Yavuz Bülent Bakiler'den 100 alıntı

💠 Anadolu, Anadolu, ah Anadolu!.. 💠 Ben, kağnılarla yaylılarla büyüdüm geldim 💠 Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden, 💠 Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik, 💠 Turnaların gökyüzünü sevdiği kadar 💠 Demedim mi bu hasret bitirir seni 💠 Dipsiz karanlıklara bağırıp duruyorum 💠 Bir gün baksam ki gelmişsin... 💠 Ve büyür gözlerimde güvercin güzelliğin 💠 Ezanlar yükselir sonra minarelerden 💠 Ben doğuluyum! 💠 Can evimden baktım sana İstanbul! 💠 Ben Antepliyim, Şahin'im ağam. 💠 Seni böyle hayal meyal yaşamak çok zor 💠 Beni böyle yapayalnız bırakıp kaçma 💠 Yorgun argın dönüyorum her akşam eve, 💠 Yalın ayaklarınla koştun mu tarla tarla 💠 Anamın duaları üzerimde olmasa, 💠 Senden sonra tadım yok. 💠 seni yaşadıktan sonra anladım 💠 Başımın üstünden yorgun bulutlar geçer, 💠 Yaşasaydım yine seni acı duymadan 💠 Ben Altay dağlarından koparak geldim 💠 Anla bir rüzgâr gibi yüreğimden geçeni, 💠 Kadife koltuktan iner usulca 💠 Gözlerin olmasaydı, beni ağlatmasaydı 💠 Dal nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse 💠 Nerde tasa duymadan yaşadığım o günler 💠 Ve içimin şerha şerha yarıldığını, 💠 Üstüme, lapa lapa kar yağıyor yeniden 💠 Durgun sular gibi azalacağım 💠 Bir ana gülümserken yorgun ve güzel, 💠 Ve yavrumsa sevdiren bana her şeyi bir bir 💠 Ateş böcekleri gibiydik karanlıklarda 💠 Söylediğin türküler bizim türkümüz değil 💠 Durup bu dağlara bakarken yanıyorum 💠 bir yay gibi gerdim göğe adını 💠 Yine akşam, yine gurbet, yine başımda efkar 💠 Şadırvan şadırvan aktı içime 💠 İncecik yüzünde her akşam üstü, 💠 Gökteki yıldızlar kadar sayısız, 💠 Üstelik şairim bilemezsiniz 💠 Ah çocuk sesleri, çocuk gülücükleri... 💠 Senin, ince uzun, beyaz ellerin 💠 Geceler kurşun gibi iner üstüme birden 💠 Kış günleri trenlerle geçtin mi uzak köylerden 💠 Geceleri incecikten bir kar yağarsa 💠 Bir gün düşerim ben de uzak, isimsiz yollara 💠 Mısralar anlatmaz şairliğimi. Yavuz Bülent Bakiler 💠 Nasıl ağlamıştın öyle akşam sokaklarda. 💠 Düşmez bir damla yağmur, kavrulur toprak 💠 Saçlarından, gözlerinden, dudaklarından 💠 Bir gece yarısı düştüm yollara 💠 Cebeci İstasyonunda bir akşamüstü 💠 Bir gölge gibi düştüm ardına yıllardan beri 💠 Bilir misin köylerde akşam olunca 💠 Al bayraklar altında kara bir kartal gibi, 💠 Bir gariplik çöker gönlüme birden bire 💠 açılın açılın kalabalıklar 💠 Yurdum diye seviyordum 💠 Yalnızım bu şehirde, yapayalnızım... 💠 Gözlerimde çizgi çizgi duraklar 💠 İçin içine sığmazdı, konuşamazdın 💠 Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler... 💠 Yalın ayaklarınla koştun mu tarla tarla 💠 İzbe sokaklardayım her akşamüstü 💠 Bir haberin gelse iki satırlık 💠 Sen bin yaşa sımsıcak dualarda 💠 Garibin anası pencerelerden 💠 Bilin ki dostlarım vermeden aman 💠 Seni göremedim diye bu bahar 💠 Hiç kimse aramasa sormasa beni 💠 Nereye gitsem o yok. 💠 Seviyorum hepinizi hüzünlü halinizle 💠 Sarı kanaryalar, ak kanaryalar 💠 Ne güzel seni sevmek böyle uzaktan, 💠 Bir gün ölür gidersem mahzun, kimsesiz 💠 Yüreğinde tipi, zemheri; kar, kış... 💠 Bir kuru canım var çok şükür bir de 💠 Yeniden cemre gibi düşmek toprağa, 💠 Ve güneş ve balçık ve sivrisinek... 💠 Yok artık yüzümde huzurdan bir iz, 💠 Önce yakar, kavurur ağustos güneşleri 💠 Karışıp gitsem mi ebâbillere... 💠 Bir dost duygudur ölüm, yakın, çaresiz... 💠 Bin yıllık bir divan sazıdır Anadolu, 💠 Anneciğim bilmem farkında mısın? 💠 Birden bire uyanır bir ana uykusundan, 💠 Dolaşır içimde açlardan, çıplaklardan 💠 Ben Anadoluyum... 💠 Bir beyaz sandal nasıl güzelse bir denizde, 💠 Bir gün bana seslenip 'Babacığım gel' desen, 💠 Ah bilsen, bir bilsen duyduklarımı 💠 Bütün çektiklerim senin yüzünden 💠 Burcu burcu vatan kokan bir ananın oğluyum 💠 Türkiye'm! Hasretim! Kınalı türküm!.. 💠 Kolay kolay unutulmaz adına yaktığım türküler 💠 Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek, Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm 💠 seni yazdım ebemkuşaklarına