Toplumda etkin olmak isteyen utangaç cevherler

Asperger Sendromu'na resmi bir unvan ya da ad verilmeden evvel, yayınlanmadan çok uzun bir süre önce sendromun ismi neredeyse belli olmuştu. 1926'da, Rus nöroloji asistanı olan Eva Sucharewa, 'Çocukluğun Şizoid Kişilikliği' adlı bir yazı yazdı. Bu yazı 6 çocuğun davranış alışkanlıklarının bir ifadesiydi. Üstelik Hans Asperger'in bulgularına çok benziyordu. Hans Asperger, 1944 yılında Asperger Sendromu'nun ilk tanımını yayınlayan Viyanalı bir çocuk doktoruydu. Dört çocukta otizm (benlik) ve psikopati (kişilik hastalığı) anlamına gelen 'otistik psikopati' adını verdiği bir davranış ve yetenek modeli belirledi. Model, 'empati eksikliği, arkadaşlık kurma becerisi, tek taraflı konuşma, özel ilgide yoğun emilim ve beceriksiz hareketler' içeriyordu. Asperger, en sevdikleri konu hakkında çok detaylı konuşabildikleri için çocukları 'küçük profesörler' olarak adlandırdı. Asperger Sendromu, duygularını ifade etmekte ve karşısındaki kişilerin duygularını anlamada güçlük çeken, iletişim kurma isteği olmasına rağmen duruma uygun tepkiler veremeyen, sosyal etkileşim alanında yetersizlik gösteren bireylerdeki bozukluk olarak tanılanır. Asperger; Otizm, Rett Sendromu gibi bozukluklarla birlikte yaygın gelişimsel bozukluklar tanı grubunda yer alıyor ve 'yüksek işlevli otistik bozukluk', 'Atipik Atizm' olarak da biliniyor. Bu kavramlar birbirleriyle benzerliklere sahip olmakla birlikte ayırıcı özelliklere de sahipler. Nörobiyolojik bir hastalık olan Asperger Sendromu'nun, toplumdaki yaygınlığının yüzde 0,3- 0,7 olduğu ve erkeklerde kadınlardan 9 kat fazla görüldüğü biliniyor. Yani, 7 ile 16 yaş arasındaki 1000 çocuktan 3 tanesini etkiliyor. Otizm ve Asperger Sendromu birbirine karıştırılan iki kavramdır. Sosyal iletişim ve etkileşimde bozukluk, sınırlı bir alana sürekli ilgi ve stereotipik davranışlar her ikisinde de vardır. Aralarındaki en önemli fark ise; Asperger Sendromu'nda dil gelişimi ve bilişsel gelişimde belirgin bir gecikmenin olmaması. Bir çocuğun belirtilerin bir veya ikisini göstermesi Asperger Sendromu olduğu anlamına gelmez. Asperger Sendromu teşhisi konması için, çocuğun belirtilerin karışımına sahip olması ve sosyal durumlar karşısında belirgin bir problem yaşaması gerekir. Asperger Sendromu birçok açıdan otizme benzese de, Asperger Sendromu olan bir çocuğun dil ve zeka gelişimi normaldir. Ayrıca, Asperger Sendromu olanlar otistiklere nazaran daha fazla arkadaş edinmek ve diğerleriyle aktivitelere katılmak için çaba harcarlar. Ebeveynler çocuklarında Asperger Sendromu belirtilerini ilk olarak diğer çocuklarla etkileşime girdiği okul öncesi çağda fark ederler. Belirtiler arasında: *Göz kontağından kaçınmak veya başkalarına bakmak Belirtilerin çoğu gençlik boyunca kalır. Asperger Sendromu olan gençler kendilerinde eksik olan sosyal becerileri öğrenmeye başlayabilse de, iletişimde zorlanmaya devam ederler. Çoğu genç havalı olmaya ve görünmeye önem verse de, Asperger Sendromlu gençler uyum sağlamayı asap bozucu ve duygusal olarak tüketici bulabilirler. Yaşlarına göre daha çocuksu ve saf olduklarından ve kolay güvendiklerinden, kolayca alaylara ve zorbalığa maruz kalabilirler. Tüm bu zorluklar Asperger Sendromlu gençlerin çekingen olmasına, sosyal olarak dışlanmasına, anksiyete ve depresyona sebep olabilir. Asperger Sendromlu gençler genellikle sosyal normları, modayı ve geleneksel düşünceyi takip etmekle ilgilenmezler, bunun yerine yaratıcı düşünce ve orijinal ilgi alanları ve hedefler peşindedirler. Kurallar ve dürüstlükle ilgili seçimleri sınıfta ve vatandaş olarak sivrilmelerine neden olabilir. Asperger Sendromu hayat boyu sürer, yine de zamanla dengelenir ve gelişim görülür. Yetişkinler çoğunlukla güçlü ve zayıf yönlerinin farkındadır. Diğerlerinin sosyal işaretlerini anlamak dahil sosyal vasıfları öğrenebilirler. Asperger Sendromlu çoğu kişi evlenir ve çocuk sahibi olur. Detaylara dikkat etme ve ilgi alanlarına odaklanma gibi bazı tipik Asperger sendromu özellikleri üniversite ve kariyerde başarı şansını arttırabilir. Teknoloji Asperger sendromlu birçok kişiyi cezbeder ve Asperger sendromluların en yaygın kariyer seçimleri mühendisliktir. Tabii ki Asperger sendromlu kişilerin tek iyi olduğu alan bilim değil. Asperger Sendromu tedavisi, çocuğunuzun diğerleriyle etkileşim yeteneğini geliştirmesi ve böylece toplumda etkin olarak yer alması ve kendine yetmesini sağlamayı amaçlar. Her bir Asperger Sendromlu çocuğun belirti sayısı ve yoğunluğu farklı. Bu yüzden tedavi, çocuğun bireysel ihtiyaçları ve ailesinin kaynaklarına göre düzenlenmelİ. *Okulların bu tip durumlar için verdikleri hizmetleri ve bu hizmetlerin hangi okulda çocuğunuza ne gibi yararları olabileceğini araştırın. Aramanız gereken nitelikler şunlardır: *Gerçek yaşam becerilerini öğretmek ve çocuğun özel ilgi ve yeteneklerini cesaretlendirmek Tedavi, iletişim ve sosyal vasıfları geliştirmek ve davranış yönetiminden oluşur. Tedavi programının çocuğunuzun gelişimine paralel olarak ve çocuğunuza daha faydalı olacak şekilde sürekli ayarlanması gerekebilir. Çocuğunuzun güçlü yönlerinden faydalanın, onları evde ve okulda ilgi alanlarına yönelmeleri için cesaretlendirin. Aktivite odaklı gruplar ve danışmanlık da yararlı olabilir. Asperger Sendromlu çocukların çoğunda dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, bipolar bozukluk, obsesif-kompülsif bozukluk, sosyal anksiyete bozukluğu ve depresyon gibi rahatsızlıklar da görülebilir. Bu durumlar, zaten ilave ihtiyaçları olan bir çocukla ilgilenen ebeveynlerin üzerine bir yük daha bindirir ve bunların da ilaç ve diğer terapilerle tedavi edilmesi gerekli. Ebeveynlerin Asperger Sendromu olan çocuklarına yardımcı olabilmeleri için ilk önce Asperger hakkında uzmanlardan doğru ve kapsamlı bilgi almaları ve kendilerini bu konuda eğitmeleri önem taşır. (Derlenmiştir.)

Toplumda etkin olmak isteyen utangaç cevherler

İLK OLARAK 1926 YILINDA SÖZ EDİLDİ