Tarihin en iyi tıp fakültelerinden biri; Mekteb-i Tıbbiye

◾ Sultan II. Mahmud'un Tıbhane-i Âmire adıyla kurduğu modern tıp fakültesinde, askerî ve sivil tabipler beraberce eğitim görürdü. ◾ Şehzadebaşı'ndaki mektepte yetişen talebeler; Gülhane'de saray bahçesinde inşa edilen ve bugün de binası hâlâ mevcut bulunan tatbikat hastanesinde staj görürdü. ◾ Sultan II. Mahmud, 14 Mart 1827 yılında Avrupaî usulde ilk tıp fakültesini kurdu. Kuruluşu, her sene Türkiye'de tıp bayramı olarak kutlanır. ◾ 1847-1848 öğretim yılında hazırlık süresi dört, tıp ve cerrahî sınıfları altı yıl olarak belirlendi. ◾ Viyana'dan getirtilen Doktor Karl Ambrose Bernard'ın dizayn ettiği mektep, 1839'da Mekteb-i Tıbbiye-i Şâhâne adıyla anılmaya başladı. ◾ Sultan Abdülmecid, Mekteb-i Tıbbiye ile yakından alakalanır; sene sonundaki imtihanları bizzat takip ederdi. ◾ Sultan Abdülmecid, 1847 yılında mezunları, Viyana'ya gönderdi. Buradaki meşhur hocaların huzurunda açık bitirme imtihanlarına girerek yüksek muvaffakiyet kazandılar. Böylece Osmanlı tabiplerinin, Avrupa ayarında tahsil gördüğü ispatlanmış oldu. Sultan Abdülmecid, burada Musevî öğrencinin okuduğunu öğrenince, bu çocuk için kendi dininin adetlerine göre yemek pişiren bir mutfak kurulmasını emretmişti. Ayrıca Padişah, Yahudilikte mukaddes olan cumartesi gününde talebenin tatil yapması talimatını vermişti. Sultan II. Abdülhamid zamanında Mekteb-i Tıbbiye, dünyanın en ileri tıp fakültelerinden biri haline geldi. Her milletten talebenin tahsil gördüğü mektepte, hocaların çoğu Avrupa'dan gelmiş veya burada yetişmiş, sahasında otorite şahıslar idi. Mekteb-i Tıbbiye'de her talebeye bir mikroskop düşüyordu. Mektebi gezen yabancı seyyah, diplomat ve ilim adamları hayranlıklarını ifade etmekten kendilerini alamamıştı. Mektebin üç yılı lise ve dört yılı da fakülte seviyesinde idi. Hakkında anlatılan fıkralarla meşhur Rum asıllı tabip Marko Paşa, Mekteb-i Tıbbiye müdürlerindendi. Talebelerin her ihtiyacı mektep tarafından karşılanır; sivil talebeler askerlikten muaf tutulurdu. Fransızca, Arapça, Farsça ve dinî ilimler de, okutulan dersler arasındaydı. Sultan Abdülhamid, Şam gibi büyük merkezlerde tıbbiye mektebi açtırdı. Aynı zamanda Sultan, yeni hastaneler yaptırarak halk sağlığına mühim hizmette bulundu. Küçükken ateşlenerek vefat eden kızının hatırasına Şişli'de yaptırdığı Hamidiye Etfal Hastanesi hala faaliyettedir. Mekteb-i Tıbbiye ve açılan diğer hastanelerle doktorluk zamanın en popüler mesleklerinden biri haine geldi. Mekteb-i Tıbbiye çeşitli binalarda tedrisat yaptıktan sonra, Haydarpaşa'da Sultan Abdülhamid'in 1903'te yaptırdığı ve bugün de ayakta bulunan ihtişamlı binaya taşındı. Binanın zemininde bir tarafı caddeye ve bir tarafı da denize bakan en güzel odalarından birisi mescid olarak tanzim edilmişti. Kırık çıkık elamanı olmak isteyenlere de yapılan imtihandan sonra 'küçük cerrahlık şehâdetnâmesi' verilmekteydi. Öğretim kadrosu maaşlı hoca, halife ve muallimlerden oluşuyordu. Sınıf-ı râbi' denilen kırk kişilik ilk sınıfa tayin edilen saray hekimi Mısrî Seyyid Ahmed Efendi tatil olan salı ve cuma günleri dışında öğrencilere dil bilgisi ve imlâ, tıbbî bitki ve ilâçların, hastalık ve sakatlıkların Türkçe ve Arapça olarak tanımlarını öğretecek, ayrıca Kur'ân-ı Kerîm ve ilmihal dersleri verecekti. Her öğrenciye 20 kuruş aylık ve tayinat veriliyordu. 36'şar kuruş aylıklı yirmi kişilik ikinci sınıfta tıp bilgileri yanında İtalyanca da öğretilecek ve bu dilde yazılmış tıbbî eserler Türkçeye çevrilecekti. Asâkir-i Mansûre'nin tüzüğünde her bölüğe bir cerrah verilmesi öngörüldüğünden bu alanda da eleman yetiştirmek amacıyla daha kuruluş yıllarında ayrı bir cerrah sınıfı açıldı; İstanbul cerrahlarından yirmi kişi seçilip eğitilerek Mansûre bölüklerine dağıtıldı. 50'şer kuruş aylıklı yirmi öğrenciye her gün kurşun çıkarma, damar bağlama, kemik kesme, kırık çıkık tedavisi gibi savaş cerrahisi ağırlıklı eğitim ve uygulamalar yaptırılması, yetişenlerin ordu cerrahlarının yanına gönderilmesi kararlaştırıldı. Mekteb-i Tıbbiyye Nâzırı Abdülhak Molla'nın cerrah adaylarının Gülhane'deki hastanede pratik yapmalarının daha iyi olacağına dair raporu üzerine 1832'de Topkapı Sarayı sahilindeki Hastalar Odası'nda Asâkir-i Hassa-i Şahane Cerrahhanesi adıyla bir cerrahhane kuruldu. 1853-1856 Kırım savaşında duyulan acil hekim ihtiyacı üzerine eğitim dilinin Türkçe olması için başlatılan çalışmalar 1866'da kurulan Cemiyet-i Tıbbiyye-i Osmaniye'nin gayretleriyle daha da hızlandı. Aynı yıl içinde Mekteb-i Tıbbiyye bünyesinde Mekteb-i Tıbbiyye-i Mülkiyye-i Şâhâne'nin devreye sokulmasıyla 1867'de Türkçe tıp eğitimi kısmen başlatıldı. Aynı yıl içinde Mekteb-i Tıbbiyye bünyesinde Mekteb-i Tıbbiyye-i Mülkiyye-i Şâhâne'nin devreye sokulmasıyla 1867'de Türkçe tıp eğitimi kısmen başlatıldı. 1909'da Askerî Tıbbiye'nin ilhakıyla iki okul Dârülfünûn-ı Osmânî Tıp Fakültesi adıyla birleştirildi ve 1933 yılına kadar Haydarpaşa'daki binada kaldı. 1933'te yapılan üniversite reformuyla okul İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi adını aldı. Ancak zamanla kadroların yığılması ve yer darlığı sebebiyle burası 1967'de İstanbul Tıp ve Cerrahpaşa Tıp fakülteleri şeklinde ikiye bölündü. Her yıl 14 Mart, Türkiye'de Tıp Bayramı olarak kutlanıyor. Peki, 14 Mart'ın geçmişe dayanan destansı hikayesini biliyor musunuz?14 Mart'ın tarihe şerh düşen kahramanlık öyküsü okumak için tıklayın... Bundan yüz yıl önceİstanbul esaret altındayken, boyunduruk altında yaşamayan bir milletin çocukları olan Tıbbiyeli Hikmet ve arkadaşları harekete geçti. Peki, 14 Mart Tıp Bayramı'nın sırrı ne? Milli Mücadele'nin tıbbiyeli kahramanları; Tıbbiyeli Hikmet ve arkadaşlarını okumak için tıklayın... İşte sizleri Milli Mücadele'nin tıbbiyeli kahramanları Tıbbiyeli Hikmet ve arkadaşlarının hikâyesini izlemek için tıklayın... İşte, İBB Atatürk Kitaplığından Mekteb-i Tıbbiye Şahane'nin ilk kez ortaya çıkan fotoğrafları…