Resulullah'ın (SAV) bir yetimle hikayesi
Resulullah (SAV) müminlerin en çok sevdikleri, etrafından bir an olsun dahi ayrılmadıkları bir zattı. Onun eylemleri sünnet-i şerifeyi oluşturmuş ve Müslümanlar Resulullah (SAV) gibi yaşamanın peşine düşmüşlerdi. Resulullah (SAV) ile Beşir b. Akrebe (RA) arasında geçenler İslam tarihinin en güzel hikayelerinden birisidir. Öyle ki Allah Resulü (SAV) bir yetimi kendi ailesinden ayrı görmemiş, daha fazla değer vermiştir.
➡ İslam tarihinde çok müstesna bir yeri olan ve asırlardır müminler tarafından anlatılan Bişr hadisi, Allah Resulü'nün (SAV) yetimlere verdiği önemin yanında merhamet ve açık yürekliliğinin de güzel bir yansımasıdır.
Beşir (Bişr) b. Akrebe anlatıyor:
"Babam Akrebe, Peygamberin (SAV) yanında, Uhud'da şehit olmuştu.
Ağladığım bir sırada, Peygamber (SAV) yanıma uğradı ve bana:
'Ey sevgilicik! Ağlama! Sus!
Ben, senin baban olursam, Âişe de annen olursa, razı olmaz mısın?' buyurdu.
'Babam, anam sana feda olsun yâ Resulullah! Evet! Razı olurum!' dedim.
Resulullah (SAV), başımı sığmadı.
Başımın saçları ağardığı halde, Resulullah aleyhisselamın elinin değdiği yerlerin saçları siyah kaldı, hiç ağarmadı.
Resulullah aleyhisselam, bana: 'Senin adın ne?' diye sordu.
'Bişr!' dedim.
Resulullah aleyhisselam: 'Hayır! Sen, Beşir'sin!' buyurdu."