Ünlü yönetmenlerin genç sinemacılara tavsiyeler

Alfred Hitchcock, hayatının büyük bir kısmını eğlencelik filmlerin yönetmeni ya da gerilim ustası sıfatıyla diğer gerçek yönetmenlerden ayrı bir yere kondu. Entelektüel eleştirmenler Hitchcock'un teknik becerilerini kabul etmekle birlikte kendini gerilim ve melodramlarla sınırlayıp, toplumsal ya da diğer kayda değer meselelerle ilgilenmediğini düşünüyorlardı. Dipnot: Hitchcock teknik, anlatım ve tarz açısından benzersiz ustalıktaki doğal ve akıcı sinema diliyle günümüzde 20. yüzyıl sinemasının dahilerinden biri sayılıyor. Haneke, 'Buzlaşma' adını verdiği, Avusturya'nın duygusal buzlaşmasını temsil eden üçlemeyi oluşturdu. Bu üçleme, Haneke'nin bütün işlerinde kendini gösterecek olan medya saldırıları, aileye ve topluma yabancılaşma ve rastgele şiddet temalarını ortaya koydu. Dipnot: Yalın ve duygusuz imgelerle anlatılan hikayeleri, izleyiciyi kendi hayal gücünü kullanmaya yönlendiriyordu. Clint Eastwood 1971'de Ölümün Sesi'yle yönetmen koltuğuna ilk kez oturduğunda filmleri gişe rekorları kırmış bir film yıldızıydı. Oyunculuk kariyerine bundan sonra da devam etmekle birlikte en büyük başarılarını ilk yönetmenlik denemesinden sonra çektiği otuz küsür filmle yakaladı. Dipnot: Kısa zamanda Oscar'ları teker teker toplayıp, bir yıl sonra da Milyon Dolarlık Bebek'le yine En İyi Film ve En İyi Yönetmen Oscar'ına değer görüldü. Doksanlarda dünya sinemasını kasıp kavuran Meksika yeni dalgasının önde gelen isimlerinden ve günümüzün de hayal gücü en kuvvetli yönetmelerinden biri olan Guillermo del Toro, değişik dillerde değişik bütçeler, bağımsız sektörle Hollywood arasında gidip geliyor. Dipnot: Hollywood'la ilk anlaşmasını yapıp dev böcekli filmi Mimic'i çekti; ne var ki bu deneyim onu epey yıprattı. 1949 doğumlu Pedro, film çekmeye Franco'nun devrilmesinin ardından başladı. Yalnızca İspanya'da değil, dünyanın her tarafında kültürel vurgularıyla yeni dalga filmleri temsil etti. Canlı, renkli ve vurucu sineması, 1980'lerden sonra Almodovar'ın ilerleyen yaşıyla birlikte sivriliğini kaybedip yerine yönetmenini saygın bir konuma getiren bir olgunluk ve incelik kazanarak dünyanın dört yanından takipçiler edindi. Fransız senarist ve yönetmen Jacques Remy'nin oğlu Olivier Assayas, bir süre kısa filmler çekip Cahiers du Cinema adlı Fransız sinefil dergisi için yazılar yazdıktan sonra, 1986 yılında ilk uzun metrajlı psikolojik dram filmi Desordre'yi çekti. Susanne Bier, Danimarka'nın en tanınmış yönetmenlerinden biri artık. Uzmanlık alanı olan insan ilişkileri odaklı yoğun melodramları öyle güçlü ki izleyenleri nefessiz bırakıyor. Peter Wier, skeç komedileri ve televizyonlarda çalışarak, belgeseller ve kısa filmler çekerek bir on yıldan sonra 1974'de ilk uzun metrajlı Paris'i Yiyen Otomobiller'le çıktı izleyici karşısına. Weir'in duru hikaye anlatıcılığı, görsellik konusunda duyduğu güven ve büyük temaları layıkıyla ele alabilme becerisi bir sonraki filmi Ölü Ozanlar Derneği'nde harikalar yarattı. Weir, izleyenlerini gözlerini yaşartacak sıradan bir stüdyo filmini, dünyayı saran ruhani havadan güç alan gişe rekortmeni bir filme dönüştürdü ve en iyi film ve yönetmen dallarında Oscar'a aday gösterildi. Sinema tarihinin belki de en ikonik ismi olan Bergman hala hem kariyerlerin, hem de tek tek filmlerin kıyaslandığı altın standardı temsil ediyor. 2007'de ölmeden önce altmıştan fazla filme imza atan azimli ve mükemmeliyetçi İsveçli yönetmen inanç, ihanet, yalnızlık ve ölüm etrafında dönen hem, çoğunlukla da sarsıcı hikayeler çekti ve bunlar yoğun yakın plan çekimleri, dürüst oyunculukları ve ürpertici şekilde aydınlatılmış imgeleriyle sinemacılık anlayışını değiştirdi. Son on yılda sinema dünyasına adını altın harflerle kazıyan dahi yönetmen Nuri Bilge Ceylan, ilk kısa filmini ve bunu izleyen birkaç uzun metrajını 'kendi işini kendin yap' tarzında ve çok az bir bütçeyle çekse de, bu filmler görsel güzellikleri ve alabildiğine derin, kişisel konularıyla büyük dikkat çekti. 2002 tarihli üçüncü uzun metrajı Uzak, entelektüel bir fotoğrafçı olan akrabasının yanında kalmak üzere İstanbul'a gelen genç bir fabrika işçisinin hikayesi çerçevesinde köy ve şehir hayatı değerleri teması üzerine eğildi. Dipnot: 2003 yılında Cannes Film Festivali'nde gösterildiğinde başyapıt olarak görüldü ve Ceylan'a Jüri Büyük Ödülü'nü kazandırdı. Luc ve Jean-Pierre Dardanne Kardeşler Belçika'nın Fransızca konuşulan bölgelerinden Liege'de 1951 ve 1954 yıllarında doğdular. İkili 1970'lerden beri yazım, yapım ve yönetmen ekibi olarak birlikte çalışıyor. Son on beş yıldır yalın natüralizmi ve toplumsal gerçekçiliğiyle tanınan güçlü dramları genellikle Belçika toplumunu sınırlarında yaşayan işsizlerin, göçmenlerin ve evsizlerin hikayelerini anlatıyor.