Teoman Duralı'nın Sorun Nedir kitabından alıntılar

↔ Geçmişini unutan birey ile tarihinden kopan toplum, 'beşer' olarak yaşasa bile, 'insanlık' bağlamında, artık, ölüdür. Teoman Duralı ↔ Zorluk, başlı başına bir varlık değildir. Tıpkı yakın akrabası, kötülük gibi, zorluk da olumsuzluktur. Teoman Duralı ↔ Bilgi'ye saygılıysak, 'geçmiş'e hürmet göstermeliyiz. Teoman Duralı ↔ Hayat, nasıl dirimsel yaşamayı aşmaktaysa, din de hayatın ötesine işaret etmektedir. Teoman Duralı ↔ İlmin taşıyıcısı âlimdir. O, bilendir; bilgisinin de sorumluluğunu idrak etmiş olandır. Sorumluluğunun idrakinde olmak, edinilmiş ilmin, âlem kaynaklı olduğunu unutmamaktır. Teoman Duralı ↔ Ruh, dünya hayatında nice bilenip güçlenirse, gerek 'bura'dan 'ora'ya geçişte gerekse oradaki varoluşunda onca rahat eder. Teoman Duralı ↔ Varolanlar dünyasının, bilim, zanaat, sanat, savaş alanlarında üstün kabiliyet ile beceri örneklerini sergileyenler, dâhilerdir. Ancak dâhinin, ahlakça iyisi de kötüsü de olabilir. Teoman Duralı ↔ Bilinçlenme, ağır meşakkatli eğitimi gerektirir. Kolaylıklar, bedeni ve onun yöneticisi yönlendiricisi olan nefsi rahatlatır. Beden ile nefsin rahatlaması, kişiyi, ruhça, gevşetir. Teoman Duralı ↔ Aşk, ebedî varlığın teminâtı; demekki 'yokolmanın' da panzehiridir. Teoman Duralı ↔ 'Akıl' bize kavratır, 'gönül'se bizi duygulandırır. Salt gönlün duygulandırması edimine, yine eski Türkçeden alınma bir fiille, 'gönülgermek' diyoruz. Teoman Duralı ↔ Çağdaş medeniyette mahvedilmiş değerlerin başında 'sevgi' gelmektedir. En zor ulaşabilinir üstün manevi değerler olan 'sevgi' ile 'aşk', sermayeci şehvet tacirlerinin ayağa düşürdükleri metâdır artık. Teoman Duralı ↔ 'Soru'nun annesi, 'merak'; yavrusuysa, 'bilgi'dir. Nihayet insanı eşsiz, biricik kılan merak edip soruyor olmasıdır. Teoman Duralı ↔ 'Yaşanan' geçmiştedir. Bu bakımdan bildiklerimiz yaşanmışlıklar hazinesinde, yani hafızada saklıdır. 'Bilgi'ye saygılıysak, 'geçmiş'e hürmet göstermek göstermeliyiz. Teoman Duralı ↔ Dinden kopuş beraberinde doğallıktan uzaklaşmayı da getirmiştir. Din ile doğaya ve doğallığa yabancılaşan insan, 'maddiyâtcı-iktisâdiyâtcı beşer' tipine bürünmüştür. Teoman Duralı ↔ Anlamlandırarak bilmek, bilme yetisinin yüklediği ödevi yerine getirmek, insanın varolma nedenidir. Bu nedeni insan, red yahut inkar ettiğinde, yatarılma gayesine aykırı tavır almış olur. Teoman Duralı ↔ Acıda, yitirilmiş değere duyulan kavuşulmaz hasretin sırrı yatar. Teoman Duralı ↔ Varolmanın sonsuzluğuna iman etmek, umudu her an canlı tutmaktır. Umudunu asla yitirmeyense, âşıktır. Teoman Duralı ↔ Bu ne(dir)?' sorumuza, 'bu masa(dır)' dendiğinde, verilen 'cevap'tır. Oysa kavramın anlamı sorulduğunda, getirilecek olan, 'mesele'ye yahut 'sorun'a cevap değil 'çare'dir, 'çözüm'dür. Öyleyse 'mesele'ler, 'cevap'landırılamaz, onlara 'çare' getirilir. Teoman Duralı ↔ Hayattan nice uzaklaşılırsa, bir kavramın anlamına ilişkin sorulmuş soruya verilecek karşılık onca soyut ve dahî çetrefil olur. Aşırı soyut kavramların anlamına dair sorular, çetin meselelerdir. Böyle meselelereyse 'sorun' diyoruz. Teoman Duralı ↔ Bilge, şu dört zaaftan tamamıyla masum olan kişidir: İzzetinefs, peşin hüküm, inat ile bencillik. Teoman Duralı