Müslümanlara kurulan tuzak: Biri Maune faciası

Medine'ye yapılan hicretin 4. yılı başlarında Beni Amir kabilesi reisi Ebû Berâ Âmir b. Mâlik, Medine'ye gelerek Hz. Peygamber'i (SAV) ziyaret edip, İslam hakkında bilgi aldı. 📌 Peygamber Efendimize (SAV) hediye etmek üzere de iki at ve iki deve getirse de Resulullah (SAV) onun hediyesi kabul etmedi ve 'Ben, müşriklerin hediyesini kabul edemem. Eğer hediyenin kabul edilmesini istiyorsan Müslüman ol!' diyerek kendisini Müslüman olmaya davet etti. Kendisi Müslüman olmamakla beraber, Peygamber Efendimizden (SAV) kabilesine İslam'ı anlatacak bazı kimseleri göndermesini istedi. 📌 'Ya Muhammed! Beni davet ettiğin din, pek güzel, pek şereflidir. Kavmim benim sözümü dinler. Eğer sahabelerinden birkaçını Kur'an ve sünneti öğretmek üzere gönderecek olursan, ümit ederim ki, davetini kabul ederler.' dedi. Fakat Hz. Peygamber (SAV), gönderilecek sahabelerin bir tehlike ile karşılaşmasından endişe duyuyordu. 📌 Ebû Berâ teminat vererek 'Onları ben himâyeme aldıktan sonra, Necid halkının onlara dokunması hadlerine mi düşmüş?' dedi. Bu teminattan sonra Efendimiz, irşad heyetini göndermeye karar verdi. 📌 Kırk veya yetmiş kişiden oluşan sahabelerin hepsi suffa ehliydi. Altısı muhacir diğerlerinin hepsi ensarlardandı. Peygamber Efendimiz (SAV) bu irşad heyetinin başına ise Münzir bin Amr'ı tayin etti. Bu heyet, İslam'ı ve Kur'an-ı Kerîm'i oldukça iyi bilen ehl-i Suffe'den oluşan kişilerdi. Peygamber Efendimiz (SAV), ayrıca Necid halkına ve Benî Âmir reislerine verilmek üzere heyetle birlikte bir de mektup gönderdi. 📌 Uhud Gazvesi'nden dört ay sonra, safer ayı başlarında Medine'den yola çıkan heyet, bir süre sonra Bi'rimaûne denilen yerde konakladı. 🔊 Fikriyat'ın podcast uygulaması için tıklayın. Konaklanan bu yer, Medine'nin doğu tarafına düşen Süleym ile Âmiroğulları yurtları arasında kalan Benî Süleym'e âit bir su kuyusu idi. İçlerinden Harâm b. Milhân adlı sahabe Hz. Peygamber'in mektubunu Âmir b. Sa'saa kabilesinin reisine götürmekle görevlendirildi. 📌 Bu arada heyeti davet eden Ebû Berâ'nın öldüğüne dair bir şâyia çıktığı için sahabe, Peygamber Efendimizin (SAV) mektubunu Ebû Berâ'nın yeğeni Âmir b. Tufeyl'e verip onları İslam'a davet etti. Baştan beri İslam'a ve Hz. Peygamber'e (SAV) karşı kin besleyen Âmir b. Tufeyl, Resûlullah'ın mektubunu açıp okumadığı gibi konuşmakta olan sahabeyi de arkadan mızrakla öldürttü. 📌 Şehit olan sahabenin son sözlerinin 'Allahü Ekber! Kâbe'nin Yüce Rabbine yemin olsun ki, kazandım gitti!' olduğu rivayet edilir. (Buharî, 3:29) 📌 Âmir bin Tufeyl, kafiledeki diğer sahabeleri de öldürmek için kavimine çağrıda bulundu. Fakat, Ebû Berâ'nın daha önceden heyeti koruma altına aldığını bildiği için halk saldırı teklifini reddetti. Bedir'de ölen müşriklerin intikamını almak isteyen, gözlerini kan bürümüş Süleymanoğullarından birkaç kabilenin yardımını temin etti. 📌 Müşrikler, Maûna Kuyusu mevkiinde olup bitenlerden habersiz bekleyen sahabeleri de şehit etmek üzere harekete geçti. 📌 Mektubu götüren sahabenin geciktiğini gören heyet, Maûna Kuyusu mevkiinden durumu öğrenmek üzere Necid bölgesine doğru yol aldı. Tam o sırada da elleri silahlı kalabalık bir müşrik topluluğu ile karşılaştılar. İrşad heyeti, dinlendikleri Maûna Kuyusu mevkiinden durumu öğrenmek üzere Necid bölgesine doğru yol almışlardı. Tam o sırada, karşılarında elleri silahlı kalabalık bir müşrik topluluğu buldular. 📌 Sahabeler kılıçlarını sıyırarak kendilerini çepeçevre kuşatanlara: 'Vallahi bizim sizinle hiçbir işimiz yok. Biz sadece Peygamberimizin (sav)verdiği bir vazife için yolumuza gidiyoruz.' dedi. (Buharî, 3:28) Gözlerini kan bürüyen bu müşrikler grubu yine de olanlardan habersiz sahabelere saldırdılar. Ağır yaralı olduğu için öldüğü sanılıp bırakılan Kâ'b b. Zeyd en-Neccârî ile olay sırasında kafilenin develerini otlatmakta olan Münzir b. Muhammed ve Amr b. Ümeyye ed-Damrî hariç hepsini şehit ettiler. 📌 Bu iki sahabeden Münzir b. Muhammed arkadaşlarının başına gelenlere tahammül edemeyerek müşriklere saldırdı ve o da şehit edildi. Esir alınan Amr b. Ümeyye ise Mudar kabilesine mensup olduğunu söyledi ve Âmir b. Tufeyl tarafından annesinin bir köle azat etme adağını yerine getirmek için serbest bırakıldı. Saldırı sırasında başlarına geleceklerini anlayan sahabeler şöyle dua etti: 📌 'Ey Rabbimiz! Durumumuzu Resûlüne haber verecek burada kimsemiz yok. Selâmımızı ona Sen ulaştır! Peygamberin vasıtasıyla kavmimize haber ver ki: Biz Rabbimize kavuştuk. Rabbimiz bizden razı oldu ve bizi de razı etti.' (Buharî, 3:29; Müslim, 6:45.) 🔍Ashab-ı Suffe mensubu sahabeler Hadiseyi vahiy yoluyla öğrenerek ashabına haber veren Hz. Peygamber, hiçbir felaket karşısında hissetmediği derecede bir üzüntü duydu. 📌 Öyle ki Enes bin Mâlik, 'Resûlullahın Bi'r-i Maûna'da şehid edilen ashaba yanıp üzüldüğü kadar hiçbir kimseye, hiçbir şeye yanıp üzüldüğünü görmedim.'der. 📌 Sahabelerin bir suikasta kurban gitmelerinden dolayı son derece üzgün olan Peygamber Efendimiz, otuz veya kırk gün süreyle sabah namazlarında Bi'rimaûne faciasına yol açan kabilelere beddua etti. 'Ey Allah'ım! Allâh'a ve Resûlü'ne isyân etmiş olan Ri'l, Zekvân ve Usayye (kabîlelerine) lânet et!' diye bir ay boyunca sabah namazından sonra niyazda bulundu. (Buhârî, Cihâd 9, 19, Meğâzî 28; Müslim, Mesâcid, 297) 📌 Biri Maûne şehitlerinin hemen hepsi, Ashâb-ı Suffe'den olup, Allah Resulü'nün manevi terbiyesi altında yetişmiş Kur'an ve sünnet muallimiydiler.