Şule Gürbüz’ün Kambur romanından en çarpıcı alıntılar

Kendimi ve sesimi suya düşürdüğüm yeri ve zamanı bile hatırlamıyorum. Bir yankı olarak kalıyorum suyun üstündeki aksimle bir gün silivermeyi düşlediğim...

İradem, tutsak olduğumu anlama özgürlüğümdür.

Ve ben, beğendiği şeylere hemen el atmayan, hemen o yığınlardan birine katmaya çalışmayan insanları erdemli bulurum.

Söylediğim bir şeyi savunuyorum mu demektir? Söylemek savunmanın bir biçimi mi? Oysa ben söylediğim her şeyi, yarı yarıya, hem savunmak hem de yerin dibine batırmak istiyorum. Söz aynaysa, yansıtır yalnızca – hiçbir zaman kendisi değildir. İnsanlar bu bu aynaların diz mü eğri mi olduğuyla ilgilidirler; benimse aynaları kırmak, en büyük zevkim.

Kayıtsızlığımın bir nedeni de yaşamda kendimi perdede seyrediyor gibi hissetmem. Müdahale edemiyorum hiçbir şeye- yalnızca bakıyorum.