalılar.
kar yağıyor dışarda
mektubun yeni gelmiş
istanbul
kokuyor
dışarda kar yağıyor
seni seviyorum."

"Uyandım kar aydınlığında
O küçük kasaba uykuda
Uykusuz bir sıra kavak
Hem gider hem dinlerim
Düş önüme yol göster, derem benim
Kar mıhı atımın nallarında

Evlerinin avlusunda ayna nar
Sedirinde acı biber rengi bir kilim
Odan ıslak tahta kokar biraz da toprak
Gözlerim sana değer ısınır…"

"Yalnızlığın sesinden bir resim yaptım
Kararan kalabalıklardan süzdüm ışığını.
Akşamüstleriyle boyadım vazgeçen ağzını
Parmaklarını uzattım gece suları gibi ıssız
Salkımsöğütlerden bir beden çizdim usul
Hiçbir rüzgarın duruşunu bozamadığı
Bütün yağmurları topladım yapraklarına.
Sonra tüm yolcuların silindiği bir ufuk
Örttüm kâkülleriyle alnının üşümesini.
Puhu kuşlarının avazını yerleştirdim dudaklarına
Uzanıp uzanıp öptüm sonra acıyla.
Gözlerini kapalı çizdim görmesinler diye kimseyi
Madem görmeyecekler bundan sonra beni.
Astım saçlarından odamın boşluğuna…

Uzun sustum, ey durmadan konuşanlar
Geçmedi üşümem
Ben bir aşkın kar yağışından geliyorum…"

Berf mânend agarmış kara gönlü sakaluñ
Giceyi güne katup irdi şitâ-yı ecelüñ

Aşık Çelebi

Berf: Kar
Mânend: Gibi
Şitâ-yı ecelüñ: Ecel kışı

Kara sakalının gönlü kar gibi ağarmış, ecel kışı geceyi gündüze katıp yetişti.

İnsân ile añlaşmaz ise n'ola mizâcuñ
Karlık kuyusı kış gicesi gibi savuksun

Ravzi

Mizacın insan ile anlaşmazsa şaşılmaz, zira sen karlık kuyusu, kış gecesi gibi soğuksun.