Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’ndan ızdırap dolu satırlar

'Gözleri dalıyordu. Galiba uyurken görmeye başladığı rüya, uyandıktan sonra da devam ediyor.' Sayfa 109 I Peyami Safa 'Hakikati seviniz, o da sizi sever; hakikati arayınız, o da sizi arar ve üstünü yalan Çin setleri gibi kalın duvarlar örsün, altında kalan hakikat bir ince iniltiyle, bir hafif rüzgâr dalgasıyla, herhangi bir küçük işaretle mevcudiyetini bildirir: 'Buradayım!' der.' Sayfa 95 I Peyami Safa 'Çocuklarının felâketini iki kat şiddetle hisseden anneler, bu ıstıraplarını çocuklarına fazlasiyle iade ederler; böylece keder anadan çocuğa ve çocuktan anaya her intikal edişinde büyüdükçe büyür. ' Sayfa 21 I Peyami Safa 'Istırabın derinlere indikçe sevincimizi kaybetme korkusu kalmadığı için yeni bir sevinç başlıyor. Istırabın ilacı ıstıraptır.' Sayfa 213 I Peyami Safa 'Fakat bu ışığa çok bakamıyordum, bu güneş bile gözlerimden içeriye girince, kendimden daha büyük bir karanlık denizine düşmüş gibi derhal sönüyor ve içimin rengini alıyordu.' Sayfa 23 I Peyami Safa 'Bir aşk teminatına benzer sözler.' Sayfa 39 I Peyami Safa 'Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak o kadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum.' Sayfa 211 I Peyami Safa 'Fakat Yarabbi, ben bu gece bu odada yatmaya niçin mahkûmum, niçin tâ buradan kalkıp evime kadar yayan gitmiyorum ve evimin sofasında baygın düşmüyorum?' Sayfa 97 I Peyami Safa 'Ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürürdüm.' Sayfa 11 I Peyami Safa 'Kendime gömülüyorum' Sayfa 68 I Peyami Safa 'Kırkını geçmiş insanların tecrübelerine sahip olduğuma inanıyordum, fakat hâlâ Nüzhet'e sevdalandığımı kendime itiraf edemeyecek kadar çocuktum.' Sayfa 205 I Peyami Safa 'Bir tek cevabı saatlerce sürebilecek sualler soruyorlardı; hiçbirine cevap veremiyordum.' Sayfa 46 I Peyami Safa 'Yalana her şey isyan etmelidir. Eşya bile: Damlardan kiremitler uçmalıdır, ağaçlar köklerinden sökülüp havada bir saniye içinde toz duman olmalıdır, camlar kırılmalıdır, hattâ yıldızlar düşüp gökyüzünde bin parçaya ayrılmalıdır filân...' Sayfa 95 I Peyami Safa 'Bacağımın tamamiyle kesilmesi ihtimali olabilir mi?' 'Herşey mümkündür. Hattâ senin değil, benim bacağımın bile yarın herhangi bir ârıza ile kesilmesi mümkündür.' Sayfa 155 I Peyami Safa Ve bana Goethe'nin bir safsatasını telkine çalıştı. 'Az ümit edip çok elde etmek hayatın hakikî sırrıdır.' Sayfa 154 I Peyami Safa 'Yalan bana suçların en ağırı gibi geliyor.' Sayfa 94 I Peyami Safa 'Kendine yakın bir insan ister.' Sayfa 23 I Peyami Safa 'Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak o kadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum.' Sayfa 211 I Peyami Safa 'Birbirimize açıldıkça kapanıyorduk.' Sayfa 48 I Peyami Safa 'Bütün bu ev, bütün bu insanlar bana yabancı geliyordu. Onları bana tanıtan bütün alâkalar, hâtıralar bir anda kaybolmuştu.' Sayfa I Peyami Safa Peyami Safa, 2 Nisan 1899 yılında İstanbul'da dünyaya geldi. Yazarın babası İsmail Safa, şairdi. Yazarın öğrenim hayatı pek iyi sayılmazdı. Yazarın 8 yaşında geçirdiği bir kemik hastalığı onu derinden etkiledi ve özellikle Dokuzuncu Hariciye Koğuşu adlı romanında bunun etkilerini yansıttı. Küçük yaşlarda hayata atılan yazar, bir müddet Posta Telgraf Nezareti'nde görev aldı. Peyami Safa, Türkiye'de psikolojik romanın öncülerindendi. Peyami Safa'nın 'Dokuzuncu Hariciye Koğuşu', 'Fatih Harbiye', 'Mahşer' gibi kitaplarındaki etkileyici psikolojik tahliller, yazarın edebiyatının en belirgin özelliğiydi. Peyami Safa, yedek subay olarak vatanî görevini yapmakta olan oğlunu kaybedince derin ruhsal çöküntü yaşadı ve 15 Haziran 1961 tarihinde vefat etti. Yazar, Edirnekapı Şehitliği'ne gömüldü. Peyami Safa hakkında bilinmeyen 10 detayı okumak için tıklayınız...