Bir Müslüman devrimci Malik bin Nebi’den 25 alıntı

Yakıtın son damlası tükendiğinde tekleyip stop eden bir motor gibi, Kur'âni motivasyonun zayıflamasıyla birlikte İslam Dünyası da duraklamaya başlamıştır. Az gelişmiş bir toplum, mutlaka maddi yokluğuyla değil fikir yokluğuyla kendini gösterir. Müslüman, kimlik ve kişiliğini geliştirmeyi sağlayacak vasıtaları edinemiyor ve kullanamıyorsa bunun nedeni 'sömürgecilik'tir. Ama bu amaçları için uygun olan varlığını bu yolda kullanamayıp, yoksulluğunu artırmak ve onu atıl bir birikime dönüştürmek durumunda kalıyorsa bunun nedeni de 'sömürülme kabiliyeti'dir. Hiçbir fani faktör, tarih boyunca insani enerjinin tek kaynağı olan imanın yerini dolduramamıştır. Bomboş veya ölü fikirlerle dopdolu beyinlerle, cansız ve ölgün bilinçlerle, mahvolmuş bir birlik ağıyla baş başa kalan toplum artık yürüyüşünü sürdüremez. Ruhunu değiştirirsen, tarihini değiştirirsin! İslam medeniyeti... Grek kültürüyle, Hint ve İran medeniyetleriyle etkileşime girmiş onlardan beslenmiş ve etkilenmiştir. Çünkü hiçbir medeniyet, dışarıdan bir şey gelmeksizin cam fanusta doğup gelişmez. 'Seküler Demokrasi' veya 'Laisizm' insana önce haklar ve sosyal güvenceler sunsa da onu iki tehlikeyle baş başa bırakır: İnsan ya belli çıkar gruplarının, dev sermaye topluluklarının komplolarına kurban olup köleleşir. Ya da diğer insanları sınıfsal bir diktatörlüğün baskısı altında ezer. İslam toplumu, hâlihazırda ana modellerine yaptığı ihanetin bedelini ödemektedir. Avrupalı için bilimsel ilerleme, sadece kendi aklına özgü bir ayrıcalık, uygarlık onun yaratılıştan gelen fıtratı, sömürgecilik ise uygarlığının Avrupa sınırları ötesine taşınmasıydı. Bir toplum kendisine yaşama ve hareket etme gücü veren rüzgârın kesilmesi aşamasına geldiğinde bir 'devrin' daha sonu geldi demektir. Artık bu 'medeniyet' başka toprak parçasına göç edecek yeni bir biohisterik terkip üzerinde yeni bir devir başlayacaktır. Küçük günah, kültür evreninin plağını bozar ve her bir kimse zedelenen yerden yanlış nota duyar. İnsanın başına gelebilecek en büyük felaket gaflettir. Çünkü gaflet, insan hayatının yaptığının yok edilmesidir. Çünkü kişi ancak uyanıkken kandırılabilir, uyanıklık çekilince kişi, hareket eden canlı olsa da ölüm ve yok oluş hücumuna uğrar. Sömürü en iyi projesini daima büyüleyici ve patlak görüntüler arkasında gizler. Terkedilen coğrafyada bilim etkisini tamamen kaybedecektir. Çünkü nerede olursa olsun ruhun aydınlatma gücü tükendiğinde aklın aydınlatması da bitecektir. Zira insan, iman gücünü ve himmetini yitirdiğinde, öğrenme açlığı duygusunu ve çalışma isteğini de yitirmektedir. 'Biricik şey'e tapınma gibi, 'ilahi adam, olağanüstü adam'a tapınma günümüz İslam dünyasının her yerinde görülmektedir. Yani papazı papaz yapan biraz da cübbesidir. Ruhun yitirildiği yerde medeniyet gerileyecek sonunda da yok olacaktır. Zira yükselme gücünü kaybeden herkes, yerçekiminin etkisiyle aşağı düşmekten başka bir şey yapamayacaktır. İhanete uğrayan fikirler intikamlarını alırlar. Sömürgecilik hala gece yarısı çanlarını çalıp sömürge halkını uykuya devam etmeye çağırıyorsa da artık uyku saati geçmiş, dünya Müslümanlarının teslimiyetçilik ruhu dönmemek üzere gitmiştir. Zorluk ve sıkıntılar genel olarak bu üç kaynaktan doğmaktadır: Şahıslar dünyasından, fikirler dünyasından ve eşyalar dünyasından. Bu hakikati kavradığımızda, bizi yönetenlerin yahut bizlerin hissettiği zorluk ve sıkıntıların hemen hepsinin bu üç kaynaktan doğup beslendiğini biliriz. Kültür ile siyaset arasındaki bu eşgüdüm ve koordinasyon, birey kanalıyla tahakkuk eder. Çünkü toplumsal güç ve potansiyelleri yönlendiren şuurlu unsur odur. Kimi şeyler vardır, eğer kanıtları özel bir deneyime dayanmıyor ve bu özel deneyimle aydınlatılmıyorsa nasıl söz ederseniz edin hiçbir yarar sağlamaz. Her iki psikolojiden de yani imkânsız görmekten de kolaya ve basite almaktan da bir an önce kurtulmamız gerekir. Ortada ne imkânsız, ne de kolay bir şey vardır. Zorlukları, problemlerimizi gösteren işaret levhaları olarak değerlendirmeyi faydalı saysak dahi bu faydanın tam olabilmesi, söz konusu işaret levhalarını şu ya da bu şekilde göğüslememiz gereken toplumsal hastalıklarımızın kanıtları olarak görmemize bağlıdır.