Rasim Özdenören'in kaleminden 20 alıntı ile Çok Sesli Bir Ölüm

O anda da, yüreğinde duyduğu çeliksi bir gerilimin ağrısıyla yere yıkıldı. Niye beni yaşamaya zorladıkları hayatı yaşadım diye cezalandırmaya çalışıyorlar? Rasim Özdenören'den yazarlara tavsiyeler Gözleri karanlığın yumuşak ve sert çeperlerini emerek birbirlerine bakmadan, birbirlerine bakma gereği duymadan, ama birbirlerinin bakıyor olduklarından daha çok görerek yan yana kaldılar. Rasim Özdenören'den insanlığa dair 70 alıntı Beden yorgunluğundan daha kötü bir şeye yakalandım. İnsanın eli ayağı kesiliyor. İnsan, Tanrı'yı yok sayan bu kadar insan arasında yaşayınca umutsuzluğa kapılıyor. İnsanı yoran, pelteleştiren bu oluyor belki. Zaman bazen her şeyi aydınlatma olanağı vermiyordu. Aralanan küçük umut kapıları daha ardına değin açılmadan ve hiçbir neden olmadan takır takır kapanıyordu. Sırtını döşeğe yapıştırdı: Gecenin de bir sesi vardı, yıllar sonra belki ilk kez bu anda duyuyordu bu sesi dinlemek istiyordu, kendi haklılığını duyuyordu bu seste, bu haklılığa şimdilik yaşama olasılığı tanınmasa bile. Kendisi yol açmıştı bütün bu gizli kapaklı, perde arkalarında, kapı aralıklarında, gizli köşelerde olup bitenlere… Tam bilemiyordu, tam kuşku içinde de değildi: Görse, bu denli inanmazdı ama görmeden inandığı için görmesinden daha kesin inanıyordu. Bir küfür, bir ilenç içinde yaşıyoruz, dedi. Çirkef içinde yüzüyoruz sanki yıllar var ki, bunu hissediyorum ama bize bulaşmaz diye umuyordum. Bu çirkefin içinde doğdunuz siz, şimdi durmadan öteye beriye sıçratıyorsunuz bunu. Dağların hallaç pamuğu gibi göklere savrulacağı gün gelecekti, kendi yüreğinde bile sığınacak, kaçacak bir yer bulamayacağın, milyarlarca insan arasında yapayalnız, kendi başına kaldığın gün. Rasim Özdenören'in Ansızın Yola Çıkmak kitabından alıntılar İnsan ne yapacağını şaşırıyor. Yani sıkıntı büyüdü mü insanın içinde diyorum... Yalnızlık... Bir çeşit intihar gibi... Çünkü kendini yitiriyorsun, çoğu kez bunun farkında da değilsin, asıl o zaman ölmüş gibi oluyorsun. Uzun ayrılık yıllarının oluşturduğu uzak, ölçülü hava vardı aralarında, eski soğumuş bir dostluk gibi ya da uzun süren bir küskünlükten sonra barışanların ne yapacağını bilememesinden doğan sıkıntılı, kıpırtısız bir davranış içine düşmesi gibi bir hava. Biliyorduk, öyle bir dünyada yaşamasak mahvolacaktık ve bu, hayatın sonu olacaktı. Rasim Özdenören'in öykü anlayışı nasıldı? Bizim yarım bıraktığımız şeyin ne olduğunu onlar anlayacak belki, tükendiğimiz yerde onlar başlayacak. Bizi tüketenin ne olduğunu onlar bilecek. Suskunlukları, ay ışığının erittiği cansız, ölü topraktan daha derindi. Rasim Özdenören'in dilinden Erdem Bayazıt: Adım Müslüman diyen şair Hırslı biri değilim ben. Ama Tanrı'nın varlığına aldırmayan insanların yaşadığı yerde, eninde sonunda seni de hırs bürüyor, gittikçe daha çok edineyim diyorsun, gittikçe daha çok… Sonunda, kendi etini, kendi kanını da yiyip tüketiyorsun… Bunu anlarsan eğer, böyle oluyor. Kendi çocukların sana karşı çıkıyor. Seni korumakla görevli olanlar sana kurşun sıkıyor. Bizi, varlığını bilmediğimiz, yaşamadığımız ama özlemini çektiğimiz bir dünyayla şartlandırdı, gerçek bir dünyaydı bu, bir gün bütün insanların yaşayacağı öyle bir dünyada yaşamaya özendirdi. Biliyorduk, öyle bir dünyada yaşamasak mahvolacaktık ve bu, hayatın sonu olacaktı. Dağların hallaç pamuğu gibi göklere savrulacağı gün gelecekti, kendi yüreğinde bile sığınacak, kaçacak bir yer bulamayacağın, milyarlarca insan arasında yapayalnız, kendi başına kaldığın gün. Bütün doğru haberciler ve sen... Yapayalnız… İtirafa hazır bir çaresizlikle sonsuz bekleme anları... Hiçbir açıklama kandırıcı olamazdı, kendisi bile yaptığına inanmazdı, acemice düzenlenmiş bir yalanın ortasındaydı. Kimi zaman başkalarının adaletindense, kendi inandıklarına sığınmak yeğdir. Rasim Özdenören'in Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler kitabından 20 alıntı Kıyamete değin zavallı görkemli yalnızlığına bırakılmış, yakınmasını kendisi bile işitemiyor, kendine bile küskün çünkü. Pişmanlıkla umutsuzluk ve çaresizlik arasındaki uzun yolda gidip geliyordu. Kitabı incelemek ve satın almak için tıklayın Rasim Özdenören, 1940 yılında Kahramanmaraş'ta doğdu. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni ve İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Enstitüsü'nü bitirdi. Fikir ve sanat dünyamızın önde gelen kalemleri arasında yer alan Özdenören'in hayatı, sanatı ve eserleri; lisans ve yüksek lisans tezlerine konu oldu. Sezai Karakoç ile Nuri Pakdil kitaplarında eserlerine geniş yer verdi. Necip Tosun, Türk Öykücülüğünde Rasim Özdenören kitabını yazdı. Biyografisi belli başlı kaynak eserlerde yer aldı. Öyküleri birçok antolojide yayımlandı. Edebiyat dergisi ile Mavera dergisi kurucuları arasında yer aldı. Rasim Özdenören'i öyküleriyle tanıdık. İlk öyküsü 'Akarsu' Varlık dergisinin Ocak 1957 sayısında yer aldı. George Orwell'ın ünlü The Animal Farm (Hayvan Çiftliği) onun ilk göz ağrısı çevirilerindendir. Rasim Özdenören, öykülerinde bizim insanımızı ve onun iç dünyasını dile getirir. İki asırdır aslından uzaklaştırılan, bunalmış, tedirgin ve kültürel erozyona uğratılmış insanımızın toplumsal değişme ve çözülmesini, bunların sebep ve sonuçlarını ele alır. Onun öykülerindeki bu çileli insanlar bütün olumsuzluklara rağmen, tevekküllü kişilerdir. Rasim Özdenören'e ait kitapları incelemek ve satın almak için tıklayın