Türkiye'nin simgeleriyle akılda kalmış 5 şehri

Büyük medeniyetlerin beşiği bir şehir… Adına efsaneler yazılmış, Boğaziçi'ni gerdanına inci gibi takmış nazlı İstanbul. Taşı toprağı altın, her adımda tarih kokan bu kent; yeşili, mavisi ve eski eserleriyle geçmiş zamanları yaşatmaya devam ediyor. Bunlardan biri de boğaz manzarasının vazgeçilmez yerlerinden olan Kız Kulesi… İçinden deniz geçen sayılı dünya kentlerinden olan İstanbul'un Anadolu yakasında, Üsküdar ilçesinin Salacak açıklarında küçük bir ada üzerine inşa edilmiş tarihi bir kuledir. Bizans döneminde inşa edilen bu efsanevi kule, gümrük istasyonu, savunma kalesi, sürgün istasyonu, hapishane, karantina odası, radyo istasyonu, vergi noktası ve deniz feneri olarak kullanıldı. Kulenin temelleri ve alt katların önemli bölümleri Fatih dönemine ait. Kuleyle ilgili efsanelerden biri, mitolojik kahraman Leandros'un, sevgilisi Hero'ya kavuşmak için Boğaz'ı yüzerek geçerken boğulduğu yere bir anı olarak yapıldığını söyler. Kuleyle ilgili anlatılan bir başka efsane de, Üsküdar tekfurunun, kızını bir Anadolu kahramanı olan Battal Gazi'nin kaçırmasına ve kızının bir yılan tarafından sokularak öldürüleceği söylentisine karşı önlem olarak buraya kapattığıdır. Çevresi madalyon halindeki mermer levhalarla kaplı kulede, buraya son şeklini veren Sultan II. Mahmud'un 1832 tarihli bir tuğrası bulunur. 18 metre yüksekliğindeki kulenin yanında her üç saniyede bir yanan bir deniz feneri Boğaz'ın Marmara'dan Karadeniz'e doğru yönünü işaretler. 2000 yılında restore edilen Kız Kulesi, günümüzde İstanbul'un tarih sahnesindeki önemli mekanlarından biri olarak varlığını sürdürür. İstanbul'a gelen turistlerin deniz ulaşımıyla gidebildikleri kule, restoranıyla da ziyaretçilerin ilgisini çeker. Türk- İslam medeniyetinin, Osmanlı elinde zirveye ulaştığı dönemde Mimar Sinan tarafından inşa edilen şaheseri Selimiye Camisi, taşıdığı manalarla da ziyaretçilerini olduğu kadar, sanat tarihçilerini de kendisine hayran bırakıyor. Rivayete göre, yaptırmak istediği cami için Hazreti Muhammed'in, rüyasında Edirne'yi işaret ettiği II. Selim, caminin Kavak Meydanı'nda yapılmasını ister. Daha sonra Mimar Sinan tarafından temeli atılan ve 6 yıl süren inşaatın ardından, ustasının mütevazılığının önüne geçmesine neden olan Selimiye Camisi, mimarına 'ustalık eserim' dedirtecek kadar tarihe not düşmüş bir yapı olarak serhat boyundan dünyayı selamlamaya devam ediyor. Osmanlı Devleti'nin 11. Sultanı II. Selim tarafından Mimar Sinan'a yaptırılan ve 6 yılda tamamlanan eser, mimari ve estetik değeri bakımından hala aşılamadı. Türk- İslam medeniyetinin, Osmanlı Cihan Devleti elinde zirveye ulaştığı dönemde Mimar Sinan tarafından inşa edilen şaheseri Selimiye Camisi, taşıdığı manalarla da ziyaretçilerini olduğu kadar, sanat tarihçilerini de kendisine hayran bırakıyor. UNESCO'nun 2011'de ilk kez bir camiyi kültürel eser listesine almasıyla dünya çapındaki ünü daha da artan Selimiye Camisi, barındırdığı özellikleri ve ihtişamlı yapısıyla dikkat çekiyor. Türk-İslam mimari sanatının mihenk taşı Selimiye Camisi, bir biblo gibi Edirne'nin en ihtişamlı yapısı olarak göze çarpıyor. 8 sütuna dayalı kasnak tekniğiyle tek kubbe şeklinde inşa edilen cami, bir kalem şeklinde semaya uzanan ve Delhi'deki Kutub Minar'dan sonra en yüksek minare özelliğini taşıyan 85 metrelik minareleri, hünkar mahfili, mermer kaplı minberi, çoklu pencere sistemi ve çinileriyle ziyaretçilerine eşsiz görüntüler sunuyor. Selimiye Camisi hakkında daha fazla bilgi almak için tıklayın. Yıldırım Bayezid tarafından 1396-1399 yıllarında 20 kubbeli olarak Bursa'da yaptırılan ve Mescid-i Haram, Mescid-i Nebevi, Mescid-i Aksa ve Emeviye Camii'nden sonra 'en yüksek mertebeli mabet' olarak bilinen 600 yıllık Ulu Camii, ihtişamıyla görenleri kendisine hayran bırakıyor. Evliya Çelebi'nin, 'Bursa'nın Ayasofya'sıdır. Bütün camilerin ulusudur.' ifadesiyle anlattığı Ulu Cami, duvarlarını süsleyen ünlü hattatlar tarafından yazılmış yaklaşık 200 hat levhası ve duvar yazısıyla 'hat sanatları müzesi' olarak da anılır. Osmanlı Devleti'nin dördüncü hükümdarı Yıldırım Bayezid tarafından 1396-1399 yıllarında yaptırılan abidevi eser, erken dönem Osmanlı sanatının en önemli örneği, Türk ve İslam dünyasının da önemli camileri arasında yer alıyor. Açılışında ilk hutbeyi Somuncu Baba'nın verdiği, ilk imamı da Mevlid-i Şerif'in yazarı Süleyman Çelebi olan bu kutlu mekan, büyük alimlerin eserlerinde Mescid-i Haram, Mescid-i Nebevî, Mescid-i Aksa ve Şam'daki Emeviye Camisi'nin ardından beşinci ziyaretgah olarak zikredilir. Osmanlı Devleti'nin dördüncü hükümdarı Yıldırım Bayezid tarafından 1396-1399 yıllarında yaptırılan abidevi eser, erken dönem Osmanlı sanatının en önemli örneği, Türk ve İslam dünyasının da önemli camileri arasında yer alıyor. Mimarı kesin olarak bilinmemekle beraber Ali Neccar ya da Hacı İvaz Paşa tarafından inşa edildiği düşünülen kutsal mekan, en kapsamlı onarımını 1855 depreminden sonra görürken, 17 kubbesi yıkılan cami onarılarak 1862 yılında yeniden ibadete açıldı. 1889 yangınında da hasar gören cami, bütün bunlara rağmen bugüne kadar ilk dönemki ihtişam ve dokusunu koruyarak geldi. 20 kubbeli olan caminin kuzeydeki 'Taçkapı' dışında doğu ve batı cephelerinde iki kapısı daha bulunur. Cephelere altta 26, üstte 32 pencere açıldığı gibi onikigen planlı mermer havuzun kubbesinin üzeri açık bırakılarak caminin havalandırılması ve ışık alması sağlanıyor. Yapıyı örten 11 metre çapındaki kubbeler 12 adet kare sütunla taşınıyor. Caminin ceviz ağacından kündekari minberi bir sanat şaheseri olarak nitelendiriliyor. Ustası Hacı Muhammed bin Abdülaziz İbnü'd-Dakki olan minberin ilginç özelliklerinden biri de Kur'an-ı Kerim'deki ayet sayısına tekabül eden 6 bin 666 adet parçadan meydana gelmesi. Minberin mihraba bakan doğu yüzünde güneş sisteminin batı yüzünde ise galaksi sisteminin tasviri yer alır. Ulu Camii, duvarlarını süsleyen, farklı hattatlar tarafından yazılmış yaklaşık 200 hat levhası ve duvar yazısıyla 'hat sanatları müzesi' olarak da anılır. Cami içinde 13 ayrı yazı karakteri ile 41 ayrı hattat tarafından duvara yazılmış 87, levha halinde ise 105 olmak üzere 192 hat yazısı bulunur. Bu hatlarda sure, ayet, Ayet'el-Kürsi, hadis, Esma'ül-Hüsna yazıları, Allah'ın ve Hazreti Muhammed ile İslam büyüklerinin isimleri yer alır. Bursa'nın Ayasofya'sı Ulu Camii hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak için tıklayın. Sümela Manastırı, Trabzon ili, Maçka ilçesi, Altındere vadisi sınırları içerisinde yer alan deresinin batı yamaçlarında Kara tepesi üzerinde deniz seviyesinden 1.150 m yükseklikteki eski Rum Ortodoks manastır ve kilise kompleksi olup, tam adı Panagia Sumela veya Theotokos Sumela'dır. Türkiye'nin önemli turizm merkezlerinden, Karadağ'ın eteğindeki sarp ve kayalık alana kurulu tarihi Sümela Manastırı, bölgeye gelen turistlerin ziyaret ettiği mekanların başında gelir. Doğu Karadeniz kıyılarının Türk egemenliğine girmesini takiben Osmanlı padişahları pek çok manastırda olduğu gibi Sümela'nın da haklarını korumuşr, bazı imtiyazlar vermişler. Sümela Manastırı'nın 18. yüzyılda birçok bölümü yenilendi, bazı duvarlar fresklerle süslendi. 19. yüzyılda büyük binaların ilave edilmesiyle manastır muhteşem bir görünüm kazandı, en zengin ve parlak dönemini yaşadı. Bu dönemde son şeklini alan manastır pek çok yabancı seyyahın ziyaret ettiği, yazılarına konu edilen bir yer haline geldi. Sümela Manastırı'nın başlıca bölümleri; Ana kaya kilisesi, birkaç şapel, mutfak, öğrenci odaları, misafirhane, kütüphane ile kutsal ayazma'dır. Bu yapılar topluluğu oldukça geniş bir alan üzerine inşa edilmiştir. Manastırın girişinde su getirdiği anlaşılan büyük su kemeri yamaca yaslanmış durumdadır. Çok gözlü olan bu kemerin bugün büyük bölümü yıkılmıştır. Dar uzun bir merdivenle manastırın ana girişine ulaşılır. Giriş kapısının yanında muhafız odaları bulunur. Buradan bir merdivenle iç avluya inilir. Solda, manastırın esasını teşkil eden ve kilise haline getirilen mağaranın önünde çeşitli manastır binaları bulunur. Sağ tarafta kütüphane yer alır. Yine sağda yamacın ön yüzünü kaplayan büyük balkonlu bölüm keşiş odaları ve misafir odaları olarak kullanılır ve 1860 yılına tarihlenir. Avlunun etrafındaki binalarda odalardaki dolapları, hücreleri, ocakları ile Türk sanatının etkileri de görülür. Balıklıgöl, Şanlıurfa şehir merkezinin güneybatısında yer alan ve İbrahim Peygamberin ateşe atıldığında düştüğü yer olarak bilinen bu iki göl, kutsal balıkları ve çevrelerindeki tarihi eserler ile Şanlıurfa'nın en çok ziyaretçi çeken yerlerindendir. Dünyanın 'en büyük doğal akvaryumu' olmasının yanı sıra önemli inanç merkezlerinin başında gelen Şanlıurfa'daki Balıklıgöl, 150 metre uzunluğunda ve 30 metre genişliğindedir. Derinliği 3-5 metre civarındadır. İçinde efsanelere konu olan sazan türü balıklar bulunur. Bu balıklara halk tarafından saygı gösterilir ve yenilmez. Rivayete göre Hz. İbrahim ateşe atıldıktan sonra, bir mucize gerçekleşir ve etraf güllük gülistanlık olur. Bu mucizenin gerçekleştiği mekânın Balıklıgöl ve çevresi olduğuna inanılır. Dini bayramlar da ile Mevlit ve Kandil gecelerinde en yüksek ziyaretçi sayısına ulaşır. Her dinden her ülkeden ve her şehirden ziyaretçinin yılın her mevsiminde bu mağarayı ziyaret eder. Hz. İbrahim'in doğduğu mağaranın hemen yanında yaşadığı dönemin din âlimi olan Beddiüzaman Said Nursi'nin vefat ettikten sonra ilk defnedildiği mezarı da bulunmaktadır. Balıklıgöl, yanı başındaki Rızvaniye Cami ve Urfa Kalesi'yle birlikte ramazan ayında mekanın manevi havasını solumak isteyenlerle dolup taşıyor. Şanlıurfa ve ilçelerinde yaşayan vatandaşlar başta olmak üzere, kenti gezmeye gelen birçok ziyaretçi de orucunu açmak için bu mekanları tercih ediyor. Balıklıgöl'e araçla, otobüs seferleriyle, uçakla veya trenle ulaşabilirsiniz. Balıklı göl Şanlıurfa şehir merkezinde yer alır. Şehrin her yerinden Balıklıgöl'e ulaşım mümkündür.

Türkiye'nin simgeleriyle akılda kalmış 5 şehri

İstanbul'un simgesi: Kız Kulesi