Üstad Necip Fazıl'ın ömründeki ilk büyük pişmanlık neydi?

Balkan Harbi yaralıları arasında gelip de sonra büyük babamın himayesine eren ve adliyeye giren kalın siyah kaşlı, mert yüzlü, gayet ağır ve sakin tavırlı Mustafa Efendi... Bu Mustafa Efendi, son zamanlarda İzmir Ağır Ceza Reisiydi ve 1943'te Erenköyü'ndeki evimize gelip o sene doğan ilk oğlum Mehmed'in kulağına ezan okumuştu. İşte bu Mustafa Efendi bana konağın ilk katında yemek odası katındaki küçük ve resmi ziyaret odasında Kur'an dersi verirdi. Necip Fazıl Kısakürek sözleri Garip ve derinliğine doğru bir iç hayat istidadı içinde, duygularım dışarıya vurduğu zaman ne tür yaramazlıklara, haşarılıklara kalktığımı tasarlayabilir misiniz benim için: 'Babasını geçecek galiba yaramazlıkta...' diyenler de vardı... Konağın tavan arası merdiveninden tâ birinci katın avlusuna kadar trabzanlar üzerinde kaymalar... Yaralı bir atın cılk etine pergelle dokunup ondan muhteşem bir tekme yiyerek yerde yuvarlanmalar... Çamura bulanmış bir sürü cam kırığını bir kova içinde arabacının başına geçirmeler... Zafer Hanımefendinin ne kadar zaafı varsa onlara doğru hücum etmeler, onun armonik piyanosunu avaz avaz bağırtmalar, ilaçlarını birbirine katmalar, kitaplarını alt üst etmeler, kilerlerini boşaltmalar... Neler, neler... Necip Fazıl Kısakürek'ten okuyabileceğiniz 20 e-kitap Öbür çocuklar da -Selmacığım müstesna- hep maiyetimdeler... Bir tehlike görünce can attığım liman, büyük babamın eteği veya kürkü... Bazen kendimi o kadar mesut hissederdim ki önlerinden koşup geçip gittiğim birtakım eşyayı mahzun ve boynu bükük görür ve dönüp okşardım. Buna rağmen annemden yemediğim dayak kalmamıştır. Kendisini delice sevdiğim için büyük babama şikâyet edemiyordum da ondan... Nihayet Zafer Hanımefendi, büyük babası sayesinde kendisini tam serbest hisseden haşarı üstü haşarı torununun ruhunu kamaştırmak, uyuşturmak için müthiş bir narkoz keşfetti. Beni romana alıştırdı. Necip Fazıl'ın kaleminden 20 alıntı ile İman ve Aksiyon Kız kardeşim Selma öldü. Annem, ikinci kattaki salon-sofada, orta yerdeki sedirin üstünde yüzünü tırnaklarıyla gererek çığlık çığlık ağlamakta... Yanında onu sükunete getirmeye çalışan mahzun tavırlı iki erkek... Dayılarım... Üstünde beyaz gelin telleri uçuşan küçük tabut, konağın selamlık kapısından çıkıyor... Annem Selmacığın ölümünden öyle sarsıldı ki ağır beyin hummasına tutuldu. O hastalıktan da kalkıp verem oldu. Annemi büyük dayımın yanında İsviçre'ye gönderdiler. Orada bir sanatoryumda bir müddet kalıp İstanbul'a döndü. Bu devre benim tekrar kitaplara dalıp hassasiyetimin en had derecelere ulaştığı çığır... Bir dava adamı Necip Fazıl'dan 10 görüş 10 şiir Hele Vaniköyü'nde Serasker Rıza Paşa yalısındaki Rehber-i ittihat mektebinde ilk defa tattığım yatışı talebe acısıyla Rıza Tevfik'in 'Selma Sen De Unut Yavrum!' şiirini okuyarak Boğaziçi'ne bakan büyük pencereler önüne döktüğüm gözyaşları... Selma'ya ait bir hatıram sonra sonra beni yakacak hale geldi. Büyük babamdan kıpkızıl bir lira çeyreği kopardığım bir gün, onu Selma'ya göstermiştim. Yavrucağın elinde hafifçe ısırılmış mini mini dişlerinin izini taşıyan bir elma vardı. Lira çeyreği o kadar hoşuna gitmişti ki o ebediyen mahzun yahut hüzün ebediyetiyle dolu gözlerini bana dikmişti de: ' Ağabey!' demişti. 'Bu elmayı sana vereyim de o parayı bana ver. Biraz ısırdım ama ziyanı yok, değil mi?' Parıltılı lira çeyreği vermiş fakat elmayı da almak gibi bir gaflete düşmüştüm. Sonra sonra dövündüğümü hatırlıyorum. 'Ah! Niçin lira çeyreğini verdim de hafifçe ısırılmış elmayı kendisine bırakmadım? Niçin 'O da senin olsun.' diyemedim. Hayatımın ilk büyük vicdan azabı budur.

Üstad Necip Fazıl'ın ömründeki ilk büyük pişmanlık neydi?

YARAMAZLIK