Peygamber Efendimizin ihlas ve iyi niyet hakkında yol gösterici hadisleri

Oysa kendilerine yalnızca Allah'a kulluk etmeleri, içtenlikle sadece O'na iman ederek batıl olan her şeyden uzak durmaları; namazı kılmaları ve zekâtı vermeleri emredilmişti. İşte bu dosdoğru dindir. (Beyyine, 98/5) O kurbanların etleri ve kanları asla Allah'a ulaşmaz. Fakat O'na sizin takvanız ulaşır... (Hac, 22/37) De ki: İçinizdekini gizleseniz de, açığa vursanız da Allah onu bilir... (Âl-i İmrân, 3/29) Müminlerin emîri Ebû Hafs Ömer b. Hattâb b. Nüfeyl b. Abdüluzzâ b. Riyâh b. Abdullah b. Kurt b. Rezâh b. Adî b. Ka'b b. Lüey b. Gâlib el-Kureşî el-Adevî, Resûlullah'ın şöyle dediğini işittiğini nakletmiştir: Ameller niyetlere göredir. Herkes sadece niyetinin karşılığını alır. Kim Allah'a ve Resûlü'ne hicret ederse o, (gerçekten) Allah'a ve Resûlü'ne hicret etmiş olur. Kim de erişeceği bir dünyalık veya evleneceği bir kadından dolayı hicret ederse hicreti, hicretine sebep olan şeyedir. (Buhârî, Bed'ü'l-vahy, 1; Müslim, İmâre, 155) Ümmü Abdullah künyesi ile anılan mü'minlerin annesi Hz. Âişe'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur: Bir ordu harp etmek için Kâbe'ye yürüyecek; sahraya geldiklerinde ise ordudakilerin hepsi yerin dibine geçirilecek. Âişe der ki: 'Ey Allah'ın Resûlü, neden hepsi yerin dibine geçirilsin ki? İçlerinde, ticaret için yola çıkanlar olduğu gibi onlardan olmadığı hâlde yollarda orduya katılanlar da vardır, dedim. Resûlullah: Hepsi birden yerin dibine geçirilirler ve kıyamet günü niyetlerine göre haşr olunurlar.' buyurdu. (Buhârî, Büyû', 49; Müslim, Fiten, 8) Hz. Âişe'den (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber şöyle buyurmuştur: Mekke'nin fethinden sonra, artık (Medine'ye) hicret etmek yoktur. Yalnız cihad etmek ve cihad niyetinde bulunmak vardır. Cihada çağrıldığınız zaman derhal (orduya) katılın. (Müslim, İmâre, 86; Buhârî, Cihâd, 1) Ebû Yezîd Ma'n (ra) anlatıyor: Babam Yezîd, sadaka olarak dağıtmak için birkaç dinar ayırmış ve onları camide birinin yanına koymuştu. Ben de gelip onları aldım ve babamın yanına gittim. Bunun üzerine babam, 'Vallahi (ben o paraları) sana vermek istememiştim.' dedi. Babamın da bulunduğu bir ortamda durumu Resûlullah'a arz ettim. Resûlullah: Yezîd, sen niyetinle sevap kazandın; Ma'n, sen de aldığın malı kazandın, buyurdu. (Buhârî, Zekât, 15) Ebû Hüreyre Abdurrahmân b. Sahr'dan (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur: Allah, sizin cüsselerinize ve şekillerinize değil, kalplerinize ve amellerinize bakar. (Müslim, Birr, 33) Ebû Mûsâ Abdullah b. Kays el-Eş'arî (ra) anlatıyor: Resûlullah'a, kahramanlık taslamak, kabilecilik yapmak ve gösteriş yapmak maksadıyla savaşanlardan hangisinin Allah yolunda olduğu soruldu. Resûlullah: Kim, İslâm dininin yükselmesi için savaşırsa, işte o, Allah yolundadır, karşılığını verdi. (Müslim, İmâre, 150; Buhârî, Tevhîd, 28) Ebû Bekre Nufey' b. Hâris es-Sekafî (ra) anlatıyor: Peygamber :'İki Müslüman birbirine kılıç (silah) çekerse, öldüren de ölen de cehennemdedir.' buyurdu. Bunun üzerine ben: 'Yâ Resûlallah, öldürenin durumu belli de, ölen niye cehennemlik oluyor.' dedim. Peygamber: 'O da arkadaşını öldürmek istiyordu da ondan.' buyurdu. (Buhârî, Diyât, 2; Müslim, Fiten, 14-15) Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur: Kişinin (camide) cemaatle kıldığı namaz, evinde veya dükkânında kıldığı namazdan yirmi küsur kat üstündür. Şayet bir kimse güzelce abdest alır, sırf namaz kılmak maksadıyla camiye gelirse, camiye girinceye kadar attığı her adımla onun derecesi yükselir ve günahı bağışlanır. Camiye girince de namaz için oturduğu müddetçe sanki namazdaymış gibi sayılır. Namazı kıldığı yerde kaldıkça kimseye sıkıntı vermediği ve abdesti bozulmadığı (yahut günah işlemediği) takdirde, melekler onun için şöyle dua eder: 'Allah'ım, sen bu kişiye rahmet et. Allah'ım, onu bağışla. Allah'ım, onun tövbesini kabul et. (Müslim, Mesâcid, 272; Buhârî, Salât, 87) Ebu'l-Abbâs Abdullah b. Abbâs b. Abdulmuttalib'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah, Allah Teâlâ'nın: Allah, iyilik ve kötülükleri kaydeder, dediğini belirtti ve sonra bunun anlamını şöyle açıkladı: Bir kimse iyilik yapmaya niyetlenir de, onu yapamazsa, Allah, o kimse için riyaz tam bir iyilik sevabı yazar. Eğer hem niyetlenir hem de o iyiliği yaparsa, on iyilik sevabı yazar ve bu sevabı yedi yüze ve/veya daha fazlasına kadar çıkarır. Eğer kötülük yapmaya niyet eder de, sonra onu yapmaktan vazgeçerse, Allah onun için tam bir iyilik sevabı yazar. Şayet kötü bir işe hem niyetlenir, hem de onu yaparsa, Allah o kimse için sadece bir tek günah yazar. (Buhârî, Rikâk, 31; Müslim, Îmân, 207) Ebû Abdullah Câbir İbni Abdullah el-Ensârî -radıyallahu anhümâ- şöyle dedi: Bir defasında Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- ile birlikte bir gazvede bulunuyorduk. Buyurdu ki: 'Hastalıkları yüzünden Medine'de kalan öyle kimseler var ki, siz bir yolda yürüdüğünüz veya bir vâdiyi geçtiğinizde, onlar da sizinle birlikte gibidir.