Ömer Seyfettin'in hazin hikayesi

Ömer Seyfettin 1884 yılında, asker olan babasının görevi nedeniyle bulunduğu Gönen'de doğdu. Öğrenimine Gönen'deki Mahalle Mektebi'nde başlayan yazar, babasının bulunduğu Ayancık'tan annesiyle beraber İstanbul'a gelerek Kocamustafapaşa'daki konağına yerleşti. Tahsiline Eyüp Askeri Baytar Rüşdiyesi'nde ve Edirne Askeri İdadisi'nde devam etti. Mekteb-i Harbiyye'de iken 2 Ağustos 1903'te Makedonya'da baş gösteren isyan hareketlerinden dolayı onun bulunduğu son sınıf o bölgede görevlendirilmek üzere erken mezun edildi. Ömer Seyfeddin ilk kalem tecrübesine 1902 yılında fennî yazılarla başlamış, bu yazıların konuları arasında cimnastik, ev ve aile hayatı, çocuk terbiyesi, kadın, eğitim, siyaset, Türkçe ve Türkçe'nin sadeleştirilmesi, edebî şahsiyetler, edebiyat ve edebiyatın millîleştirilmesi gibi meseleler yer almıştı. Balkan çetecilerinin düşmanlığını dile getirdiği ''Bomba'', ''Beyaz Lâle'', ''Tuhaf Bir Zulüm'' adlı hikayeleri bu görevleri sırasında edindiği izlenimler sonucunda yazdı. Yazıları ve hikâyeleri İstanbul'da ve Selanik'te çıkan çeşiti dergilerde takma isimlerle yayımlandı. Türk edebiyatına hikâyeleriyle damga vuran Ömer Seyfettin'in askerlik hayatı da oldukça hareketliydi. Meslek hayatına Kuşadası Piyade Taburu'nda mülazım-ı sani olarak başladı. Daha sonra Pirlepe'de görev yaptı. Buradaki başarılarından dolayı iki liyakat madalyasıyla ödüllendirildi. İsyanın bastırılmasıyla Kuşadası'na döndü. Daha sonra Balkanlar'da Velmefçe, Pirlepe, Osenova, Pirbeliçe, Serez, İştip, Babina, Demirhisar, Cum'a-i Bala, Hazlık gibi sınır yerleşim yerlerinde çete takibiyle uğraştı. Bir süre ordudan ayrılan Ömer Seyfettin Balkan Savaşları'nın patlak vermesiyle askere çağrıldı ve Garp Ordusu'nda 39. Alay'ın 3. Tabur'una katıldı. 20 Ocak 1913'te Kanlıtepe'de Yunanlılara esir düştü. Atina yakınlarındaki Nafliyon kasabasında on ay kadar süren esirlik hayatının ardından İstanbul'a döndü. Bu dönemde tekrar ordudan ayrılan Ömer Seyfettin, 1915'de Harbiye Nezareti'nin kültür ve sanat adamları için Çanakkale cephesine düzenlediği geziye katıldı. Seyfettin'in ilk hikâyesi, 1902 yılında Sabah gazetesinde 'Tenezzüh' başlığıyla yayınlandı. 1911 yılının Nisan ayında Selanik'te çıkarmaya başladığı Genç Kalemler dergisi milliyetçilik akımını edebiyatta da başlattı. Âkil Koyuncu, Râsim Ahmet ve Ali Canib ile birlikte çıkarttıkları bu dergide 'Milli Edebiyat' sözünü ilk defa kullanarak milli bir edebiyat oluşturma görevini üstüne aldı. Bu dergide yayımlanan Yeni Lisan makalesiyle Yeni Lisan hareketini başlattı. Ömer Seyfettin mecmuadaki bu makalesi, lisan ve edebiyattaki ayrı bir beyannamesi kabul edilir. Yazısında Eski Lisânla ilgili; 'Biz Asya'dan Garba oradan Anadolu'ya hicret etmişiz. Hicretimizin ilk asırlarında Arabî ve Farsî birçok kelimeler lisanımıza girmiş. Bunun katiyen zararı yok Lakin edebiyat, sanat ve dolayısıyla tezeyyün-i fikri Arabî ve Farsî kaideler de getirmiş. Türkçe muvazenesini kaybetmiş.' İfadesi yer alır Bir dönem evi olsa da 'Münferit Yalı' adını verdiği Cavid Paşa'nın yalısında tek başına yaşadı. 23 Şubat 1920'de yatağa düştü. 4 Mart 1920'de Haydarpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi'ne kaldırıldı. Şeker hastası olan Ömer Seyfettin'in hastalığı hızla ilerledi. Fakat bundan ne kendisinin ne de o devir doktorlarının haberi vardı. Çünkü o dönem diyabet ve insülin dünyada bile bilinmiyordu. Her doktora gittiğinde şekerin yaptığı eklem ağrıları için romatizma tedavisi uyguluyorlar ve çıkarken sıkı sıkı tembihleniyordu: 'Aman azizim bol bol portakal, mandalina ye, üzüm hoşafı iç...' Ömer Seyfettin 6 Mart'ta Haydarpaşa Hastanesi'nde 'Ah Selanik!' diye inleye inleye son nefesini verdi. Vefatından sonra cenazesi kimsesizlerin cenazeleri gibi Haydarpaşa Numune Hastanesi'ne kaldırılmış ve orada görevli Sivaslı bir hademe tarafından karnı yarılarak otopsisi yapılmıştı. Kadavrasının fotoğrafını ise kütüphane memuru çekmiş, etrafında toplananlar ilgisiz nazarlarla fotoğrafçıya bakmışlardı. Nümayiş gibi kalabalık ve öfkeli bir cemaatin huzurunda cenaze namazı kılındıktan sonra Kuşdili'nde Mahmud Baba haziresinde toprağa verildi. Buranın tramvay garajı haline getirilmesinden dolayı kemikleri 23 Ağustos 1939'da Zincirlikuyu Asri Mezarlığı'na taşındı. Edebiyatımızda olay hikayesi olan Maupassant tarzı hikâyeciliğinin bizdeki en büyük ismiydi. Hikâyeciliği meslek olarak gören ilk sanatçıydı. 'Toplum için sanat' anlayışıyla milli değerlere yönelmenin önderliğini yapmıştır. Hikâyelerinde milli' bilinci uyandırma ve güçlendirme amacı taşımıştı. Hikayelerinde daha çok Osmanlı tarihine, çocukluk anılarına, askerlik anılarına ve günlük hayattan izler taşır. . Kısa cümlelere dayanan okurun dikkat ve heyecanını canlı tutan bir anlatımı vardır. Kitaplaştırmadığı az sayıda şiiri de vardır.

Ömer Seyfettin'in hazin hikayesi

ÖMER SEYFETTİN KİMDİR?