Erdem Beyazıt Şiirleri: Anlamlı, En Güzel Erdem Beyazıt Sözleri ve Alıntıları

BULMAK

Bir an kayboldun gibi! Yaşadım kıyâmeti

Yoruldun ama buldun ey kalbim emâneti.

Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma

Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma.

Çiçeğe durdu kalbim, içtim parmaklarından

Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından.

Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde,

Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde.

Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş

Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş.

Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine

Kapılıp gidiyorum saçının sellerine.

Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar

Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar.

Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın,

Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın.

Tabiat bir bembeyaz gelinlik giymiş gibi

Yüzüme kar yağıyor sanki elinmiş gibi.

Sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım

Sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım.

Bir yol buldum öteye geçerek gözlerinden

İşte yeni bir dünya peygamber sözlerinden.

Ölüm bize ne uzak, bize ne yakın ölüm

Ölümsüzlüğü tattık, bize ne yapsın ölüm.

Erdem Bayazıt

KAR ALTINDA HÜZÜN DENEMESİ

Dünyanın en uzun hüznü yağıyor,

Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne.

Kar yağıyor ve sen gidiyorsun,

Ağlar gibi yürüyerek gidiyorsun,

Belki bulmağa gidiyorsun kaybettiğimiz

O insan ve tabiat çağını.

Dön bana ve dinle

Kuşlar uçuşuyor içimde.

Loş bir keman solosu gibi

Kuşların uçuştuğunu içimde

Dön bana ve dinle.

Karanlık denizlerin dibinde,

Birtakım incilerin olduğunu

Birtakım incilere ve hatıralara

Neden bağlı olduğumuzu unutma.

Duy beni ve dinle

Denizler boğuşuyor içimde.

Unutma diyorum ama sen anla

Anlat bizim de yaşamak istediğimizi onlara.

Erdem Bayazıt

KARANLIK DUVARLAR

I.

Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda,

Herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum,

Çaresiz direniyorum bu dönüm noktalarında

kimse elini uzatmıyor.

Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya

boşalan bir deniz gibi.

Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.

Nereye gitsem hep apartmanlar çıkıyor önüme,

Alıp başımı duvarlara çarpıyor bu yollar.

Gidip gelmelerim bu dar sokaklarda,

İnsanların koşup dolduğu bu dar yapılarda,

Bir kısır döngüye girmek için bütün çabalar,

Biz bunun için mi geldik?

II.

Kara ağaç gibi bağlıyım, katı bir çağ bu,

Her şey bir makine düzenine gidiyor.

- Düzen diyorlar beni

çağırıyorlar -

Irmak yatağına sığınıyorum sınırlı bir çağ bu.

Baktığımız herşeyde bir yalan kabuğu,

Bir mercek düzenine bağlanıyor gözlerimiz.

III.

Şu zaman çıkmazında alıp beni bir altmış yaşa

bağlıyorsunuz.

Doğmadan ölüme yöneldik, gerisi yok

diyenler var.

Sınırlı yıl oyunlarına inananlar var,

Sizin güveniniz bir güneş düzeninde.

Ben mezarların karanlık çağına dayanıyorum

Bir ağacı büyütüyorum her yerimle.

Bir ağacı uyguluyorum

- her şey bir ağaç düzeninde -

Yerde gökte ve her yerde

Dallarında ben ağacın incecik köklerinde

Boğuluyorum - bağlanıyorum -

Ben mezarların karanlık çağına

dayanıyorum.

IV.

Şu dar odanın katı yalnızlığında

Ve her şeyin çıplaklığında,

Durup bir pencereyi deniyorum,

Gizliliğin dışına çıkıyorum,

Araçların,

İnsanların,

Şehrin ve meydanların ve

kalabalığın ve

herşeyin.

İçimde yalnız ve yapraksız

Bir kavak ağacı büyüyor

- Çıplak ve göğe doğru -

Ama küskün, ama yalnız,

ama yapraksız ve uzun

Bir ağlama duvarı bu.

Yatak ve yorganın kuru yalnızlığında

Ve aklın dar yalnızlığında

Şehrin ve herşeyin

Ve kalabalığın yorgunluğunda

Saçların ve parmakların

Ve gözlerin ve gecenin bu bulanık çağında

Ve aynaların sığ görünümünde

Bunalıyorum

V.

Susmanın kalesine sığınıyorum

Önümde karanlıktan duvarlar

Sırtımda insan yüklü bir gök var.

Erdem Bayazıt

KIZ KULESİ

Biricikliğin burcunda bir lamba

Müebbede mahkûm bir kızlık

Hasret duvarına hapsolmuş bir annelik

Yalnızlığın somut bir simgesi

Gibi mi oluşmuş bu sadelik?

Gücünü alıp yasalardan

Cengiz Han'ın çadırından

Çıkıp gelen ta Çin Seddi'nden

Başında mücevher dolu bir sele

On yedisinde bir cariye

Den kalma bir ünlem mi bu kule?

Konuvermiş suların üstüne.

Üsküdar açmış feracesini

Bir başka âlemin operasından bir arya gibi

Kıyılardan yamaçlardan

Avaz avaz fışkıran mor pembe bir bahar var

Bir de çığlık çığlığa savrulan

Bembeyaz martılar!

Bir Ukraynalı iri iri açmış gözlerini

Seyrediyor süzülen bir şilebin güvertesinden Boğaziçi'ni

Kayıyor ard arda köşkler yalılar

Kayıyor Mihrimah, Valide, Şemsipaşa, Ayazma

Odesa limanına kayıtlı bir gemide bir tayfa

Sığınmış ceplerine yoksul elleri

İndiriyor içine bir bir o narin minareleri!

Boğazda tıkanan bir lokma gibi bir anda

Kız Kulesi!

- İmdat!

Ne Ukraynalı tayfa

ne de kimsecikler duyuyor bu sesi

Bir yanıt veren olmadı bu güne kadar

İnliyor Kız Kulesi!

Erdem Bayazıt

KUŞ SAYFALARI

Bir tren atılır kurşun gibi geceye,

Demir gibi gök yüklü tren

karanlığın ürpertisine girerken,

Ötede kuşlar derlenir ana olurken bir gün doğumuna.

Kent horozlarla uyanır, sularla gerinir zamana

geçerken ezanla.

Sayfalar sayfa olurken Kur'an'la

Bir kuş yağmuru boşanır bilmediğim bir yerden,

Bir boranın patladığı bir yerden.

Erdem Bayazıt