Zigana Dağı'nın eteklerindeki renk cümbüşü

Doğu Karadeniz'in ilkbahardaki renk cümbüşüne, edebiyatın önemli şairlerinin şiirleriyle tanık oluyoruz: Orhan Veli Kanık, Derdim Başka Sanma ki derdim güneşten ötürü; Ne çıkar bahar geldiyse? Bademler çiçek açtıysa? Ucunda ölüm yok ya. Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten Güneşle gelecek ölümden? Ben ki her nisan bir yaş daha genç, Her bahar biraz daha âşığım; Korkar mıyım? Ah, dostum, derdim başka.. DÜNYA EDEBİYATININ EN ÖNEMLİ ŞAİRLERİNDEN ŞİİRLER Sezai Karakoç, Doğum Bir bahar günü doğdun sen Baharın ta kendisi oldun sen Şimdi her baharda doğan çocuklarla Sen en aşılmaz boya tenlerinde saçlarında Sen görünür görünmez ufuklarda Karlar erir erir kaçar kaçar da Gökler yağmur biçiminde güler ağlar ağlar da Güneş öğünerek yansır yansır da sularda Gelirsin her baharda Bir diriliş gibi ölü dünyaya Ölüler gölgenden ateş ala ala Ekilip biçilip yankı yapa yapa Yaz sıcaklığından arta arta Birer birer çıktılar gönlümüzün aynasına tarlasına Ki bir bahar günü doğdun sen Güller dönüştüler yatak çarşaflarına Leylaklar yaklaştılar korka korka Nergisler benliğimizin ortasından baka Gelip fon oldular insanın Bir kere daha Sende yeniden yaratılışına Bir bahar hali yaratışına Bir bahar günü doğdun sen Baharın ta kendisi oldun sen... BAHAR KONULU ŞİİRLER Bahâr eyyâmıdur servün yine sevdâsı depreşmiş 'Aceb mi pâyine bend itseler zencîr-i enhârı Râmî Nihâlin agzı köpürdü şükûfe zannetme Cihânı eyledi dîvâne cûybâr-ı bahâr Esürdi cûş-ı mahabbetle ehl-i sevdâ hep Dimâga bûy-ı cünûn verdi rûzgâr-ı bahâr Şeyh Gâlib Âlemi dîvâne itdün sanki eyyâm-ı bahâr Kimseye sakın hilâl ebrûnı gösterme meded Yahya Bey CANIM İSTANBUL, Necip Fazıl Kısakürek Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler! Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler… Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu. Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu. Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından Hâlâ çığlıklar gelir Topkapı sarayından. Ana gibi yâr olmaz İstanbul gibi diyâr; Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar… Gecesi sümbül kokan, Türkçesi bülbül kokan, İstanbul, İstanbul… BAHAR AYLARI Mahzuni Şerif Aha geldi geçti bahar ayları Kuş mu konar gayrı selvi dalına Gel otur yanıma ağlama bari Türküler yaz, duyalım dediler vay Biterm'ola yüreğimin yarası Merhemimdir kaşlarının karası Elbistan ile Akçadağ'ın arası Gönlüm düştü böyle tatlı geline vay Ömür pençesini takip gidiyor Geçtiği yerleri yakıp gidiyor Biçare gözlerim akıp gidiyor Bin dokuz yüz altmış yedi yılına vay vay Der Mahzuni yüreğime can gelir Dermansız doktorlar her zaman gelir Azrail çökse de gene can gelir Yeter ki al yatır beni koluna vay. İKİNDİ ÜSTÜ Edip Cansever İnsan her şeye alışıyor. Sıcak bahar ikindilerine Harbe, sevda çekmeye. Küçük gazetecim her gün böyle mağrur. Benim vanilya kokulu dondurmacım Gene kapı önlerinde. İşte taze ikindi güneşim. Pencerelerde küçük sarışınlar, Her şey iyi, her şey sade Anlayamıyorum şu iç sıkıntımı. Yaşamak dersen yaşamak, Sarhoşluğum sarhoşluk. Ah! hatırlamak olmasa eski günleri.